Alle inzendingen over kou

wilde, nooit had ik gezien, hoe jij mij langzaam vilde, mijn ziel omgekomen, door een doodsteek in mijn gevoel, de liefde van mijn dromen, een gebroken hart was haar doel, eens was ik een man, ik was er, ja voor jou, maar alles wat ik nu nog kan, is wennen aan deze kou, is wennen aan deze kou.…

De witte lakens zijn bevlekt met maagdelijke tranen van nieuw verdriet over oude zaken die niet willen verjaren Oude kou bevriest van binnen resten levensvreugd van toen vertekent ook het beeld van nu tot een simplistisch afgietsel van gedane zaken zonder keer…

ik zag ze allemaal passeren in condens rond het stoffelijk element hebben zij zich gedrapeerd soms herkenbaar als mens zij vormen naast elkaar de grens tussen vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal…

jij had de zon al lang niet meer vol zien schijnen ik zag de kleuren uit je gezicht en ogen verdwijnen je leefde al sober op wikken en wegen wist niets meer te geven ooit had je bollen geplant in zwart vruchtbare aarde met warm groene hand maar het winterde lang in perspectiefloze kou toch openen zij nu voor jou met stralende…

Winterse kou in november trekt door je lijf vanaf je tenen niets kan warmte brengen ook mijn hart is niet warm genoeg. De maan schijnt over de daken in een helder licht sterren stralen hierbij niet van geluk maar omdat het simpelweg niet anders kan.…

Winterweer houdt ons in de greep de kou snijdt overal doorheen binnen is ’t behaaglijk net dat beetje extra zorgt voor een tevreden gevoel. snap je wat ik bedoel? Als ik me schurk tegen de verwarming?…

in zwermen Schaatsers blazen warme ademwolken in snijdende winterwind, die wangen rood laat blossen De lage zonnestralen toveren kleuren in bladerloze bossen Ogen stralen met intensiteit, handen kleumen omdat het hart zo warm aan het worden is Want ik hou, ik hou ik hou, ik hou van deze winterse beelden en hartverwarmende kou…

hij schuifelt gaat langs licht met donkere plekken tot hij niet verder kan voelt tegenstand in zoeken naar een opening wil door naar de andere kant raakt met onzekere hand ziet ruimte draaien stapt zonder houvast in lopen op de tast de lichte plaatsen zijn verdwenen hij rilt voelt de kou van stenen…

Wachten met de echo van de kou die alles beroert en laat antwoorden in dezelfde eenzaamheid. Wachten wat ik kan vinden en geloven mag als ik elke gedachte bevries en de tijd die mijn schaduwen volgt laat slapen.…

En of het koud is 'k Dacht het wel Koud tot op het bot Een natte kou Zweeft in de lucht Een kou waar 'k niet van hou Ik breide mij Een warme sjaal Zo dik als warme deken Ik zwaai hem Driekeer om mijn hals 'k Zag dat er Naar mij werd gekeken...…

er is geen lied dat lente biedt tonen stromen in druppels van de bomen het groen is pril van kou en ongemak te weinig zon verwarmt het kleine blad eens zullen stromen lucht in pure willekeur weer uit de goede richting komen op hun niet te kennen vlucht dan zal de zomer ons eindelijk verwennen met een warmte die wij al jaren…

Ik kan in mijn leven geen keuze maken ik kan niet met en ook niet zonder jou ik ga deze gevoelsstrijd nu staken dan maar leven met warmte en kou...…

Aangenaam geloof met gevoel van geborgenheid is als zacht smeltend roomijs dat langs tong door keel glijdt O het geeft genot aan geest en ziel maar vraagt ook zelftucht onontbeerlijk is het spreken der vorsende Godloochenaars die uit hun monden harde hagelkorrels doen vallen op oud en nieuw euvel van alle gelovigen.…

Wintermorgen: blij zingt de merel zijn lied van de duisternis. Fijne sneeuw stuift voort: éven is de wereld wit, dan grauw als daarnet. De boer dwaalt en zoekt op zijn weiland, ziet ergens nog een witte zon.…

Toen jij mijn leven binnen was gelopen Voelde ik vlinders in mijn buik en kop Het was als zweven rond een Alpentop De nachten die van ’t zoete minnen dropen Maar na een poosje brak het me wel op ~De P.C. Hooft~ daar wilde je slechts kopen Mijn saldo was rap in het rood gekropen Maar jij vond dat geen reden voor een stop Jouw liefde raakte…

Ijsblauwe hemel blakende zon schijnt over bevroren velden…

Winters ochtendgloren Een sfeer van rouw Een nieuwe dag zojuist geboren Een laagje ijs en soms wat dauw Een dode boom ligt er te kwijnen Natuur dirigeert de afbouw Als het zonnetje gaat schijnen Walmt het hout al gauw Zon en kou strijden In de harmonie van Zen Walmen die zich vanaf de stam scheiden Natuur dirigeert en ment…

ik hoorde stilte in het schreeuwen van de vogels ze schrokken op geluid vloog boven vleugels uit ze zwermden op het vlagen van de wind streken neer en plooiden zich tegen de kou wit stroomlijnde rust lucht verstrakte blauw ik wil mee wiegen tussen wolken gedragen worden door de lucht, spiralen in de warmtekolken rusten op een…

leven in het spel van geven en nemen soms uiterst merkwaardige wendingen kent vooral bij het laveren op woelig water is snel averij opgelopen zeker als enige ver onachtzaamheid het schip aan de grond heeft laten lopen maar snel is de stemming als vanouds want het flesje schnaps doet wonderen tegen spanning en venijnig insluipende kou…

jouw sprankelende personaliteit kleine edelstenen en parels maakten zich kenbaar door hun specifieke setting en bijzondere glans in loepzuiver weerkaatsen kwam ik stukjes schoonheid tegen die lovend over jouw talenten schreven jouw vriesheldere speels wit tegen het diepste blauw blijkt de medicatie te zijn tegen existentiële kou…

Het is februarikort, te veel De kou moet weg, ik ben het zat Genoeg vriesgelopen op het ijs Bijna warmer, bijna lente Het mag kapot, het ijs gebroken De kou moet weg, ik ben het zat De februarikou, de laatste kou Bijna warmer, bijna lente, bijna...…

Dwaalt hij weer verder door de vriezende kou en witte straten Begint hij zichzelf enigszins te haten Ziet feestverlichting in winkels en huizen Zal die warmte ooit zijn pad weer kruizen Maar die warmte is op dit moment geschiedenis Voor hem is het namelijk Kerst…………………MIS…

Laat de winter nu maar komen Ik heb de warmte niet meer nodig Laat die sombere korte dagen maar knagen aan het licht Zij kunnen mij niet donker maken De warmte heeft mij gevonden Dat het zweet mij uit breekt Het licht is zo fel Dat ik mijn ogen half sluit Zolang jouw hart mij maar omringt…

Hier lig ik in bed te rillen, belaagd door 'n leger bacillen, die met me doen wat ze willen. De dokter overlaadt me met pillen. Witte sneeuw bedekt ieder dak, naast me staat een glas cognac.…

Handen diep in mijn zakken Kraag over m'n oren Geknisper bij elke stap Voeten bijna bevroren Halve meter zicht Krakende kou en ijs Adem witte wolkjes Een winters paradijs.…

Starende blikken, een koude wind. Ik blaas mijn handen warm en trek mijn handschoenen recht Iemand probeert zijn sigaret aan te steken, maar de wind is te ruig. Een geïrriteerde blik volgt. Gelukt, een geur van tabak maakt zich meester. Hij haalt opgelucht adem, ik niet.…

Hij, die ene lieve jongen Hij, die er altijd voor me is en me laat zien wat echte liefde is Hij, die een arm om me heen slaat in de kou Hij, die zegt hoeveel hij van me houdt Maar hij, hij is nu ver bij me vandaan nu is hij slechts een herinnering die ik voor altijd in mijn hart zal dragen Ik mis hem zo, die ene lieve jongen vooral in deze…

Alleen, alleen laat mij met rust laat mij bevriezen Aan de winterse kust Ga weg, ga weg Laat mij alleen Laat mij nou maar Ga nou maar heen De kou, de kou Laat het vriezen Laat het mij doden Mijn leven verliezen Want alleen de sneeuw Is net zo koud van binnen Als ik ben wanneer ik een hartje wil winnen…

De kou kruipt omhoog van mijn teen naar mijn voet schijnbaar ontembaar als barwinterse vloed die zich comfortabel nestelt rondom de broze botten. Zo venijnig en kil; met deze vorst valt nauwelijks nog te spotten.…

als ik weer eens over akkers stap door de brede voren diep bevroren zie ik kraaien onder de torenkap de zwartjassen lijken hier te horen als winter weer een glazen offer schenkt aan sloten waar reigers onverdroten naast het stille van de dood die wenkt zweven tussen hoop en niet geschoten weet ik, dit is geen oord voor duiven waar kinderen…