Alle inzendingen over koude tenen

Vandaag, trekken we naar de tuin; om in natuur te aarden en ons te bezinnen met koude tenen in vette zwarte aarde, naast knoppen en groene sprieten. Vandaag, neuriën we op een tijdloos lied van binnen; zo met die prikkende voorjaarszon op je kruin. Lente, 't is eindeloos genieten.…

aan de blauwspar ijskristallen kastanjes poffen boven het vuur een kersenrode mond gretig happend in een appel tintelende vingers en koude tenen natte wanten op de kachel blozend rode wangen ogen vol pretlichtjes ijsbloemen op het venster natte neusjes laten sporen na op het tuinpad de sneeuwman met zijn dikke wortelneus draagt…

Lelies in de lente het leven krijgt weer kleur jij hebt groene vingers en ik koude tenen maar warme verlangens De zon gaat languit onder in een gloeiende noordzee glasplinters fonkelen net als jouw ogen bruine-suikerkristallen Lelies in de lente bloeien op het water waarin dromen verdrinken en geleiders roesten waar zuurstof verarmt…

aan hun koude tenen op de hellende morene nader ik schuchter een boreling en klop voorzichtig aan. hij opent zijn stenen bemanteling zo kan ik binnengaan. wat ik vind is een verloren kind dat bevroren in zijn holte ligt. lang kijk ik naar zijn trekken ontstaan uit geest en pen. ik zal het maar niet wekken hoewel ik het herken.…

Ik hield mijn koude tenen en was sindsdien voor de schemering al bang. Ben, oude vriend, kom je me verlossen?…

je stilt dagen van winter en geeft me onwennige kinderogen bindt bitterheid aan alle lege uren nu dood sneeuwt op koude voeten de meisjesjurken, de lippen gedragen, ongelezen bij iedere gebroken vinger en nu het donkere huis de verte meet zie ik door muren heen de oude stenen in mijn te kleine bouwdoos jij kust me maar maakt…

de bus naar mijn allerliefste zus in haar tuintje aan het werk want zij was niet meer zo sterk graven en spitten soms even zitten gewroet in de aarde (ik vond niets van waarde) stenen eruit en plantjes erin had het soms wel en soms niet naar mijn zin zweet op mijn hoofd maar ik had het beloofd zwarte handen knarsetanden moeie benen koude…

Volgens de tv reclame lekken alle vrouwen in het kruis en zit er ook nog een luchtje aan. Dit is kleinerend en discriminerend en dus de moeite waard om eens dieper op in te gaan. Het zijn vast impotente mannen die dit bedenken, vanwege financieel gewin, weinig fantasie en nooit gezonde zin. Daarom zou ik hen willen vragen, hun onderbroek…

Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

zich niet verder weet en instort stop een storm in mijn hoofd voor een spelletje pong de gedachte die droog blijft, heel blijft in een lege kom met regen die geef ik weg aan jou en volg aan een touwtje zachtrood touwtje het spoor van mensen blikken verdwaald tussen regendruppels en in de stoep, gewichtig geschreven de afdruk van je tenen…

'K heb kouwe poten, bromde hij Geen wonder antwoordde zei Op de sokken die je draagt Staan sneeuwvlokken, dus als je 't mij vraagt: Zorgen DIE voor koude voeten.…

Het huilt buiten, koude tranen ‘t giet de ganse dag ‘t regent nu al dagen morgen ook, zoals ik zag Op ‘t nieuws! Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf.…

Koud, winderig, geen tafeltje dekje. Maar slechts afzien en ontberingen ten top. Dat alles heeft men over voor een grammetje goud. 's Avonds verstijft van 't bukken; teleurgesteld, stram en koud.…

, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

Tergend, einderloos Verdwijnt de zon Kleurt onverwacht hemelpracht Noordzee verschiet nuances blauw Golven, oplichtend groen Kussen strand Doorwolkt, grijs gestreept Bloedrood, zon, bloedmooi Scheveningen, avondzand Golft stuk in deze brand Vlammend rood, immense stilte…

mijn dood karkas rust mijlen diep waar het voorgoed vergaan insliep tijdloosheid spon zijn kluwig garen streelde mijn lichaam tot bedaren hoog boven mij woedt nog de storm waartegen ik nooit meer optorn eeuwig heugt mij die agonie en doemt eind’loos de lethargie…

Mijn grote teen is de aller Grootste teen, Die kijkt boven alles uit, Daardoor ziet hij alles. Meer dan de andere tenen. Dan hebben we de Wijs teen Die is zo verschrikkelijk wijs, Als je iets niet weet, Vraag het hem en je krijgt antwoord.…

Toe maar, ik neem ze, die koude toppen en tenen. Steek ze in me en laat mij je verwarmen, geen afgrond voor verlangen mag hier bestaan. Ik neem ze voor lief en versla de kilte in jou. Kom tot mij, kruip dicht tegen mij aan.…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

Ik loop langs de trap blote voeten koude plavuizen mijn linker kleine teen hij haalt het niet hij blijft even hangen achter de trap een vloek een tier au dat doet pijn…

Kolderiek periodiek (nr. 26 uit een reeks van 100) De gezellige eetster schepte nog wat op van het koud buffet. Een gast bekijkt haar van top tot teen en zegt tegen haar:” Het menselijk lichaam is net een uitdijend heelal! ”…

je heft je armen ten hemel Het groen gekeuvel ondergronds geluk Koud als steen de vroege morgen Wat? houdt de toekomst voor ons oog verborgen?…

bij Twello s'morgens in alle vroegte barrevoets door het gras met de dauwdruppels tussen de tenen zo stel ik mij dat voor... langs het blote voeten pad jij en ik die elkaar op de hielen zitten als een vleugje erotiek van de nog koude grond…

Ik verklein, in minima gehuld ik zinspeel op zilte lucht waar het treft in zaligheid waar handen raken, in geduld En ieder lam gaat tot zijn slachting het raakt mij nu, die zwaveldamp blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels als plaksels op mijn nieuw behang Naast mij ligt de dwangsom in voleinding zinnen slepend waar niemand teder op de…

ik kijk omhoog en omlaag om de leugen te vinden, de ontrouw die de waarheid draagt boven de deur en zo naar je voeten maar de afstand, uitgestrekt in een huis vol gangen, gooit woorden vele malen los elke vlakte wordt vochtig en ruw uitgesproken, de onomkeerbaarheid ik kan falen en uit het raam springen maar het noodlot is…

zie mijn pink aangevoerd door de kleine nagel als schild terwijl mijn geringste teen, in deze, ter rechter zijde, ook wel de minste vinger aan mijn voet, kneuterig is te noemen en door verwijdering van een eksteroog genadeloos gevild…

de waarheid draait en vraagt kromme tenen naar een reden maar stomme tenen zwijgen een steen ligt zelden alleen en net als een stomme teen kan hij geen reden bedenken de waarheid als een kromme op zoek naar bestaansrecht in een voortschrijdende waarschijnlijkheid van stenen en tenen…

We hebben altijd al geweten dat de wet niet mag overschreden We hebben altijd wel gezegd: bij wet verboden, zogezegd. Je geweten, is iets anders heeft met wetten niks van doen toch zouden er wetten moeten wezen die zouden zeggen: naar eer en geweten: Heb ik de wet nooit overtreden, maar: mijn geweten, daar weet geen mens iets van, vandaar…