Alle inzendingen over landweg

Zware donderwolken verduisteren maanlicht de gele trompetnarcis breekt in donkere nachtmerrie naast de steen met de naam van een vriend uit onzekere tijden landwegen kronkelen zich in zijn sombere gedachten emoties stromen zijn als wilde rivieren tranen vinden warme wangen alle onrust in een nacht gevangen er is een weg naar…

Op mijn zwarte hengst over de stille landwegen naar de eindeloze kust aan zee waar zilte adem uit jouw lichaam ontsnapt op de vleugels van een zwaluw verder mee de zomer in en je spreidt jouw benen als een rivierenlandschap laat mijn beekje binnen aan de buitenkant op mijn donkere paard door de kalme bossen naar de groene heuvels…

Uit het dorp komen de lichten aanwandelen geesten uit kerken en hoeves geen keuze voor een richting schijnsels zonder schaduw ergens loeit nog een vergeten koe de kille winterdagen in een landweg rust zonder passerende last - wat voorbijtrekt is vederlicht - ver weg blijft een illusie achter op zolder staan de schapen geschoren en dicht…

een bruisende tuil bomen gebonden op de smalle landweg een poort naar veraf strak in het land op lange stammen een deur naar niets in lam gelegd land ook ongewijzigd door lichte wind het is een hemels poort als de lucht door zware wolken wordt stuk gesmeten het is een zware deur die naar de einder open gaat als zomerwolken…

Als een landweg zo toevallig ligt het, doel en startpunt bij de weg gezocht in plaats van omgekeerd, zo lijkt het. Als je brood haalt en weer terugkomt zul je zien dat we een picknick kunnen houden. Snel, ga nu! Het krimpen kan onmogelijk ver weg zijn. ---------------------------------------- uit: 'Alsof er iets gebeurt', 2000.…

de lijn van de landweg duwt er dood tegen de dijk vergezichten voor even afgesneden. mijn voeten beklimmen de trap door de dijkenbouwer ontworpen om te schouwen mijn neus vangt zilte geuren boven ontrolt zich het landschap 360 graden wijd.…

Tijdens de puzzelrit met een pestgang Via meanderende steile landwegen Langs uit leem opgetrokken hutten Slaan onfluitbare krekelsymphonieën In het gouden middaglicht rumoerig Op het prutten van de motor aan Blijven kinderen uitbundig Mij naroepend of wuivend staan Of rennen de brommertaxi achterna En bij het liefelijke logies wat later…

De gele narcis breekt in de nachtmerrie de vijver maakt furore als lachspiegel landweg kronkelt zich in zijn gedachten bij het hek waar zijn slaap de droom hervat neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen beginnen landerijen met ochtend boerderijen kraaiende hanen en geiten tussen hondenpoep wuivende bomen, karakteristieke…

Genietend fiets ik over stille landwegen, langs al wat bestaat, zie slechts hetgeen even is, nooit meer herdacht zal worden. Terwijl de Schepper over heel het luchtruim waakt, alle sterren kent, bekommert Zijn almacht zich om een blaadje eendenkroos.…

Tanks liggen als zoemende torren op hun rug, vastgeplakt aan stoffige landwegen. Stof dat daalt als een sluier over opstijgende baby's, neerstortende kinderwagens, rondslingerend huisraad. Het ruist in zijn oren. Vroeger was het alleen zijn eigen bloed dat hij daar hoorde. Nu verstaat hij die taal. Ieder woord. Elke intonatie.…

vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik de dagen als vlammen boompje verwisselen en weggaan in een oude stam van het huis hoe laat zou het al zijn de rivieren staan te heupwiegen als een raam tegen het landschap mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand of een lege postbode verdrinkt in de landweg…

vensters van mijn lichaam zijn blind en bij het haardvuur van mijn dromen zie ik de dagen als vlammen boompje verwisselen en weggaan in een oude stam van het huis hoe laat zou het al zijn de rivieren staan te heupwiegen als een raam tegen het landschap mijn lichaam mijn teder lichaam zachtjes heengaand of een lege postbode verdrinkt in de landweg…

via idyllische landwegen naar een romantisch dorp gaan? Slenteren door de smalle, steile straten? met mij de stilte beleven, we hoeven niet te praten? Op een typisch Frans terras een ijsthee drinken en een regionale salade eten? de omgeving verkennen, de dagelijkse beslommeringen vergeten?…

En komt de ruiter langs de landweg aangereden: Odin op Sleipnir, stijgt af om zijn oor te leggen aan de grens van lucht en aarde. Daar valt bewijs te horen van wat is geweest, is en zijn zal. Hij knikt. Hij weet.…

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt de landweg langs die leidt naar verre steden, hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht, uw uitgesleten dorpel op zien treden.…

Herbergzaam huis, dat wel een eeuw daar ligt de landweg langs die leidt naar verre steden, hoe velen hebt ge, als tot een gastvrij sticht, uw uitgesleten dorpel op zien treden.…

Een landweg, die lineaalrecht akkers doorklieft, aan weerszijden geflankeerd door hoge bomen, krom gegroeid door de eeuwige westenwind, dode bladeren door donkere aarde opgenomen.…

Onvermoeibaar kuiert de landweg, wegen binnendoor, staat onverwacht een ladder, glimmend, hemelhoog. Scheert een flits van een signaal ­ dat er iets is, langzaam voortduurt, en alles nog te gaan. ------------------------------------------------------------------- Uit: 'De trein loopt prachtig binnen', 2003 van Frans Budé…

De gele narcis breekt in de donkere nachtmerrie de gladde vijver maakt furore als intelligente lachspiegel landwegen kronkelen zich in zijn sombere gedachten bij het hek waar zijn slaap de stille droom hervat neemt het landschap de vrije hand in vreemdsoortig droef verlangen beginnen landerijen met ochtend boerderijen kraaiende hanen…

Ik zit aan mijn venster, En tuur op de landweg, Mijn ogen zo moede Dat alles mij schemert. Nu zie ik een briefpost In ieder verschijnsel; Mijn hart klopt reeds sneller, Het ijlt hem al tegen, En - ach het is mis. Ik tel de minuten: Wat slepen zij langzaam, En kwijnend daar henen!…

gerijmd of ongerijmd het hele landschap speelt een omstuimig spel met de windewind slagregens laten je voortdurend zuchten het blauw is grijs langs landwegen knotwilgen zwiepen en zwaaien buigen door onder hun last een wilde jacht is begonnen in ie wie waai weg avonturen die voorwaarts gaan het getij brult huiv’rend op zware takken…

verleden opdwarrelt en neerstrijkt op de dromerige dreven van Oeken die languit luieren tussen kanaal en rivier het jachthuis heeft zijn gevaren ingepakt verpulverd ligt het restant van vroegere buit onder een deken van verstilde dronkenmanspraat spechten tikken in gedachten de jaren terug terwijl uilen de nachten bewaken zoals voorheen de landweg…

Een kasteel langs een landweg met verderop de molen die fier zijn wieken laat draaien. Ik geniet ook van al die prachtige pleinen waar de bomen voor de bankjes staan te lonken. Altijd zitten daar mensen te genieten van een moment rust.…

M’n fiets dat is het kettingruisen; Dat is het vlieden van de rode huizen Om mij heen; dat is de landweg, gans verlaten In z’n witte maagdgewaden. Dat is het horizonnen-deinen En ’t jonge zonneschijnen, De bomen, die verdwijnen Achter mij, de grachten die verkwijnen.…

Spoedig bemerken ze nu, hoe het stof op het veld en de landweg Door de dwarlende wind, in lichtgrauwe wolken omhoogsteeg; Hoe zich de bladrijke kruinen der linden als golvend bewogen; Hoe, als vlokkige sneeuw, de bloesem der kersen daarheen vloog; En hoe de onweersbui eensklaps op bruisende vlerken, Met onstuimige vaart, al loeiend en donderend…