Alle inzendingen over liefdes

Sommige liefdes gaan nooit voorbij.…

Die klagen over vriendschappen en over liefdes en innigheden over vertroetelingen en vertrouwelijkheden Over genegenheid en het in liefde loslaten Die toch de mantel niet zien, de mantel der liefde die alles bedekt Och armen: Erbarmen!…

Maar over al mijn liefjes zal ik zwijgen, Mijn stille liefdes houd ik voor mijn eigen.…

'Eva Jinek is zwanger' zwanger van de liefde Dexter is haar 'Adam' daar komt een liefdesbaby uit als je een beetje kunt rekenen zij en wij en dan zijn zij liefdes-ouders binnen een jaar!…

ik heb mijn geschiedenis weten te wissen oude liefdes , met vergane vriendschappen heb ik versnippert alsof zij nimmer zijn geweest de doden bewaar ik even heb ik naar ze gekeken heel even en sloot ze voor altijd in mijn hart…

Liefdesgedichten klinken als goudgele wijn brandend houtvuur met woorden doorweven ons heerlijk domein leven, vrijende nachtmuziek als goudgele wijn.…

In de grote open vlakte van de Liefdesvallei Is helaas geen plek voor jou en mij Samen ging het echt niet jij deed míj en ik jóu verdriet Elk met een andere vrouw of man komt het er dan toch wellicht nog van Dan ontmoeten wij elkaar toch enigerlei daar in de grote open vlakte, daar in de Liefdesvallei ik jou en jij mij.…

Je leest de hand van de zigeunerin haar stem houdt je gevangen omdat jij in een ander land woont en te keer gaat spelen we verstoppertje en schrijven haar naam achterstevoren zodat we de droomklank kunnen horen nemen we afscheid van de kontdraaierij en waaien we onze kussen naar rijpere moerassen met nog diepere onschuld spel jij ook…

Liefdessluimering ontwaakt Haar diep verdrongen verlangen Naar toen Zichzelf herkennen in nu Eenzelfde wereld En Ontwaakt wakker Hoort zij dierbaar geschater Voelt even herleven Die gouden liefdesgloed Over haar sidderende lijf Hoog - en dan weg Mogen liefdes gouden uren Die haar zijn vergeten Wakker opnieuw herleven.…

Wij eisen niets op, maar halen verlicht adem in liefdes hemel. Liefde verheerlijkt al onze daden en gunt iedereen geluk.…

sterrennacht jouw ogen licht als parelmoer woont in jouw blik - verlegen schaduw - de spiegel der onsterfelijkheid Hier neemt de droom zijn gratie waar Hier koester ik mijn Valentijn en mocht het donkeren als het noodlot plaagt als ik mijn hand vouw om sombere dagen dan leun ik met het oog nog tranend op jou, mijn lief op Liefdes…

zijn maar weinig mensen die ik de toegang heb verleend Eén sleutel is al vergeven Die heeft mijn kind mee gekregen Dan zijn er nog sleutels bij mijn familieleden Maar die hadden ze bij mijn geboorte al in handen gekregen Een paar sleutels zijn bij mijn vrienden Maar echte vrienden die zijn er niet veel Sommige sleutels heb ik aan oude liefdes…

Het leven verloopt nou eenmaal niet zoals we zouden willen Soms zit het leven tegen, we hebben problemen, Liefdes die niet werken of onbeantwoord blijven Fouten die we maken die ellende veroorzaken Beslissingen die we nemen waar we spijt van krijgen Keuzen uit het leven waarvan we zelf met de gevolgen moeten leven Het leven is vallen en opstaan…

Tekst geschreven op de muziek van 'Let it go' (James Bay), zie link. Van dansen tot 't ochtendlicht Tot huilen naast je tot diep in de nacht Van slepen met tien kratten bier Tot boeken gooien als ik op je wacht We geven 't 'n laatste kans Weten dat 't niet meer gaat We schreeuwen nog 'n laatste keer 'n Schreeuw die alleen…

Voorbij is onze liefdes tijd het was mooi maar het is passé voorbij de tijd van wanen na vreugde komen tranen de storm is uitgeraasd een laatste druppel een schittering onze liefde is nu herinnering…

Onvervulde verlangens Naar vervlogen gevoelens Voor ver verleden liefdes Zweven als gepijnigde geheugensteuntjes In een dwalende blinde deken Van bijna gemiste echte onzekerheden Bedekt met donzige rozenblaadjes…

Geef me, alsjeblieft, nieuwe warme armen om mij heen. Armen die míj willen vasthouden... en geen ander! Jouw voorganger had zijn armen gebroken: want hij hield teveel van mij dan hij aankon. Bovendien was de zon uit zijn verleden! Nee, laat me vallen om me heen: jouw armen, ter bescherming tegen kou en wind... waarin het kind eindelijk thuiskomen…

Terwijl omlaag de schare de ogen richt, Is hoog en heerlijk Liefdes Hemelvaart.…

Een antwoord op het antwoord laat muzikanten verder stuipen over onbegrijpelijke liefdes in een omhullende notendop; onverstaanbare vibraties laten het complex gestel kruipen, de massaliteit tussen door doet als of een sprekende pop.…

Liefdes schreeuwen ontaard in kwetsbaar geven zo laat ik jou in mij leven meanderend handenstrelen oneindig verlangen naar jou diep in mij laat je in mij vrij en voel je in mij leven door jouw oneindig liefdesgeven…

sommige liefdes, verloren, sterven niet blijven tot de dood je zoekt, eindeloos, rusteloos, smachtend in je aderen, je hart en elke ademzucht voedt zuurstof, vuurstof brandend tot het laatste uur tot zelfs ná…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen.…

eens had ik een liefje lief, een liefje stil in mijn hart niemand wist van mijn liefje, dat ik zo’n liefje had telkens als ik mijn liefje zag dan brak een stukje hart bloedend viel dat naast mijn tranen van bittere smart dat wat er nog van over bleef van mijn hart en hartzeer schoot ik vandaag aan stukken met vaders jachtgeweer…

Is dit de liefde, die jij vraagt? Dochter van sneeuw, een witte mond, vervaagt Kristallen wenkbrauwen in een gouden maan Murmurerend water langs een beïepte laan Ik vertel niets over besterde ogen, Borsten vol liefdesvuur, en, opgetogen, Lippen, die door rozen zijn gevoed, Nachten van wanhoop onder lavendel beddegoed Ademtochten, met zachte…

't Is liefdes uur. Hoe laat is 't aan de tijd?…

ik zag hoe je lach jouw wimpers ondeugend krulden rook de vleugjes parfum die je aangename verschijning omhulden je stem zong in eigen melodie het lied waarin tonen samen verkenden zonder woorden raakten snaren de diepste emoties uit liefdes onbekende ik kwam in de ban van jouw magische krachten waar hemel op ons lag te…

Het glas was omgestoten En de wijn verspild gemorst Rode druppels op je rondingen Laafde ik mij aan jouw ontblote borst Willoos liet jij je leiden Zonder duidelijk besef Vermorste ik jouw kuisheid…

mezelf totaal vergat kleurde rood van schrik maar zag aan je lach dat jij mij wel mocht in dat eerste oogcontact ben ik verloren wie ik was en opnieuw geboren in het stuntelig praten en naar woorden zoeken leek ons ontmoeten diepgravend zoeken waarbij ik in de vingers van je hand ziel en zaligheid heb gegeven als liefdes…

Mijn eerste vriendje, droeg bij het naar huis gaan altijd mijn tas maar toen hij dat vertikte zei ik hem dat de verkering uit was. Mijn tweede vriendje vond moeder veel te oud, ik huilde tranen met tuiten, ‘k was het niet met haar eens en ik liep te paraderen buiten, tot hij verhuisde naar een andere stad. Zo bleek dat ook deze liefde geen lang…