Alle inzendingen over kus

Schoonheidsslaap van honderd jaar maakt mijn lichaam wonderbaar, uitgerust en opgefrist; slechts de prins wordt nog vermist… “Kom maar met je rode rozen, laat mijn bleke huid weer blozen; enkel zo kun jij dit doen: kus mij wakker met een zoen!”…

In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je…

Hoor… de noordenwind roept kil mijn naam nog even en ik zal haar volgen waarheen de vlucht ook gaat nee, ik voel geen angst het leven was gelijk een bloem geknopt, ontloken, volle bloei maar nu vermoeid aan rusten toe dus laat ik mijn laatste adem wiegend over aarde dragen kus nog één keer al wat raakte voordat ik eeuwig slapen ga…

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Trusten mijn allerliefste Laat mij je dromen vullen Passioneel en emotioneel De ware liefde onthullen Trusten mijn allerliefste Kruip dicht tegen me aan Snuif mijn geur maar op Geniet laat je maar gaan Trusten mijn allerliefste Sla je armen om me heen Mijn adem zal je strelen Een verleidelijke zweem Trusten mijn allerliefste Kus…

Terwijl je slaapt kijk ik naar je het licht van de straatlantaarn laat zien dat de rimpeltjes op je voorhoofd zijn glad gestreken je snurkt zachtjes ik druk een kus op je wang je mompelt iets er welt een traan in mijn ogen dit moment vast kunnen houden stil blijf ik kijken een moment van geluk en de wind fluistert de glans van je…

Het wachten duurt lang het wachten op een volgend leven Wetende dat ik pas dan mezelf aan je mag geven Jou te willen beminnen het versmelten van lichaam en geest Het hieros gamos van ons samen is vast in ons vorig leven geweest Het enige wat ik je in dit leven geven kan zijn mijn verlangens en gevoelens op papier Een liefdevolle kus, hartsverwarmende…

je lopen aan het water je blik gericht op niets je zag me niet maar dat is geen wonder ik speelde wind of zoiets ik trok je aandacht door golven te maken je stiekem nat te spatten je glimlach verscheen alsof je me voelde maar niet goed in kon schatten ik sprong op je lippen in piepkleine druppels je likte me dorstig op de kus…

jouw stem kon mij strelen in jouw ogen zag ik zuiver wie ik was wat nu van die spiegel rest is glas in scherven op de grond als ik die laat liggen draait mijn wereld nooit meer rond dus rapen maar en lijmen tot een kleurig mozaïek waarin de stukjes weder schijnen barstens vol geluk verdriet al hetgeen ons samenbond ik kus ze als kuste…

Als twee paar ogen elkaar omhelzen in een zachte kus dan is het een ontmoeten en ontdekken van…… iets wat tot liefde kan gaan groeien maar het kan ook een zachte flirt zijn omdat je beiden weet het kan niet, het mag niet want het zou meer kapot maken dan dat wat lief is soms ontmoet je iemand zomaar onverwachts dan kussen ogen…

Woorden waren rond verdronken in zichzelf ver buiten elke zinnen luisterend naar raad zinvol in ‘t kwadraat haal je raadsels binnen kus vaarwel je zelfportret dat schaduwrijk de muren vult je aanstaart met die blik - jij komt niet ver- want op de tast van het gevoel stap voor stap zoek je sleutels voor de doolhof in je hoofd…

geven heeft weer iets aparts gekregen wordt vaak afgemeten aan het soort cadeau de flonkering van edelsteen het glinsteren van kristal goud en zilver zie je overal hebbedingetjes voor iedereen ik geef vaak een hand met in de ogen kijken probeer ik dan voorzichtig naar iemands ziel te reiken soms ook nog een kus maar die heeft veel…

schaatsers die compositie is een begaafd portretkunst zij scherpt het hoofd bladstilte sijpelt ijl binnen als warme stippen schaduw trekt blijmoedig over het platteland dat uitgeslapen ligt velden vormen fietstochten langs een rustig bestaan en brengen appels mee blaren helen gratis in een korenveld met een bollewang kus…

kus je dochter.…

Geef mij die hand die ik uitstrek Laat het voorbij zijn Laat het het verleden zijn Laat het dommigheid zijn en kus ons…. Geef ons die LAATSTE kans....…

Lieve Mam, Ik leg mijn hand in de jouwe Geef een kus op je wang Even voel ik me heel klein Van binnen onzeker en bang Nog even mooi als altijd Je blik geeft me rust Het is goed mam zeg ik zachtjes Ik geef het stokje door Ik voel een klein handje in de mijne Een klein kusje op mijn wang Het is goed mam zo moet het zijn Ik geef het stokje…

Een laatste kus dan scheiden onze wegen wij hebben beide nu een heel ander leven.…

Twee meisjes slurpten op een bankje met twee rietjes aan één drankje men zag hen altijd samen als zij de schoolbus namen een jongen uit die bus vroeg altijd om een kus.…

ik leen een pen van de wereld schrijf verhalen in de wolken dans pirouettes in de sneeuw kus het ijs met rode lippen stel vragen aan de vlokken die ontdwarrelend neerstrijken hoezeer ik ook zoek en vraag blijven ze mij antwoorden schuldig breekt mijn hart in duizend stukken daar gedraaide cirkels doodlopen stuitend op een grote leegte…

ik schijn maan op je goudblonde haar zij is in haar laatste kwartier pluk stralende sterren en twinkel het licht in je groen blauwe ogen jij ademt bloemen wijst mij hun kleuren in bedwelmende geuren in het kwijnend licht van de dalende zon kus ik teder je bloedrode mond jij bent mijn hemel en ik jouw heelal onze liefde gedijt…

koele vingers raken slechts de sneeuw met koude hand je keek weer met kristallen ogen waaruit warmte was vervlogen nagelde ons bloemen aan de ramen die vorstelijk in zon opkwamen in doorschijnend wit kwamen we samen jij smolt in warme handen bloeide kleuren na de kus op beide wangen geurde lente in verlangen…

Tenzij de richting mij verraad, Met een kus, een trapeze, Het woest geweld, de natuur Der dingen, het hete, het zachte. Ik strek mij, tot de verbeelding Waar ik tot spreek, hoek Voor hoek, en oppervlakte, Voor oppervlakte, ook neig ik, Struikel ik, bid ik zonder ophouden, Door Hem die mij kracht geeft.…

ik zag nog hoe je was je boog jezelf overgaf woorden hoorde je niet meer je koos voor stilte deze keer in zwijgen gaf je opening ogen tekenden voor schuld je schouders waren al gebogen je houding was in straf gehuld voor mij was alles klaar een kus een aai over je haar ruzies waren snel vergeten bij jou bleef er iets…

handen zijn open vingers smal toelopend in hun lengte artistiek het haar is uitgeplozen haar nonchalance flirt met stukjes dramatiek tragisch is haar oogopslag als zij de wereld vat in een ultieme kus met armgebaar het glaasje port waardoor zij na een uur of twee haar hart uitstort staat na de lunch al klaar het leven is toneel…

en stel ik scherp op hun kus? Mijn dochtertje zingt in een musical hoe ‘k me voelde, weet ik nog goed van emotie was ik tot tranen geroerd, ik zag opeens: het bandje is vol Camera neemt de beelden op Camera zuigt mijn emoties weg Nooit meer spontane ontroering Concentratie staat nu voorop…

Ik voel je warme naakte lijf Zo zacht Ik zie je, blik lach kus Mag ik? Waarom? Waarom mag ik? Omdat jij? Raak je, Mag ik? Jij en mij, Waarom? Dankje JIJ…

Dan spontaan, een dikke kus.. De blauwe oogjes stralen.. En ze kijkt weer, niet begrijpend, naar mij... ..waar moet ik de moed vandaan halen... ..Ik vecht tegen de tranen, als ze 'lieve opa' zegt... Waarna ze je foto,...heel voorzichtig, ...weer terug op tafel legt...…

Je lippen zacht Mooi gevormd Vurig gekleurd Zoet verleidelijk Je zoenen Zijn zinderend Ik proef je Heerlijk zoet Ik voel je Warme tinteling Zachte streling Je lippen zacht Gemaakt voor mij Ik kus je lippen Lang intens Zalig warm genietend Ik streel je Lippen zacht Zoekend de weg Naar passie Jouw zoenen Zijn oneindig,zo lekker…

Bonsai, eik en witte berk en jij met kind dat uit alle macht jouw hoofd in haarband perst Mijn blik hangt op jouw onderlip, ik weet er is niet meer dan dit: moeder met kind Leven lijkt een kippenren waarin ik beiden mis Van te ver blaas ik een kus, die op jou rust Heel even laat jij jouw blik mijn kant opgaan…

Boven geurige nevel van schuimbellen en bad-olie spiegelt witte wijn een eigen klein oppervlak Je hand liefkoost de voet van het glas je ogen staan zacht je mond is vochtig, wat open Onder de belletjes maakt je huid je rondingen heimelijk zichtbaar en tastbaar dichtbij Een kus en nog een; mijn lippen verdrijven water en proeven…