Alle inzendingen over kruipen

De tijgerpython was een enge slang Die als je zat zo uit de pot kon kruipen De poema die onhoorbaar aan kwam sluipen Een vijverkrokodil joeg ons op stang Dit jaar is er een Russische tiran En voor lokaal gebruik de Pieterman.…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

er schuurt iets in diepere lagen onrustig zoekt het in gepijnigd roepen naar erkenning laat zich niet verjagen begint kreunend te kruipen richting bewustzijn brengt aan het licht wat gewetenloosheid aanricht…

Teder hart, mijn dierbaarste hart, ik wil geen leven zonder jou, ik wil in je kruipen en je volop verwarmen met mijn goddelijke liefde. Teder hart, ik mis je enorm!…

Kruipen de uren kruipen ongelogen op de stoel, knielellendeding, gevangen op de vierkante meter, krampenvingers, vlammenwangen, prikkingen in schermersogen. Gekkenhuis hier vergeven van waanzin borderline narcistisch navelstaren en in- zichtloos ziek. Wie zal mij bewaren?…

Dan moeten we kruipen leren. Kruipen. Kruipend door het oog van een naald, vallen de schellen van onze ogen, en leren wij zien wat puur geluk bepaalt. Dan pas weten we, hoe ongewoon gelukkig, gelukkig zijn is.…

in de lente vervel ik verstijfd en verkild kruip ik voorzichtig uit het winterhol sissend schuifel ik onder de warme zon oude huid ligt overbodig in schilfers, achter mij ik rol mij lenig op ben mijn slangendroom…

in dit gedicht wil ik wonen nu het af is en geschreven kruip ik er opnieuw in zie hoe ik kan staan in deze woorden langs de lat gemeten van geweten trek ik ze aan als een geheime voering in een jas misschien maar zo is 't zoals het is…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

Kom tot mij, kruip dicht tegen mij aan.…

moeilijk ben je te vinden vooral in een hooiberg nochtans je hebt een oog maar je ziet er niet door soms kruip je er doorheen en dan heb je geluk mensen slaken kreten wanneer je kunt prikken dus voor mij… kan je eeuwig stikken…

Ik word knettergek Ik wou dat ik een slak was Met een huisje op mijn rug Een plek om altijd in te kruipen In mijn eigen thuis terug Mijn thuis is overal en nergens Mijn lijf in het Noordense ijs Mijn hart in het Zuidense water En mijn ziel Op de bodem Van de Seine In Parijs…

moet altijd stromen kruipen waar het niet kan gaan man pak jezelf bij elkaar spreekt onze moeder zacht als vader uit zijn dak gaat volgt altijd dezelfde bezwering hetzelfde ritueel als moeder de slapende baby in zijn armen legt…

Een antwoord op het antwoord laat muzikanten verder stuipen over onbegrijpelijke liefdes in een omhullende notendop; onverstaanbare vibraties laten het complex gestel kruipen, de massaliteit tussen door doet als of een sprekende pop.…

Als geronnen bloed hangt mijn schreeuw boven de stilte, ik huiver en kruip terug, de warme diepte in.…

En weer Durf ik het je niet te zeggen Mis mijn Allerlaatste kans Steeds weer Kruip ik terug in mijn schulp Waar jij In mijn gedachten bent De angst Om dit kwijt te raken Hetgeen Wat ik nooit heb gehad…

Voor jou zwem ik de oceaan over beklim ik de Mount Everest Ga ik door de diepste dalen kruip ik desnoods naar elk gewest Voor jou trotseer ik alle stormen wil ik verdwalen in de woestijn Alles wil ik doen zolang ik maar bij jou kan zijn…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

het oude jaar is weggeschraapt restjes zeer kruipen tussen tegels en voegen elke dag opnieuw lichtverlenging van koude korte dagen voorzichtig dromen sneeuwklokjes ik hunker naar hun wit…

Dan zal het voorjaar uit haar jas kruipen en hopelijk prachtig worden.…

Ze verleidde me met al haar charmes Ik ging op haar avances in We beleefde een nacht vol passie Dacht dit is een heftig begin Maar toen ik tegen haar aan wilde kruipen En zei "ik ben voor altijd de uwe" Begon ze me met huid en haar te verslinden En zei "ik ben de zwarte weduwe"....…

Je los te laten niet te weten waar je bent wat je doet waar je heen gaat niet samen te lachen geen plannen te maken niet tegen je aan te kruipen in bed het is waar wat ze zeggen afscheid nemen je loslaten is een beetje sterven…

regels staan in kamers tussen muren met constructiefouten pennen kruipen door cement de muze slaapdronken in het stof van nadenken geluiden in scherp gekras nee er komt geen wending regels staan hier nog niet vast……

ik lig in mijn bed hoor mijn ouders ruzieën ik huil kruip weg wacht op het licht morgend ijzige stilte...…

De kerkbank kraakt onder vrome billen Het orgel speelt Wormen kruipen uit het hout Dominee preekt Vooral over zonden De verlossing is nabij Morgen alweer maandag Dan gelden nog steeds de eigen grillen…

de wandeling tussen licht en donker wordt trager en langer voetstappen kruipen in het zand een waarschuwende goede geest kondigt in de verte sonoor de dood aan als we langs de greppels lopen de valavond is voltooid…

Dan kon ik niet slechts kruipen maar springen ook erbij het leven werd wat lichter wat darteler voor mij. Maar als het dan gevaarlijk wordt het is ineens niet pluis zou ik dan gaan verlangen naar mijn oude huis?…

Toen het gelukt was uit de box te kruipen Greep het ontsnapte baby’tje direct De fles die het op tafel had ontdekt En zette het drankzuchtig op een zuipen En lag daarna voor pampus in de box Na zeven glazen whisky on the rocks.…

de winter schreef geschiedenis het voorjaar waar wij reikhalzend naar uitzien laat vooralsnog wat op zich wachten ik noem dit tussentijd een soort gevechtspauze waarin wij op zoek zijn naar warmte dus kruipen voor even behaaglijk tegen elkaar aan…

ik heb de deur van menig heilig huisje ingetrapt mezelf onderuit gehaald en goden geschoffeerd ongenadig heb ik gechargeerd maar ook heb ik u de zon laten zien en een lied geoffreerd nu kruip ik terug in de vertrouwde schulp en drink op vergeving…