Alle inzendingen over koud kunstje

Ze heeft het koud al staat de verwarming aan Slaat haar armen om zich heen Haar ogen kijken eenzaam in de leegte Er over praten kan ze niet Wie zou ze zeggen dat haar avonden stil zijn Wie zou ze zeggen dat het zo naar is alleen in dat grote brede bed te gaan slapen en wakker te worden Ze glimlacht Zegt altijd....ik ben happy single…

Ook als het koud is in je hart en je geen warmte uit kunt stralen. Ook als je denken je verwart en je moet gaan door diepe dalen. Ook als je niets dan zorgen ziet en je alleen moet door de dagen. Ook als je eenzaam je verdriet en onbegrepen pijn moet dragen. Ook als je zelfs geen woorden vindt voor je ontmoedigde gedachten.…

In IJsland zijn de banken ingestort je kon er voor de hoogste rente sparen maar 't bleken malafide wisselaren en nu maar wachten of het ooit nog lente wordt want wie daar snel een vette winst had willen scoren zit nu bij Icesave diep en stevig vastgevroren…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

Ik mijmer langs de straten waar koude nog primeert hier en daar wat bladeren tot humus gereduceerd maar toch zijn er al tekenen lente weer in zicht bomen vertonen minuscule knopen de onzichtbare dingen die de natuur het eerste verricht loof van eerste bloemen breken het zand laat de sappen vloeien geloof het of niet er…

Ze voelt zich Koud Ze voelt zich zo koud Ijskoud... Kouder dan het koudste koud Zo koud. Koud tot op het bot. Kleding, dekens, kruiken Nutteloos! De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

Als witte dagen langer duren en langzaam grijzer worden, grauwer, het buitenwit keihard en kouwer, bouw ik mij warme binnenmuren.…

Het is voor socialisten veel te koud Om nu op straat hun rozen te offreren Of ongevraagd met u te debatteren Daar zijn ze veel te fijntjes voor gebouwd Want men is bang, heb ik zojuist vernomen Om van een koude kermis thuis te komen. ---- DEN HAAG - De PvdA vindt het veel te koud om op campagne te gaan en heeft aan staatssecretaris…

Mijn ziel wordt oud want de pijn voelt vertrouwd, Geschreven woorden laten me koud, De liefde die mijn rust verstoorde, voelde fout. Ik klamp me vast aan wat ik heb, De angst, de pijn, Bereid me voor op mijn vertrek, Zal de leegte opgevuld zijn? Een half sieraad vergaat, zelfs al draagt het jouw naam.…

Niet aangeraakt ben ik nog steeds verlost en volg ik de dankbare gestalten. Op zoek naar verhulde gezichten die schaduwen willen zijn. Van een droom die de kou kan verdragen als de stilte na een hoopvolle dood. En de warmte wil bedekken met de vragende echo's die alles teder aanraken maar nooit hun stem zullen vinden zolang ik met hun…

de koude ochtend legt een vorstkleed over groen prille lentebloei…

Voor een record mag men mij altijd wekken, Een nieuw record maakt mij geweldig blij. Volgaarne draag ik dan mijn steentjes bij, Maar nu heb ik voor joker staan verrekken. Ik ben dus zaterdag voor niks vernikkeld, Records verbreken is zó ingewikkeld……

Het is niet te koud voor Jan Splinter, de groei is eigenlijk niet gestopt. Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt dat nu eens op?…

koude in stilte rillingen door het lichaam in concentratie…

het was er kil en koud, mijn liefste , ik had wel zachtjes willen huilen, maar ook dat ging voorbij, want mijn hart begon te rillen en dit was niet enkel van de kou want nu pas begon ik te beseffen, hoeveel ik van je hou!…

En in de realiteit, beste mensen, laat iedereen iedereen koud.…

Finland min dertig de te melken toeristen bijeen gedreven…

de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft onder nul op weg naar de bakker zie ik een man half-opgerookte sigarettenpeuken oprapen en in een sigarettendoosje stoppen in de zondagskrant lees ik dat de directeur van een Brusselse vzw achttien jaar lang 1000 euro per dag verdiende de winterzon schijnt mooi, maar het kwik blijft…

Waar het in Holland veertig graden was, Is het hier dertig graden in Toscane. Meer dan een week in het Mediterrane, Ik moet dat zien te klaren zonder jas. De zomer is hier niet om door te komen, Maar goed dat ik een trui heb meegenomen.…

Een vreselijke ziekte sneed tergend langzaam de hechte koorden door, Warmte, was wat ons altijd verbond, zonder jou heb ik het koud.…

Er zitten korstjes op het water De vorst heerst, verstold De hemel vond tijd om de bodem te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe…

De temperatuur liegt er niet om Morgen gaan we naar de markt Nu het nog kan Je weer maar nooit Springen van vreugde kan nog wel Nog even En we gaan gezellig naar dieselmotor Zonder hel Alles komt goed Maar laat het niet allemaal vallen Lekker lallen En doorgaan Het weekend is daar Loon rekeningen Tekeningen En de puzzel past…

De zon schijnt vrolijk door de ruiten, verwarmt mijn koude handen. Koud door de koude pen, waarmee ik schrijf. Het zijn nu koele woorden die ik opschrijf, uit een hart vol droefenis, door iemand die er niet meer is. Een die ik nu zo node mis. Iemand die mijn hart verwarmde, mijn hart dat nu zo eenzaam is.…

kalverwei met kikkersloot waarin twee lijven uitgeplooid de dagen lengden met een kus in gras dat ooit werd weggehooid En pluizenbollen rolden door tot daar waar wind het land verloor om er te zingen in het riet waar zij wat hadden meegeschooid de kikkers van de kikkersloot die hier met ogen uitvergroot voorzagen hoe volmaakt in bloot een kunstje…

lief en je hoeft niets te doen Ik lieg mijn eigen leven leuk, maak zachte dromen van beminnen Kijk hoe prachtig ik je kan maken Je kan kleuren hoe ik 't wou ik geef je stem, teken je lach, een hand om blozend aan te raken Je woonde al in mijn hoofd en weten Jij pakte je koffers al eerder uit en ik, ik ruimde planken leeg ik deed mijn kunstje…

hoeft niets te doen Ik lieg mijn leven zelf wel leuk, denk diepe dingen van beminnen Zo heb ik je prachtig kunnen maken, kon ik je kleuren zoals ik wou gaf je geluid, tekende je lach en een hand om blozend aan te raken Nu woon je in mijn hoofd, mijn weten je pakte tassen hart en koffers uit en ik, ik ruimde planken leeg en deed mijn kunstje…

Kom toe kus mij - zei jij guitig lippentuitend van de kant waar ik verlegen naar je keek jouw lippen zacht liet zegevieren ik jouw ademen kon voelen losse knoopjes wat liet vieren want een sprookje is nooit weg - dacht ik al was het wel genant dat jij met sprongen vanuit stand mij naderhand nog wou plezieren als een kunstje voor ons al…

het voetenbal was overal snel van de vloer uitgemeten passen die om alle drukte ingehouden lachten met snelle beat in afwisseling met slow wisten ze het aantal dansers heel constant te houden de sfeer was goed al kookte soms het bloed in overspelige blikken steeds proberend mijn en dijn nog een kunstje te flikken bier klotste…

Toen doorsijpelde dat er bij mijn uitvaart geen alcoholische dranken op tafel kwamen bleven meer dan de helft van mijn nabestaanden weg!…

Sneeuw waait in mijn gezicht; De wind snijdt langs mijn lijf; Mijn voeten zijn ijsklompen; En mijn handen worden stijf; Lang sta ik voor je huis; Staren naar jouw raam; Je kijkt door het venster; En schrijft in de beslagen ruit mijn naam. Maar nog steeds kom je niet; En ondanks dat ik van je hou; Ben ik maar naar huis gegaan; Ik bestierf…