Alle inzendingen over las

Wachten, op de treinbus De trein, een technicus Kiosk koeken, lauwe koffie, dure prijzen, euro's lichter Zonder te reizen Twintig kilometer per trein, iedere dag weer Een kilometervreter de trein, vertraging Vijf, per maand ongeveer `t is weer zover; gestrand, tot dusver, niet ver Lichte treinen, zware lasten…

zij vroeg hem aarzelend om haar gedicht te lezen hij las haar woorden tastte naar de bron verloor zich in haar ogen en haar mond, haar huid ontdekte zelfs verdriet driftig dronk hij van haar lippen liet hij haar woorden zwijgen in zijn stille stem haar zucht verdwijnen in de zijne de hartstocht vluchtte weg haar uitgelezen woorden…

Er was eens een meisje in Assen Die wilde graag autogeen leren lassen. Maar toen de vlam werd ontstoken Zei ze toch liever te koken Ze wilde geen auto meer lassen.…

Het schouwspel voor me verrast me. Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom…

Voor de laatste keer loop ik het bos in. De zon schijnt, de vogels zingen. Het gevoel bespringt me, ik geef me over. Ik ben zó ontzettend blij. Blij met de bomen in het bos. Blij met de geplette egel op het pad. Blij dat ik ‘nee’ zei tegen mijn vriendin en mezelf nog één wandeling alleen gunde. Ik kan het schreeuwen van de daken, alsof…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Zij tekent bloemen en hartjes. Alle prinsessen lachen tevreden, en de vlinders en dolfijnen ook. Vrolijke kleuren bijeen gekozen, zorgvuldig tussen de lijntjes, in opperste concentratie aangebracht. Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan…

Nooit voel ik me méér alleen, dan in een massa mensen. Onbegrepen, onbekend, anders. Eenzaamheid is een gevoel. Het drukt diep van binnen, als een grote klem in m’n borst. Geheel los van alles om me heen, die o zo objectieve werkelijkheid, leidt dit gevoel een eigen bestaan. Het wordt geboren uit het verschil tussen verlangen naar ……

De wereld is van kunst hier zelfs de bomen zijn bedrog verveelde vrouwen trekken er aan de eenarmige bandieten kauwgum etend, rokend, oversized Geen wonder dat de mannen vooral denken aan de ‘hotgirls’ die je tegemoet schreeuwen kijk eens wat een tieten ze zijn er helemaal voor jou Hier mag jij lekker alles Wat thuis verboden is Hier…

van de muzen die mij bezochten het stuurt een onzekere hand, kleuren van mijn fantasieën in een maskerade op de loop, beland in elk vertekend beeld transparantie, doorkijk van doorschijnende zon als ik met mijn penseel over jouw lichaam strijk, voorspelt de speling van mijn treurig lot die ik erf en wat ik jouw ogen las…

liefde steekt de weg over het strooit gevoelens in onze herfstwind het wiegt om een plek te geven in ons sluierend verlangen en het weeft woorden in ons samen denken en voelen en beschrijft tekens in ons houvast het verlegt de koers van een schimmig verleden naar een blijmoedig heden niet meer ingeperkt maar ontwakend in een…

'Zonder verdriet en zonder pijn Hadden we goden kunnen zijn.' Heel even weer terug in de tijd; De werkelijkheid weer droom. Hoe zou het zijn..?…

de stenen voelden warm aan in hun teruggetrokken groeven het metselwerk was half vergaan maar de muur is blijven staan ik zag woorden van de tijd in overleven opgeschreven raakte aan emoties van het vroegere in herbeleven las de eeuwen uit het boek dat generatieslang is bijgehouden ben een geworden met getrouwen vanaf het…

ook gisteren had manuscripten las in de as wat voorgevallen was nog niet verwaaid of achteloos bijeen gegraaid ten prooi gevallen aan geschiedenis maar aangestoken door het nieuws van het moment vervlogen uren uit een zinloos document wist de fundamenten voor vandaag te redden nog draait de wereld door zong gisteren het koor…

verleid aan de mateloosheid van de dag, die de betoverde hemel splijt, Het zal het hart bedwingen, de hunkering naar het tijdsbeeld, wat geil en zwanger was van de geuren van seringen, maar door vergetelheid z’n weelde liet verdringen in uitgestrooide as, het was mijn gedroomde horizon die je met me deelde en wat ik in je ogen las…

Ik las gedichten totdat het te donker werd – nu voel ik de wind.…

In het klooster van las Huelgas In de biechtstoel zit de priester, Fluistrend spreekt zijn biechtelinge Van de wereld, van haar zonde. Nimmer zien des priesters ogen Wie hem toespreekt. Nimmer blikken In de wereld meer de vrouwen, Die het klooster heeft begraven.…

De nacht opent de sluizen: lichtreclames en wagens overspoelen Las Vegas. Verkeerslichten pompen stroom in de lanen, ze leiden naar 1 punt: vertier in Living Valley.…

Als iedereen kon lezen en niemand meer las, en dommen aan slimmen leerden en iedereen elkaar de les las, dan was het licht waar ik was: een verlaten bibliotheek in de nacht. Daar houd ik de wacht, en wou dat ik kon lezen.…

De kop van Kuijt Ken ik al vijftig jaar Liefhebber als ik was Van alles van Kluitman Alkmaar Ik leefde dus ik las. Dat hoofd van Dirk Wedergeboren Kluitmanheld Bob zonder zorg Hollandsche jongen Hein Stavast Jaap uit de zesde klas Alles van Chr. Van Abkoude Ik leefde als ik las.…

Als ze ruzie had, las ze hem woedend de les -- uit zijn gedichten.…

Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las, de woorden die ons samenbrachten. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, bidden in hopen en verwachten, het diep geluk dat ons gegeven was. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las.…

Ik las een vers uit ‘Vers gekruid’ van Inge Waarvoor ik dankbaar diep en dieper boog Hardóp las ik, een lust voor oor en oog Zo wordt de geest verruimd, gaat zingend springen: Haar boeiend snelsonnet ‘Malapropismen’ Was goed voor mijn basaalmetabolismen…

Vandaag las ik iets over Kant alweer een tijdje geleden dat ik iets over hem las vraag mij echter wat hij dacht zal ik zeggen dat hij elke dag dezelfde wandeling maakte maar wat dat heeft dat dan met zijn denken te maken ? Waarschijnlijk alles Maak dus elke dag dezelfde wandeling en je begrijpt Kant…

Afgewezen las zij het bericht, niet van plan het op te geven, Tot hij zou zijn gezwicht!…

Tussen huisstof en memorie las zij zichzelf terug in tijd Een handgeschreven jeugd in puberaal moeras waar ratio verdwaalde en kalverliefde toekomst las Memento mori voor haar dromen die ooit staarden naar de sterren maar nooit verder dan de zolder zijn gekomen…

Zonder touw klom ik omhoog en las de hartstocht in je ogen in verhalen verderop las ik de woorden -Jij bent God- die met zijn blauwe blik me meenam naar de laatste toevluchtsoorden waar ik ronddreef in beminnen van een opgewekt genot Zo dronk ik met jou de beker van het Elfde Gebod…

in de metro las ik de metro en daarna de spits tijdens de spits…

Tot diep in de nacht las hij, diep de woorden in – We graven hem op.…

Over Odin las ik in de Edda, hoe een viking naar Walhalla moet; maar het allerliefste las ik de legendes van Robin Hood. Ik ben nu bijna vijftig jaren oud, nog steeds gek op verhalen, vertel ze geregeld aan publiek en laat me daar zelfs voor betalen.…