Alle inzendingen over kribbig

Akker gerooid kraaien in de weer kribbig gekrijs ze trekken van leer gekras en krakeel…

Maria moest ooit eens bevallen Van 't kind dat de hoop was voor allen Maar kribbig dacht zij: Da's net iets voor mij Dat ik mijn gezin hier moet stallen…

de rivier zoekt zijn grens ik ben ontzettend bang leg blokken neer langs de spleten van mijn ziel vlucht een glooiing op gras onder mijn voeten vecht voor veiligheid m’n levenslijn loopt grenzeloos grillig langs randen van basalt de dijk draagt m’n pad klimmend naar zijn kruin kijk hoopvol omhoog de zon en het water kleuren m’n…

De post bezorgde mij een kaart met kind Van kerstkaartenversturen.nl Een kerstkind op een foto, geestig wel De afzendnaam is echter niet geprint Van wie is kaart en kind is nu de vraag Daar word ik een beetje kribbig van vandaag…

Prille wilgen jong nog van gewei zwart-wittekoeien knalgroene wei een buizerd hoog in de lucht om zijn vrije val toch zo berucht een wilde gans kribbig wit bekijkt het topfit…

kerstgevoel of kribbig vraag ik mezelf af wanneer ik haar bezig zie met 't optuigen van de boom wanneer de kaarsjes eindelijk weerspiegelen in de glinsterende ballen klinkt op de radio het 'Gloria In Excelsis Deo" en als bij toverslag is het ijs gebroken…

Ben kribbig, niet aardig zie spoken om me heen onzeker, geïrriteerd mijn eigen ik niet waardig. Wil mezelf weer zijn kalm en evenwichtig want door dit gepruttel voel ik me zó klein.…

juiste toon intoneren, het vakbekwaam zeggen Dan Hij zelfs zich in zijn kribbe zou omdraaien zo kwaad Alle gebruikte vormen van religie een abracadabra op Zijn werk Maar juist met de kerst is die verdeeldheid er bij gebaat Zijn afbeelding in jonge vorm ligt doods in een etalage Een opgesmukt kribbetje met de veestapel die daar om heen staat De kribbige…

de ezel boog boog dieper door krabde met de hoeven aan de rots zette zijn vier poten trots in rust zij stalden daar hun kind in kribbig stro dieren ademden hun warme wind een ster verschoot in lucht die naar geboorte rook het winterde in warme schapenvachten herders zongen komst in lang verwachten Hij is gekomen als verlosser…

(In een haiku-treintje) Kwetsbaar, gevoelig is zij al vanaf dag één Echter sterk in doen Broos en sensitief door de bomen nóg geen bos Uiterlijk soms hard Gecompenseerd door fragiel, frêle innerlijk Ingebouwd goed hart Korz'lig, soms kribbig delicaat, indien nodig 'k Herinner mij noen Nacht in wit satijn daarna een New-York-minute…

kribbige pantokratoor? gefnuikt verlangen? --------------------------------- kerstmis 2001 zonneleen 25 Op 11 mei plaatste ik de eerste versie: hodie natus est een nestje in de tijd voor onbehuisde zielen? hodie natus est pantokratoor in windselen?…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

voorbij de datumgrens in de lage tonen van de rivier worden dagen korter fladdert een verwaaide wens nog eenmaal buitendijks te gaan haar verkalkte aderen vertrekken geen spier verzanden in kribbige oevers waar dammen naderen en overlaten in lot berusten weeën van waterstand kabbelen tegen het plankier schuren in hun verval door tamelijk…

Kreng en kribbig. Bolvormig om spinrag met een lange stok weg te halen.   Griezelig. Een donkere bladzijde niet meer om te draaien. Uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee.   Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…

En weer ligt er een pasgeboren kind gehuld in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op…

verglijden starend lange dagen hij zwijgt vooral en roert terneergeslagen vaak eindeloos in kopjes slappe thee zij lijkt, vergrijsd, verzoend met pais en vree toch voelt ze diep van binnen soms iets knagen een onbestemd gevoel van onbehagen al maakt berusting schuchter haar entree hij slikt manmoedig bittere verwijten die zij in boze buien kribbig…

Kreng en kribbig. Stof voor de ragebol. Bolvormig om spinrag met een lange stok weg te halen. Griezelig. Een donkere bladzijde uitscheuren en weggooien. Weg, weg, weg ermee. Wild uitstaande haardos van een pientere meid die knipoogt naar de lucht en licht inademt. Niet weg te halen.…