Alle inzendingen over lachen

weet jij het gras waar wij lagen als twee snoepjes in de zon plakkerig waren de dagen als de vergeten bonbon die in rood/geel papier vol chocola en likeur-aardbei geplet zorgde voor plezier tussen jou, tussen mij weet je de kusjes van de dag weet je de streling op je been weet je het lachen om de lach weet je de zon die toen nog scheen…

om samen te verscheiden waarbij jouw wit mijn donker zal leiden het monumentale is al afgevlakt alles lijkt gewoontjes toch hemel ik nog met een lach…

te zijn gebonden aan een naast hem bestaande tijd met een begin en met een einde moest hij zo onbedaarlijk lachen dat de tranen over zijn wangen rolden zodat wij hier beneden dachten dat hij vandaag weer eens verstek liet gaan…

het terras is bijna leeg de glazen van een vergezicht blinken verlaten door ’t laatste restje zonneschijn maar haar lach speelt weer op haar wang, ze zegt het geeft niet de kinderen hebben het te druk…

Nooit meer die lieve lach, nooit meer chillen in de avond of een praatje overdag. Die lieve meid ik altijd zag met een lach, zo ineens weg zonder gedag. Je mocht hier op aarde niet meer verder gaan Maar mijn herinneringen aan jou blijven altijd bestaan. Ik zal je missen en nooit uit mijn gedachten wissen!…

het spontane zo verstilt Het wordt tijd om los te laten Die lach weer te voelen, vrij en breed De onbevangenheid weer toe te laten Zoals ik vroeger altijd deed…

wegen voor het feeërieke avondmaal met de artiesten uit ootmarsum die zijn al jaren half gaar ter afsluiting de kring in opening naar weer ontmoeten een traan en kus de lach nog op de snoeten…

van ons heen dag klein mannetje dag lieve kleine Berend met jouw pretoogjes en guitige lach…

zullen we als ik je ooit nog zie het leven waarin ik je nauwelijks zag in vogelvlucht overdoen zodat ik jou echt ken, en jij mij of ken je nu vanwaar jij bent mijn lach mijn traan, mijn hele wezen zullen we dan eens praten elkaar echt ontmoeten samen lachen alles inhalen wat we hebben gemist zul je mij dan begroeten met heel je…

Voor clowns geen plaats, geen plek een blinde vlek voor pret en plezier Hier is geen plek voor deze artiest voor het circus waarin je je tranen lachen kunt je zakdoek niet kunt wegstoppen Dat je raakt naar meer smaakt en zelfs smacht naar anders....…

ontspannen lach je in een droom die zachte kleuren vlecht in beelden die je handen maken je zucht en blaast wat lucht in glas je vingers raken aan wat toekomst was een ster die barst in grillig lijnenspel je lach verdwijnt omdat je met je tanden knarst woede vlaagt in rood achter je ogen lippen krampen pijn pastél heeft niet…

om lach dichtbij elkaar te horen te ruiken en te voelen, te genieten van de warmte, te rillen van de kou en soms samen te huilen van verdriet in een vol leven…

, en vertel ons wat je hoort Van de vogels, van de bomen, Van het ruisende riet Veroorzaakt door de stille wind En de lach van het kind…

doorspekt met tranen haar eeuwige angst een leven in schaduw duister gemis neergeslagen ogen zien nooit wat er is gesloten haar blik een lach zonder kleur…

Lange trui en een lach. Voor de buitenwereld, die haar pijn nooit zag.…

Niets laat de gang los in de voorzijde het onbekende wacht neemt leven de aarde de zee het kind danste zijn lach krullend tintelend eeuwigheid…

Lachende kabouters die lachen om mensen. Kinderen die niets meer wensen. En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

Een blauwe glimlach op mijn gezicht De lege fles staat naast de bank Ik kan beter helemaal niet lachen Sacherijnig clowntje dat ik ben Mijn wangen hangen naar beneden…

~~~ niet jezelf schudt de spiegel met een schimlach maar ik ik geloof haar niet kaats geen lach terug hef het glas en teug het leeg waarna ik me spiegel aan de vrouw op de bodem ~~~…

de zee, zo blauw als de lucht golvend onder de zon die witte schuimkoppen die rollen naar het strand kinderen spelen aan het strand lachen zoveel ze willen de zee…

Kwetsbaar is ze haar lach haar warmte haar liefde als een tere bloem legt ze haar ziel bloot en vertrouwt toe hij kust har handen ze schenkt hem haar hart…

Lach een lachje voor mij, hou een hartje voor me vrij, gun me een glimp al is het van opzij, je lichaam voelt die taal niet maar mij maak je blij, en kijk dan dat alles zegt in mij, het is niet ik maar...wij...…

ik zie, ik ruik, ik neem, ik ontluik, ik voel, ik hoor, ik lach, ik stoor, ik huil, ik neem, ik beweeg, ik claim, ik rust, ik geef, ik weet dat ik leef.…

Daar ben jij dan weer, Met je lach van O ja In een vleug Van geweest En weer terug.…

het zijn die mensen die je leven kleuren hen heden te kennen zal je nooit betreuren het zijn die mensen die je opbeuren je laten lachen je leven opfleuren het zijn die mensen die van je houden…

Houd me vast en wacht, tot ik weer naar je lach.…

Als ik een dichteres was, dichtte ik dagen over jou hoe ik van je houd en ik bleef je trouw in al die gedichten dag na dag jij, met zovele bescheiden gezichten, met een schitterende lach.…

ik zie gezichten verzonken in de vorm van het moment sommigen lachen, een ander kijkt naar het gezicht van toen een zoen verbreekt de kou je bent en blijft gewond…

Wat doet het er nog toe van het schrijven alleen al ben ik moe soms denk ik te stoppen wat moet een mens aan kritiek wel niet verkroppen toch ga ik door voor jouw lach ja, daar doe ik het voor.…

koningsdag opschoondag opa en oma dag dag van de persvrijheid dag van de lach ufodag stotterdag secretaressedag waarom verdorie geen dag van de dag…