Alle inzendingen over knotwilgen

anders worden ze te vroeg oud noem het vormwil waarin ze worden opgeleid met takken die na ter worteling aangeplant door ferme knotters zompig aan de waterkant twee meter hoog van hun kop worden bevrijd zachte bosbeheerders splijtende stammen bijen vlinders zoeken nu hun honingklieren wij in vazen om geurend lente mee te vieren zeg knotwilg…

er komt geluid aan, vanaf het land patrijzen scheren in straffe formatie over het pasgeschoren maïsveld het voelt koud en kil, huizen branden weids geurt mijn land naar de stront knotwilgen penselen nog met twijgen aan de overkant van de rivier klinkt een lied wat door de mist is verwekt mensen gaan met een brood onder hun arm bij de slager…

van eerste kwaliteit verse sneeuw de felle noordooster blaast modder- kopjes bloot die nieuwsgierig rond kijken in de verblindend lichte ruimte de slootkant is een ultra natuurlijk kunstwerk steil gewand ongerept met overhangende witte waaisels de dammen met roestige hekken wedijveren in fotogenieke uitstraling op afstand gevolgd door knotwilgen…

projectie die raakt soms naakt en onbeholpen in het bewegen in de herfst op straat onder de regen is het de herkenning die je aanraakt over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht vrouwen met zalmneusjes bij de sloot zitten een paar fazanten in de verte staat een vervallen boerderij oude tijden herleven bij de aanblik knotwilgen…

bezongen om je wasdom waar het roodborstje troont waar parkiet er zijn halsband heeft bedwongen en met groen nu je winterkleed kroont Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je bedding waar de strandwal nog glooit waar de lijster met nestelende jongen en het daslook je lentekleed tooit Zeg Rijswijk, ben jij wel bezongen om je reiger die langs knotwilgen…

(Nog meer light verse die het kwatrijn overstijgt: Zoetjes, Plannetje, Uitersten, Schoonmaak, De Grote Slag, Parijs 5 - 2 rue de Latran, Knotwilg, Gordon dicht, Knopeloos, Dirty dancing, Boe! Wow!, Methusalem, Krantengedicht, Mijn critica, Kakkerlak, Billen)…

gerijmd of ongerijmd het hele landschap speelt een omstuimig spel met de windewind slagregens laten je voortdurend zuchten het blauw is grijs langs landwegen knotwilgen zwiepen en zwaaien buigen door onder hun last een wilde jacht is begonnen in ie wie waai weg avonturen die voorwaarts gaan het getij brult huiv’rend op zware takken…

Om wat gouden hebbedingen Brullen zij hun roversdeunen Uit hun wijde, open kelen Gooien hoog hun gouden schatten Naar het jagen van de wolken Die in wilde vreugde werpen Vuisten vol met ratelhagel Over knotwilgen die kreunen.…

Zwaarbebaarde knotwilg leunt houtskolig op zijn laatste poten. De winter schrapt en schraapt zijn fraaie franje weg. Georchestreerde chaos. Een blad wringt een ander dwingt een ander uit zijn getormenteerde knoop. Ze willen blijven. Flits Criminele hoop.…

Het is ochtend en Ellert en Brammert staan op onze stoep te wachten (de haren verwilderd als slierten gouden regen (sabbel maar niet op een moegestreden knotwilg)) tot we, eindelijk verlicht, hem binnenlaten en gratis cognac serveren tot Sint Juttemis.…