Alle inzendingen over kracht

de kracht van het leven ik vind het toch hoopvol golft het in mij als een geschenk komt het voorbij wat eens was, zal ik, wil ik niet vergeten het verleden hangt als een amulet, een juweel op het midden van mijn hart het rust in verknochtheid het heden stroomt vol dynamiek en euforie mijn levensader nipt vraagt en ontvangt…

Sterk, sterk mij, Heer, in 't hopen op de hemel: Hier is de helste glans een nevlige avondschemel ; De stoutste poëzie een zinloos, dwaas, geremel; De reinste liefde een wufte gloed: 0, maak mij los van de aard; maar geef mij moed en krachten 't Verlangde scheidingsuur in ootmoed af te wachten En Uwe wil te doen in voor- en tegenspoed!…

ik zag de kracht uit de lijnen in je gezicht langzaam verdwijnen groeven verdiepten zich in het weinige licht uit de donkere kant van het leven toch waren je ogen soms helder en kwiek in reactie op de fysieke tragiek zij spraken woorden die lippen niet konden zeggen handen die zinnen uit moesten leggen je lichaam is nog lang bij…

Maar na drie maanden wachten brengt de lentezon mij terug tot volle krachten. Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar, na jaar ...…

jij wist het land te vinden uit de golven van de zee groeide op in schaduw van de zon met eigen licht bouwde jij je koninkrijk in rollen zonder protocollen jou overkwam de witte wereld met fatale kracht beschadigde verbindingen tot zwarte nacht nog dool je op nietszeggend land maar de golven roepen je naar huis met hun al gekrulde…

Hoe win je zeven keer de Tour de France op eigen kracht en zonder rare spullen? Tot nu toe heeft maar één man dat gedaan. Met hem erbij had je geen schijn van kans. Hij bleek in staat zijn dromen te vervullen en wist een zware ziekte te verslaan, maar verder blijft hij zich in zwijgen hullen.…

Lichtstralen dalen neder zoals het fladderen van een veer Op de bladeren zacht en teder langverwacht en hunkerend naar meer Door de glinstering bewogen deinen bomen door de wind Verdwijnen druppels die bladeren drogen als de tranen van een verdrietig kind Lichtstralen o, zo zacht zijn als het beste medicijn Zo fijn en toch onverwacht geeft het kracht…

Al lijkt het brein soms overspoeld in zijn nog jonge leven Al wordt de geest dan omgewoeld in eenzaamheid gedreven Al wordt hoop op de proef gesteld en valt een sluier over licht Al is het een leugen die zich meldt gesproken woord dat houdt gewicht Al blijft gevoel van gerechtigheid in strijd met wankel evenwicht Door zijn eigen kracht…

Het lag in de immense grote kracht der kwetsbaarheid dat mijn leven uiteindelijk oploste in tijdloosheid. In die verte in de vaart der stromen der tijden bleef ik vechten nooit was nooit altijd één.…

Wolken die voorbijdrijven Schakerend van onschuldig licht Naar het donker van een Bezwaard gemoed en Tenminste nog uit lucht en Dreigend vocht bestaan waaruit De ontkiemende korrel zijn Kracht kan kweken om Leven door te geven, zij Staan in schril contrast Met de nietsheid van nu - Tranen die geen tranen zijn Maar uitgelopen…

De lucht glijdt de avond met behulp van draaiende aarde in een vredige nacht Titel verdedigt geenszins de waarde van dit meesterwerk 't Veertje drijft in de plas Tevreden schijnt de maan wolkennacht met in schijnsel de schaduw van schitterende verenpracht Pelikaan op de voorgrond alleen kijkend naar de schilder Ziet kracht van zijn…

Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in dichterlijk smartelijk gedachte: onverklaarbaar!…

mijn nesteling in jouw gemoed laat bloed een omweg kiezen door de tijd samen in de armen van elkaar we warmen daar en weren kou –mijn lief- waar ik van hou brandt helder binnen het gerief van warme vlammen boven wit waar onze kracht in zit wijkt nimmer door het inductief de waarheid in te dammen…

Laat de stilte je omgeven ook al maakt ze je soms bang; proef haar zorg en tederheden ook al duurt het soms heel lang eer je in dat rijk kan wonen en je blij wordt door haar kracht; laat de vrede wortel schieten nog verduisterd in de nacht.…

Roep me en ik zal bij je zijn roep me en ik blijf bij je roep me en ik laat je niet alleen roep me en er is vrede Zij die er waren zullen altijd blijven bestaan ze laten ons niet alleen maar geven kracht om door te gaan Voortaan aan je zijde voortaan in je hoofd altijd is er die liefde dat is wat er blijft Wees niet bang voor teleurstelling…

Fouten maken geeft je kracht en energie om te veranderen in liefhebben en vertrouwen blijf dus dingen doen die je nooit eerder hebt gedaan dat is mijn wens voor u en mezelf maak vergissingen verbazingwekkende blunders verstop ontken of bevries ze niet wees niet bezorgd dat iets niet goed genoeg is hetzij niet perfect wat het…

Mijn lief is de duinpan gericht op de zon zo warm en intiem ze houdt je uit de wind Mijn lief is het zandstrand grenzeloos open gekerfd door de zee ze maakt elke dag nieuw Mijn lief is de branding bruisend aanwezig met pracht en ook kracht ze neemt iedereen mee Mijn lief is de oerzee onmetelijk diep bron van het leven van zichzelf…

Op zoek naar mijn God In het land van oneindig Verdwaald in Zijn wegen Verward door de nacht Op zoek naar het lot Stil en soms eenzaam Te moe en te kwetsbaar Beperkt in mijn kracht Op zoek naar mijn dromen Mijn passie, mijn pijn Vertrouwen, verlangen Mijn 'ik' om te zijn Mijn God, geef mij Liefde Laat me vrij, laat me…

balancerend in het leven op een leidraad, oh zo broos jongleer ik pijn liefde en gemis dan weer vrolijk dan weer boos zwemmend in een zee vol tranen al is er niemand die dat ziet zeg ik steevast dat het goed gaat ook al sterf ik van verdriet niet wetend waar te beginnen niemand zegt mij waarnaartoe put ik mijn kracht uit de liefde ook…

De rivier willen we oversteken met het veer Hier aan de stoep gaat ie heen en weer Dwars op de stroom met volle kracht Het is de veerman die op ons wacht De motor komt voor ons even tot zwijgen Het is alleen de rivier die -als de derde- lacht Ze liefhebbert in een natuurlijke stilte Een reiger stelt het opvliegen…

Het beeld schetst de werkelijkheid van mijn gevoel de passie die wij delen in een universum ver van hier het kost geen kracht op lichamelijk of mentaal gebied wij komen in harmonie met ons hartstochtelijk vertier.…

ik herinner me de dag waarop haar muts tweeduizend bloemen droeg ze sprankelde ik zag haar kracht, de fijngevoeligheid omdat -juist nu een klaproos zoveel liefde bracht wat was ze mooi die dag haar hart bewoog van toen naar ooit, ze zag, ze lachte en ze overwon de barrières onder deze zon voor eeuwig zacht gemaakt zoiets raakt je…

De pijn die het moeten ontkennen van mijn zijn, van mijn (p)ik is zo aanhoudend dat alleen de dood die kan verzachten want in het dagelijks leven blijven er krachten en machten zo aanhoudend die al mijn leven doen verkrachten ik ben niet de enige, zovelen van mijn zijn en onze snik zo aanhoudend dat alle dagen voelt als nachten u…

Mijn leven geleefd, ik ben zo moe Het is volbracht, mijn lichaam is op, ik heb geen kracht De regie moet ik uit handen geven, afhankelijk zal ik nu verder leven De artsen hebben geen oplossingen meer Helaas!…

steen voor steen verbrokkelt de gelaagdheid het kind bedolven het kind, gevoelloos versteend door de bescherming een vuist vol verdriet de vrouw, ontredderd verscheurt het kind van haar af door liefde gesterkt krachtig kwetsbaarheid moederlijk onvermogen innerlijke strijd duizend kussen diep volgt de vrouw haar levenspad met kracht…

een fladderende vlinder vlucht schichtig in het avondrood gevolgd door de... vliegende dood ondervindt hij op zijn weg veel hinder geen weerstand en geen kracht de dood komt steeds dichterbij zweeft vol van furie en razernij op zoek in deze enge rode nacht grijpt hij gulzig zonder… hinder mijn hart gebroken, hij was verloren het…

samen zeilen op de boot van het licht niets dan het blauwe water gouden horizon in het zicht samen winnen van de spelende nijvere wind jou en mijn krachten samen gebundelde zonnestralen aan een lint samen op weg gaan alsof we het leven nog kunnen sturen elke schipbreuk kunnen weerstaan grenzeloos, jij en ik en duizenden uren samen…

hoe oud mijn tuin wel was in zijn fraaiste kleuren leert hij taalwoorden: sapstroom - buikrivier - seizoensgebonden honger hij droomt van zon en maan en sterren van eenzelfde makelij zegt hij zoals een mens ooit amoebe zo werd ik net als jij met een durende kracht om de kleur te bewaren het hout te behouden als een toegewijde…

ik ving je gedachten in de vlucht van de wind de storm brak je krachten brak je tot hulpeloos kind waar is de hand die me leidde die me van angst en depressies bevrijdde geef me die hand ik kom nu van de andere kant wil niet dat je gaat lijden weet dat niets ons kan scheiden we gaan samen terug van geboorte naar dood eens kruisen…

In het licht laat zij zich nooit bekijken, in het duister waar gevoel gevoelen stemt, geeft zij het kracht om het in haar ijken.…