Netgedichten

netgedicht (nr. 77.197):

Als het koud wordt

Er zitten korstjes op het water
De vorst heerst, verstold
De hemel vond tijd om de bodem te witten
Wind krabt verbeten zijn windwakken open
Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed

De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood
Kuit werd tot vis, het dons is verveerd
Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren
Zelfs de neerslag te moe om naar zee terug te gaan

Snel de muts op en naar buiten
Zie de huid, voel het bloed
Kalmeer nu maar wind, niet krabben aan wondjes
Kijk het sluit al, het stolt
Alles rust voor een tijd