je verzinnen
Doe maar niet, laat mij je verzinnen
zo lief en je hoeft niets te doen
Ik lieg mijn leven zelf wel leuk,
denk diepe dingen van beminnen
Zo heb ik je prachtig kunnen maken,
kon ik je kleuren zoals ik wou
gaf je geluid, tekende je lach
en een hand om blozend aan te raken
Nu woon je in mijn hoofd, mijn weten
je pakte tassen hart en koffers uit
en ik, ik ruimde planken leeg
en deed mijn kunstje van vergeten
Om jou herbouwde ik mijn verleden
tot zachter, zoveel liever en te doen
Ik gaf mezelf die grootse rol
en weet je terug in nu, mijn heden
Dus doe maar niet, laat mij je maar verzinnen
in het gedicht waarin ik je kan beminnen
Zie ook: http://www.endanik.punt.nl
Schrijver: peter paul, 22 november 2007
Geplaatst in de categorie: ex-liefde