Alle inzendingen over koorts...

Hoe koort de zunger in 't kwadraat met veel te lage tonen; hoe apagaapt de klierkoortsdwang met vierentwintig zonen? wat snirkelt en wat zeemlapt hier de atopeet-rioenen, de klerevoortpetalen ook de rode teekpioenen?…

Knallend hard de geluiden de stad leeft zich uit drommen vergapen zich spoeden voort niets ontziend voortgaan gelijkheid in uiting allemaal tegelijk vergeten te kijken onregelmatig in gedrag terzijde gesteld in verwrongen idee naar de belangen zo voort te leven onbezonnen en kortzichtig brengt koorts monden bewegen gesprekken…

Daar een bacterie vrij zou kúnnen komen Wanneer een geit wellicht een miskraam krijgt Wordt, wegens iets dat theoretisch dreigt Van geit èn lam het leven afgenomen Als 'preventief' gelijk staat aan 'voorbarig' Mag ik dan net zo boos zijn als meewarig?…

“Oei” zei de wolf en nam meteen de benen “Ik denk dat ik in Holland onderduik Straks heb ik een schot hagel in mijn buik Dat is nog erger dan die zware stenen. En dan ligt hongersnood in het verschiet Want Nederlandse geitjes lust ik niet"…

Als zelfs die Eriksen vecht voor z'n leven En de UEFA zegt de show gaat door En Spanje tegen Zweden stelt niets voor Is mij, met Inge, voetbal om het even Het leven van een voetbalfan is simpel Hij ziet zijn buurt als één oranje wimpel…

vol van 'n dier met klauwen het zorgt onontkoombaar dat ik terug naar af ga Elke weerstand binnenin verzwakt door grommen, grauwen verhitte gedachten dringen in als substantie zonder massa Mezelf niet meer vinden is vreemd en abnormaal bezorgt me koude koorts en een ongrijpbaar gevoel Want dit virus zonder naam is als woorden zonder…

wat plakt mijn klamme hemd aan rug en schouders vast wie laat mijn zilte vocht uit poriën verjagen wat slaat mijn lichaam loom tot rusteloos verkeren wie wekt mijn ontembare dorst met volle teugen niet te lessen het is de zomerse golf van zwoele verzengende hitte die beweging bevriest in warmte en het leven als koorts bedwelmt…

Gegoten in dons vingertoppen vertraagd zichtbaar bewegende contouren associaties in het wezen van de huid in rillingen zonder koorts diagonalen over de tong die schrijden over de treden van de ruggengraat hoop leidt ons over de levenstrap, in de lichtheid van de bron, een geconditioneerde odyssee door de hersenen van mildheid,…

op het hoogtepunt kan de koorts gevaarlijk zijn men loopt dan oranje aan en voelt een beangstigende pijn pijn die in stilte verstomt die nootjes tussen kiezen laat kraken als ogen zien wat men niet gelooft en schoten spetterend palen raken of pijn die bijzonder uitzinnig is 'waanzinnig' kan men beter zeggen pijn die vreugde en kreten…

gracieus beschreven door mijn pen waarin niets ontbreekt jouw ziel in ware schoonheid in weidsheid van schittering waarin ik gulzig tast in feest van ogen zonder opsmuk verdicht ik mijn woorden afgevast in de vreugde der liefde ruim zijn mijn inkomsten die ik graag wil storten in je liefdeskluis in verlokking van zinnenfeest mijn liefde is een koorts…

Verwrongen gezichten, bulderende stemmen, de diepte, de koorts, het zweet, het bloed, de allesomvattende leegte. God, sinterklaas, kerstman, school, vrouwen, sex, vodka, muziek, vervormde gedichten, de zilveren saxofoon. De reizen, de zon, het strand, de jungle, de bergen, de steden, de klippen, de golven, de val.…

mijn vingers op je wangen ik houd je glimlach in mijn handen je ogen glinsteren van koorts je ademt snel, je stem heb ik nog niet gehoord ik bet je voorhoofd en je slapen je blikken zeggen dat je eigenlijk wilt slapen maar je handen roepen mij ze vragen om te blijven houden me zo aan je zij als ik je droge lippen kus keert…

ik schrijf in de lucht die je ademt gebruikt wolkt wit in de kou een ijsbloem smelt op de ruiten schoonheid ontdooiend door jou jij bent het decor waarin ik moet spelen de planken en koorts het fluweel dat ik weer mag strelen als het doek open gaat jij regelt licht donkert verleden speelt de rol van vandaag peinst over toekomst…

Aan de kapstok hangt de jas even later in de tuin kijkt zij mij aan bladeren opengevouwen haar stem klinkt bij het ritselen van plant en struik In bed ligt zij, de wangen rood en opgezwollen van de koorts in haar ogen een waterige blik Uit de keuken fluit de ketel een waarschuwend lied er moet nog thee gezet Bij het naar…

Als de zomer zich terugtrekt komt de herfst aan de deur, - de vogel die een veer laat - neerslachtig Een windstoot werpt mij omver ik voel mij ontredderd koorts op mijn voorhoofd.…

lange straten spreken telkens in de taal der trottoirs tegen het beeld dat ik volg, terzijde van de lantaarns die mij de schaduw geven van mijn vlucht ik hunker naar stille tijden waar het bewegen gewaarborgd ijlt in de koorts die mijn lichaam warmt, het sterven slaakt een kreet van herkenning de gang van het alledaags verlangen ontdoet…

Als ik níet naar de dokter ga níet naar het ziekenhuis word ik beloond met een bonus bij een griepje, koorts of hernia verpleeg ik mezélf wel thuis. Die bonus laat ik niet lopen op het einde van de rit kan ik eindelijk een weekend uit 'n paar nieuwe schoenen kopen of een stoel die lekker zit.…

Hun strook is niet ingelijfd, zij zijn op weg in een tragere eeuw, missen de koorts de wereld bijtijds te bestrijken, de verte aanwezig te rijden, breed en brutaal. De auto is jong, zingt de werkelijke taal. Op de fiets komt men nergens.…

nu windsels van het uur waaien schaduwen rekken en jij geen dromen streelt achteloos elk gebaar verlaat vloeien licht en water samen harmonisch maar onbemand niemand keert het tij ook koorts heeft afgedaan geborgen achter ramen die ogen worden helderziend en wreed maak ik afscheid zichtbaar brand mijn naam in het glas als het uur…

Voor Irmlinda Vanachter het raam aanschouwt hij zijn jeugd emotie vult zijn ogen koorts gloeit in zijn hart herinnering flitst voorbij zijn gehoor, iets minder scherp spitst zich op geluid van komend en wegstervend ijzer Dokkum viert, Dokkum zwiert Het Fries klinkt rond de molen, op bankjes in schaatsvorm wordt popelend geknoopt,…

Daar aan de overkant, is de sop koorts uitgebroken, daar op elke etage wordt driftig gezeemd, ladders in de aanslag, spons zeem trekker en emmer, je ziet het allemaal, daar aan de overkant wordt de buitenkant gekuist zou mijn oma zeggen, alle vrouwen zijn hard in de weer, wederom zie ik geen enkele man, die de spons zeem en trekker ter…

wat als de rolstoel niet meer draait in een kamer vol obstakels als de koorts weer naar je graait met zijn vlammende tentakels wat als de pijn steeds twijfels zaait over het nut om zo te leven dan huil je in je bed slechts toegedekt met wensen en verlangens en worstelt iedere dag om de molenstenen om je nek als bordjes te verhangen…

De koorts loopt verontrustend op, wordt met gebed en grog bestreden. “’t Is zacht”, zegt de een tot de ander, “wat is er eigenlijk aan de hand? Hartje winter, de bollen komen boven, egels scharrelen, klopt van geen kant.” “Effect van de broeikas”, beterwetert de chauffeur van de streekbus, “waar moet u zijn?”…

Kom gauw mijn éne engel en tweeling mijn koudzweet en koorts talmende toorts van de naakte nacht dolend in de crypte van creatie laat god en gratie alle schuld en schroom...…

Koorts klopt in je hoofd, rillend droom je dat je slaapt of sliep je toch, -zuster, blijf, mijn buik doet zo raar- dan draait de kamer, een golf warme brij schuimt over mijn jas, wangen wisselen van kleur, het is voorbij.…

Het is hem te sterk, de vervulling van een verlangen dat in het donker ontstaat als koorts in zijn lichaam, dat week wordt, vijandig, waarin hij vergaat, zo hemels, zo honds.…

Vingertoppen gegoten in zuiver dons dragelijk voelbaar een stralende contour buigt zich diep voorover rillingen zonder koorts op het puntje van de tong loopt over de gevoelstrap van de ruggengraat loopt via de heupen naar de diepten van de bron de hunkering ontspringt in de hersenschors, de verleiding tokkelt op de snaren van…

'Pak aan! Haha! Ik heb 'r!' Dacht het beest dat in het vlees Van de verschrikte Glennis Grace Zijn angel prikte, aan de Dnjepr Zouden die onmogelijke dromen Nu wel of nu juist niet zijn uitgekomen?…

Haar tanden raken mijn vezels, Haar koorts besmet mijn lachend bloed, Zij staat in mijn oor te hijgen, tropenwind. Zij haakt de poten in mijn heup en hals. Volgzame prooi, gebeef van verlangen. Verfrommeld als een vod, zonder kans op herstel In een vlaag van dood en verlies. Ik grijp de slijmmond tussen dijen van room.…

Ga liggen onder zeven dekens, koorts ranselt de gewrichten, laat hem, hij maakt zich zwaar in haarwortels en oogkas. Straf, teken? Na een troebele nacht ligt water glad over radeloos gras, een zuiver blinken tussen wolk en vroegere weide.…