Alle inzendingen over liefde heuvel

Ik klim op naar de top van de heuvel. Daar boven waar geen verschillen zijn. Ik dromen mag als een bezitloze dat er ook een toekomst zonder pijn kan zijn. Grenzeloos en hoopvol gelijk eens Mozes had zijn droom. Van God eens leiding te mogen ervaren in mijn kleinheid zo gewoon. Ik klim op naar de top van de heuvel.…

herberg Terwijl engelen aan de hemel ‘vrede’ zongen baarde Maria haar Kindje in een schamele stal Het had zo de liefde van iedereen gewonnen Hij zou Koning worden over gans het heelal Het Kind had heil en liefde op aarde gebracht dit gerucht ging heel spoedig de wereld rond zolang had men hoopvol op Zijn komst gewacht allen dankten…

er is geen water, alleen maar dorst en aan die anderhalve cactus is ook geen eer te behalen   en in de verte blaken twee kleine heuveltjes in de zon   En dan ineens springt die oase mij in het oog, liggend op een heuvel, zacht glooiend met fijne sprietjes gras begroeid en met prille dauw bedekt   daar leg ik mij neer…

een brunette met ‘n euvel lag haar venusheuvel stiekem bij de Sint Jansbeek te bruinen tussen de gladiolen vóór de haagbeuk-haag van de Begijnenmolen in stadspark Sonsbeek op het heetste uur vandaag ze hoorde in de verte donderen uit richting Velp ze zei ‘help als het weer daar gaat donderen moet ik mijn heuvel als de weerlicht…

laat mij toch staan ik ben geen hindernis, geen obstakel voor de stroom stoere krijger wrijf met je stok laat de mieren kriebelen van plezier geef me vreugde doop je staf in de rivier zij omhelst en ontvangt je met vloeibare lippen…

waar donker net het eerste rood gaat raken weet ik dat jij zo zal ontwaken nog glooi je heuvelend naast me in de warmte die de nacht ons heeft gebracht je was zo zacht in samen zoeken naar ons ideaal meegaand met alle voelhorens paraat omsloten door een duisternis die alles wist van privacy gingen wij voor volmaakt een rode…

Achter de heuvels van mijn dromen staat een huis vol zomerbloemen en in de tuin de beukenbomen van mijn jeugd. Gefilterd licht zachte rust als een moeder in een leunstoel voor het venster ouder wordend.…

ik zag de bergen langzaam aan verdwijnen heuvels glooiden nog maar kaalheid was aan het verschijnen we klommen vroeger hand in hand en steen voor steen geen pas was ons te smal we gingen samen er doorheen tot jij je eigen paden koos mij wenkte om te komen eerst was ik boos want we hadden samen onze dromen ook ik dacht aan omhoog…

graniet je grote lijnen heb ik al details nog even niet ik splijt wat nog verbonden is volg aders van onstaan zoek wat niet ontgonnen is ik modelleer je naar mijn hand in strakke jonge vormen je gezicht oogt al markant je tepels spitsen vingers kunnen ze niet ronden borsten lichtjes aangezet zijn in mijn ogen goed bevonden ik heuvel…

Zie de bloemen op de heuvels waar de zon de dag verliet en nog met haar laatste kruintje stiekem over maailand spiedt Om daarna in zwart te glijden van het diepe jammerdal waar nieuwsgierig naar de morgen zij de nacht verdromen zal Zie de bloemen op de heuvels waar de zon het stil verdriet in een veld van gele bloemen voor een fietser…

De heuvel bloeit.…

In Zeeland is er geen sprake van, in Limburg wel: heuvels.…

en laat ons langs het steil ravijn opnieuw de oude weg betreden die ons terugvoert naar het huis, dat in de duisternis beneden nog aan de voet der heuvel ligt; waar gij zo eenzaam hebt gestreden, toen leed de liefde had ontwricht; laat uitgeroeid zijn het verleden en uw gelaat weer zacht verlicht…

bergen in verstuivers kon je al je liefde schildervol verwerken…

Herinneringen glijden van heuvel naar zee inslapend naar benee.…

diep gevoel Nauw verbonden Elkaars lippen toucheren Tastend onderzoeken Ook al kennen wij elkaar Wees niet bang Geef je over Net als ik Onze liefde, echte liefde, innige liefde - Kunnen wij zonder?…

zoals de meeuw zweeft op heuvels van thermiek, hoog-laag een vleugeldans, abseilen naar beneden waar een zee vol zilte dromen wenkt gestage golven weemoed brengt al naar gelang het tij een zilveren vis juicht in zijn sprong boven het water waar hij vonken schiet en later terug in zee neemt hij de meeuw, de heuvels en de dromen met…

Zweven door de liefde Emoties van verleden tijden Gevoelens voor jou Wees niet te bang om zwak te zijn Wees niet bang om te trots te zijn Keer terug naar jezelf Laat mij ook jou de liefde geven die je verdient Altijd ben je er voor mij Zelfs mijn kind houdt van je Laten wij samen zweven boven die mooie heuvels Laat Lloma Prieta ons welkom…

De sluier van je haren en de heuvels Die glooien. Een ode aan alles wat langzaam verdwijnt. ------------------------------ uit: 'Schaduwgrens', 2012.…

heb ik je al verteld over gisteren, eergisteren, vorige week toen we nog dansten op de groene heuvels kusten in het koele dal waarom kan eeuwigheid niet gewoon bestaan maar verandert de tijd in een ruwe bulldozer dalen worden opgevuld door egaliseren van heuvels maar wat dan overblijft is vooral een kale vlakte waarover kille winden…

Jouw zachte heuvels zijn niet te overzien vanuit mijn lievelingspositie Ik zou hier wel eeuwig willen vertoeven maar ik moet naar boven om je glimlach te zien.…

in de vallei achter de heuvels ligt een spanningsveld daar waar ik niet ben en mijn gedachten wel het betreden heft alle twijfel op, had ik het maar niet gedaan…

Weer even ontberen Ontbrekende Griekse sferen Hun vriendelijkheid Blauwe zeeën van tevredenheid Gigolo’s en masse Paraderen langs de terrassen Vlassen naar mooie meiden Op scooters zullen ze rijden Leven met de sirtaki We eten saganaki Santorini, Naxos en Knossos In het spel waar liefde flost Verlang Witte huisjes, heuvels en geiten…

naar waarheid nu wat-ie ervoer op het zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal…

je glooide zonnebloemgeel in heuvels omzoomd met het groen van struweel je plooide het ruisende water in dalen vol rots en geklater ik voette de heuvel in pad topte het uitzicht in een palet dat ik nooit heb gehad doekte natuur met frivool franse slag in een uur maar kon haar ziel toch niet grijpen in het daalse café na twee…

Laatst liep ik voor heel even Langs het landschap van mijn leven Die ik goed had opgeborgen Achter heuvels had verborgen Tot ik laatst achter die heuvels keek Het landschap daar te liggen bleek Ik was heel even in de schrik Toen keek ik om me heen en ik Zag hetzelfde landschap weer Rook het voor de tweede keer Hoorde klanken van verleden…

Taakgericht voetballen? Eindhovens toptalent Blijft op en neer langs het Zijlijntje gaan Rest van Oranje ziet Rechterverdediger Hopelijk niet voor de Grensrechter aan…

Doordat de stoel van tante Thea plotseling een poot mist blijkt de nagel aan haar doodskist een schroefje van Ikea.…

Stop snel uw oren dicht! Vrolijke jodelaar Oefent hier dagelijks Op hoge c Of zit die bangige Aspirantrodelaar Weer met zijn vingertjes Onder zijn slee?…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…