Alle inzendingen over lepel-schoot

Glimmend, glad, glanzend, glijdt de brei door de zwaartekracht aangetrokken van lepel tot kom. Eerst druipend in overvloed later gematigd tot druppel. Ik hap, lik en slik de grote brokken in stukjes en beetjes tot hapjes gemaakt. Met passie eet ik mijn hopjesvla naakt.…

Hét bewijs dat engelen bestaan, op lepels in tomatensoep. Zo draagt hij de tekenen des tijds naar een laatste rustplaats, tussen plakband en kruisverband. Daar rest stilte.…

Flubber Bubber Wabel Rabel Elke dag een nieuwe fabel Zobbel Wobbel Lepel Laal Zo ontstaat nieuwe moraal Wiebel Weifel Kriebel Keifel Er is geen tijd voor getwijfel Knoebel Knebel Stoebel Steel Alle delen worden heel…

ik mis je temeer nu het zomert in de groene vogeltuin het is er zoet zoet als de lepel kandij in de kop zwarte koffie in dit jaargetij beleef ik de kracht schoffel ik het onkruid en och toch draag ik het vraagteken zal het blad zich wederom opmaken om te sterven tot in vergaande nerven ook weer veel te vroeg…

ik zag de eik hij stond zo plompverloren eik te zijn onwrikbaar in z’n eigenheid onwetend van z’n levenslijn ik lag languit en dacht te zijn de schaduw van z’n kroongewelf geen toen en straks en geen daarginder, geen spatje van mezelf diep in mij zit een knoest een eeuwig oude stobbe een stukje oer dat tijdloos is dat nooit bewust…

Een voledige set Als er een vermist raakt Moet hij wel worden terug gezet Dus toen jij wegliep Zat ik huilend in mijn stapelbed Maar toen zag ik haar Brandend in vuur en vlam Dat ene wat ik nodig had Daar stond ze mijn super mam…

De nacht ervoor was dag geworden en het vroege licht tikte op de schemermorgen als lepels in de glazen als messen op de borden we hezen vlag en wimpel vrij en zonder zorgen onwetend van het open graf dat God ons al ras liet delven. Slechts achttien zomers telde hij pas.…

het meisje moe van de eindeloze herfstwind sleept de zoom van haar rok over het lege strand de hongerige meeuw krijst met schorre keel over de open zee het meisje hoort het schrapen van lepels in lege etenspotten ze ziet sintels met de schijn van gloed op deze plek neem je maar eenmaal afscheid…

'Een Belg', zei een kwast uit Eemnes, 'heeft een lepel, een vork en een mes in z'n auto bij 't rijden. Om 'n bocht af te snijden gebruikt-ie het mes met succes. - En rijdt-ie ooit zijn Cadillac in de soep of wellicht in de prak bij een ongeluk, dan heeft de Belgische man van de lepel of vork veel gemak!'…

is een lepel je teveel van mijn studentenhaver? brul vanuit je slappe vel nog één keer over tafel maak een eind aan deze hel en eet je laatste wafel geef mij het geheime teken voor het strijken van de mast laat ons samen oversteken onder lakens van damast.…

nog zijn wij op jacht naar geld en macht denken dat dit streven het echte leven is een ideaal met de lepel ingegoten als keurig lid van de maatschappij zo hoor je er gelukkig bij geordend door simplisme de leiders nihilisten als alles gaat vervelen zijn er altijd brood en spelen dit is niet wat wij willen kuddes die steeds gillen…

zij weet van de thee speelde als vroeger met lepel en schotel verkende met vingers metaal en porselein lachte om de geluiden ze klonken blinkend anders in herhalen droomden eigen verhalen van het grote servies met kannen en schalen om samen in te verdwalen zij boog wat voorover keek ons indringend aan een koekje voordat we gaan…

de tafel droeg een lepel, bonen en een bord jouw handen droegen niets slechts leegte tussen vingers een verloren woord hing in je ogen ik droeg jou en wie je was gaf mijn weten opdracht in jouw nood de hand te zijn, die leven bond machteloze happen pap verdwenen in jouw weggedwaalde mond…

Terg mij naar behoren, sla mij stiekem niet terug, lepel het gedrocht nog even, wat zijn eigenlijk zoete gallemiezen.…

1 voor-, 1 hoofd- 1 nagerecht één vork, één mes, één lepel en ik heb ze op een rij gelegd Het bord. De man die ervan eet Alleen. Geen tweede in zijn soort De stilte rekt en duurt nog voort Ik heb mijzelf nog niets gezegd Geen vrouwenhand, alleen de man. Aan tafel klinkt geen tweegesprek Niet eens een pril begin ervan…

het is voorbarig pas morgen word ik jarig destijds vandaag zat ik vast kwam gewoon niet los twee geneesheren kwamen tegen vijven in de ochtend met de tang om mij te halen voor mijn moeder was het balen met twee lepels aan mijn schedel er uit gepeuterd er komen blauwe plekken alles zal goed gaan geen letsel dat komt wel maar…

kust gij mijn voeten als ge wilt misère, wat een misère te weinig gedanst te weinig gedronken omdat ge geboren zijt uit één bonk eikenhout gesmeed in het vuur zijn uw stalen knieën kloostergrut waart ge vlees achter loden ramen rijstpap met gouden lepels las ik later in de gazet ik weet, ’t is moeilijk uw uitgezakte wangen te…

We lepelen In de bestekbak van de slaap Dromend van dingen Die we later niet Meer kunnen achterhalen, Tot de morgen Ons weer scheidt En het leven haar tol Weer laat betalen Het opstaansritueel De dingen die we doen De kunstjes die je leerde Zijn als bij het slapen gaan Maar daar het omgekeerde De nacht is nu voorbij Het…

Schuivende tafels, kromme lepels! ik vind 't boeiend, hij lacht luid... We komen dichterbij de waarheid, zaterdag gaan we naar Keulen, naar "dichtbij" Ik denk dat hij dan een toontje lager zingt, misschien dan ook een beetje gelooft in mij... en de mentalisten natuurlijk!…

stil bidden is een must kaarsrecht aan tafel zonder het hoofd te buigen vork of lepel verticaal omhoog en omlaag bewegen mond open en op goed geluk horizontaal naar binnen mikken mond dicht en slikken slobberen mag alleen met soep bij het snijden met een tafelmes is alles toegestaan behalve spreken dat mogen prinsessen niet…

een onschuldige mus uit Leeuwarden schoot men zonder achting aan flarden 'vanellende' gebood zijn werknemer schoot dit drama vind ik niet te harden…

opwaaiende kilt onthult iets ongehoords een echt Schots klokkenspel ~~~~~ wat hoort echt bij de kilt door Schotten gewild een fraaie doedelzak…

je schoot het vliegen neer in een tuimel van rood bloed de vlucht schrok op vloog weg op de echo van het schot een hoopje veren in het gras het lijf doorzeefd met hagel is wat bleef je schoot het vliegen neer en bindt de poten op nu poets je het geweer jij laat geen veer…

het moment hem welbekend zij riep ach en wee heremetijd ik lijd er schoot in enen iets los was niet meer waar het was alles werd licht voor ogen luid uitgekreten knipperde zijn licht achteraf gemeten was-ie te groot voor moeders' schoot…

“De warme Golfstroom zwakt gevaarlijk af”, zo luidt een letterlijke krantenkop. Dit voorbeeld toont u in een notendop hoe ik mij steeds een onderwerp verschaf. Wie dagelijks de kranten grondig leest, is voor zo’n wissewasje niet bevreesd.…

Terwijl geluiden vervagen blijft alleen het krassen van pen op papier duidelijk Een klein beetje wereld wordt verstuurd Terwijl geluiden vervagen wordt de liefde neergeschreven en de hoop verwoord Om een mooie vrouw gelukkig te maken En na een paar weken wordt de brief geopend en de mooie vrouw verlangt naar haar man Terwijl ze het babytje…

We roepen wel zo stoer: dat wordt een eitje Een binnenkoppertje, a piece of cake Van Schotten raken wij niet echt van streek Dat wordt een erg gemakkelijk karweitje Men spreekt zelfs van een schot voor open doel Maar is dat hier nou juist niet foute boel?…

Ik vond de oorlog eerst een dooie boel En heb mij aan de dienstplicht dus onttrokken, Maar vanaf nu stort ik mij onverschrokken En voor de lol in ieder strijdgewoel, Want als ik als soldaat niet schieten mag Dan schiet ik op het slagveld in de lach.…

oase water en geitenkazen wel vaak fata morgana een bar in Barcelona waar wij ons subito laven verschonen en beschaven over de drukte verwonderen als het dan gaat donderen zoeken we veilig heen komen om in de droogte af te stomen nu hoor ik voor den drommel in de verte snerpen vaag gerommel zo te horen eentonige doedelzakken hebben Schotten…

speels en vrij Opeens lijk je wel te moe Mijn liefste derde kindje Nul reacties op de liedjes Geen enkel kriebel hintje Mijn vlindertje bleek ziek Te zwak om verder te gaan Hemel en aarde bewogen Tot je hartje stil bleef staan En zit ik na negen maanden Gebroken dikke buik ontbloot Treurende kleuters te vertellen Over de dood in mijn schoot…