En dan: Stilte
Een vrouw verpakt in stilte,
als cellofaan om de lendenen.
Als droogbloemen in een vaas
al vacuüm gezogen.
“Droog je ogen.”
Hét bewijs dat engelen bestaan,
op lepels in tomatensoep.
Zo draagt hij
de tekenen des tijds
naar een laatste rustplaats,
tussen plakband
en kruisverband.
Daar rest stilte.
Zie ook: http://roelslevenslied.wordpress.com
Schrijver: Roel van Rijswijk, 29 september 2011
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid