Alle inzendingen over liefdes bloemen

Liefdes hof braveert het al: Laat het haag'len, laat het waaien, Laat de hemel bliksems zwaaien, Met een zware donderval; Laat de gure winter beven, Dat al 't geurig groen bederft; Liefdes bloemen blijven leven, Laat het sterven, wat er sterft! ----------------------------------------- uit: Duytse Lier (1671)…

rode hibiscus in je haar een fluwelen mooie mond mijn hartenlief ben jij warme handen strelen mijn zinderwarme lijf voel mijn kelk gloeien huid vindt zich in huid onze passiebloem bloeit zie, zij draagt vrucht…

Ik draag graag bloemen, ruw, stekelig, maakt niet uit -- ik wil ze bloeden.…

jij geplukt Uit mijn leven weggerukt Voor je kon bloeien Voor je je leven kon ontpoppen Moesten ze je snoeien Moest jij je verstoppen In mijn vaas ben je terecht gekomen Omdat ik jou had meegenomen In mijn vaas ben jij verwelkt En heeft de aarde jou tot zich genomen Nu bloei je daar, en niet hier Ik kijk naar je schoonheid Mijn bloem…

Wie niet de grote liefdes kent heeft het leven niet doorleefd mij maken ze beter dan ik ben leef zoals ik nooit heb geleefd Exotische drugs in mijn bloed vangen mij in ‘n oeroude roes beleef een lente in de winter hoor Mozart in ‘t stadsrumoer Verstrengelde lijven glijden langs elkaar, doordringen en inhaleren elkaar in een zucht…

Grijze liefdes spieken soms waar niemand komt dan ik. Grijze liefdes geven graag waar gulle gedachten gedijen. Grijze liefdes kleuren wit, dan zwart. In vijftig tinten speculeer ik, hoe en wat, waar en wanneer, waarom en hoewel. Grijze liefdes zijn grenzeloze liefdes.…

in je ogen zal ik leven al je liefdes wil ik vergeven maar mijn handen blijven beven bij de dingen die jij gaf. heel mijn leven moet ik geven aan de dingen die wij kregen maar vandaag geef ik je leven met de bloemen op je graf. 1975.…

Valentijn liefjesdag maar is dat ook voor onbereikbare liefdes voor liefdes over alle cybernetwerken heen voor liefdes die zo diep zijn dat woorden overbodig worden en toch schrijf ik je dit gedicht gewoon omdat de onzichtbare band ons niet meer loslaat ik kan niet zonder jou en jij niet zonder mij happy Valentine liefje…

een tijdloos liefdes monument te maken…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

je draaide een liefdes pirouette op de streaming van mijn lach varieerde snelheid met middelpunt- vliedende en zoekende kracht jouw en mijn timing kwamen recht uit het hart ik zag handen komen die mij zo hadden meegenomen naar een plek waar het applaus alleen nog maar zal groeien de waardering nog meer en mooiere bloemen…

is dit het beeld waarnaar ik zoek een verzameling van bloemen -uitvergroot- om makkelijker thuis te komen regendruppels die me vertellen over vorige liefdes, warm in mijn hals en later, opdat ik niet zou vergeten, naar een stil woord verhuizen beneden in de kamer te groot om niet eenzaam te zijn te klein om de nacht en de koude…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

Van oude liefdes moet men zwijgen, wat eens zo brandde, is nu as. En of men toen gelukkig was of wat gewenst werd niet kon krijgen, blijf woorden niet tot zinnen rijgen het is banaal en geeft geen pas: van oude liefdes moet men zwijgen wat eens zo brandde, is nu as.…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

Vele liefdes zijn gezonken in het drijfzand van de lol spijts hun roepen en hun bonken was het maatje nu toch vol. De zomer begint te lonken de terrassen zitten vol de dametjes staan te pronken en brengen ons hoofd op hol. Vele liefdes zijn gezonken...…

voor jou... speciaal uitgekozen uit mijn tuin van liefde en smart daar waar een bloem het leven ontwart dit kleine boeket... rode rozen!…

Verlaten parkbank mijn liefdes zijn verdwenen weggejaagd door tijd…

Denkend, dit komt van een buur, zegt die, nee hoor veels te duur en ik denk verder wie oh wie, schenkt me bloemen op deze ( eerst) nare dag? Een berichtje naar een andere buur, brengt de oplossing wanneer ik app, heb jij die bloemen bij me neergezet?…

Oktober strooit, bij wind en vlagen, De gele blaadren langs de grond; Reeds koud en huivrig zijn de dagen, En vliegt gij, Zwaluw! hier nog rond? o Vlucht, geliefde! vlucht dees streken, Door al uw zustren reeds ontweken; Zet u in betere oorden neer, De lente is hier al lang verdwenen, De lieve zomer ook is henen, Hier zijn geen schone dagen…

En liet haar gaan, met haar gepikte bloemen die agent, kan zich op karakter laten beroemen!…

opgesloten… vind ik niets voor mij dus laat me los, maak me vrij ik wil stoeien op de groene wei met mijn soortgenootjes: de honingbij ik ruik de planten en de bloemen maar zit gevangen in mijn korf mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen och, wat vind ik dit ellendig grof want alle bloemen wil ik kussen ik wil vliegen, ik wil brommen zie…

De mensen ogen blij, blijer dan met de kou gelukkiger met nu, de zon stappen we allemaal de paden op- de lanen in op gepaste afstand dat wel langs de velden met: De tere mooie bloemen!…

Knipperend kwartet bezingt met verre blikken verloren liefdes.…

De liefdes van mijn leven stuk voor stuk de moeite waard De een duurde langer dan de ander een enkeling in drama ontaard Toch ben ik dankbaar voor de ervaring en geniet als ik er terug aan denk Zoveel liefde te mogen hebben ontvangen is denk ik een waardevol geschenk Ooit zal ik het geluk gaan vinden en met één iemand verder kunnen gaan…

Chemie der lust verwekt heftige gevoelens exotische drugs jagen door het bloed drijvende drift achter de evolutie die de mens uit natte lauwe aarde verhief Willoos gesnoerd in hun (zin)tuigen gemend door de grote natuurlijke menner gevangen in 'n roes ouder dan de mens schreeuwen lichamen om bevrediging Erogene zones zoeken maximaal contact…

Een knuffel Zo teder, zo lief Voor jou Deze kleine liefdesbrief…

Ik denk aan de korte heftige liefde, gebrand in mijn geheugen, gevoelsmatig recent, volgens m’n verstand dertig jaar geleden. Haar klok staat stil vanaf het moment van afscheid en uiterlijk onveranderd zal ze in mijn herinnering voortleven. De geschiedenis sterft niet, in m’n geest in leven gehouden door herinneren. De taferelen met z’n…

Hoe bedoel je -Ik ben verliefd! Nee beginners Pas later Na gekozen Wijzer ouder Kun je zeggen -Ik weet de liefde Of.... Spreekt wijzer ouder Uit ongemak Wil eigenlijk bekennen Beginners geniet de liefde Zonder verantwoordelijkheden Consequenties Jong jullie moment Zodat je later Ouder en wijzer kunt zeggen -Het blijft ons moment!…