Alle inzendingen over light verse

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg…

Treurwilg vallend blad Vlinders die zich ont-pop'pen Heel-al's ziels-ver'Want…

Geraldine van der Veer ging als bezetene tekeer om met haar naaiwerk een leuk centje te verdienen ze maakte kleding aan het Hof met naald en garen en wat stof achter die oude en vertrouwde naaimachine Ze ging bedreven heen en weer die Geraldine van der Veer ze naaide alles aan elkaar wat zij kon vinden of het nu kant was of fluweel een…

Geworpen in het leven adem ik je lucht Als ik maar kon zweven ver weg van deze klucht Het is reeds lang beslist wat van ons zal komen Opvoorhand reeds gekist, vers voedsel voor de bomen Is wat ik droom geen realiteit?…

Ik stik, verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder…

Zeg eens eerlijk Heb jij ooit een kikker in het water zien springen zonder afzet van de kant of een blad, of iets anders is hoe jij tussen mijn lakens ver- zeilde, opgestoken mijn binnenhaven ver- kende Geloof mij maar Al de eerste muggenlarf van miljoenen jaren geleden had het plan mij te steken net op dat ene plekje op mijn rug natuurlijk…

Ver boven mij toont de hemel haar gebroken, purperen ribben. De zon is ver weg en slechts zichtbaar in oranjefletse strepen. Rust daalt nu zachtjes neer in deze koele, natte schemering. Hier hervind ik mij tenslotte weer bij dit verlaten, stille avondmeer.…

terugdenkend aan de tijd van strijd terugdenkend aan het leven ik zit op een veld van schimmen vriend en vijand liggen hier te rusten ver van de plek waar ik zit beven ver van de eenzaamheid van het bestaan ik lig hier op een veld van schimmen huilend over hen die vielen hopend op een tijd van strijd hopend op een eind aan deze eenzaamheid…

Woorden waren rond verdronken in zichzelf ver buiten elke zinnen luisterend naar raad zinvol in ‘t kwadraat haal je raadsels binnen kus vaarwel je zelfportret dat schaduwrijk de muren vult je aanstaart met die blik - jij komt niet ver- want op de tast van het gevoel stap voor stap zoek je sleutels voor de doolhof in je hoofd…

Nu ze hem beslopen heeft van ver stokt haar adem om zijn hoorn. Blijkt hij een moeder. Grijs en ver kijkt het oog uit een oudheid van leven het lijf is gekleid door grond zo onbekend, dat zij zichzelf verloren voelt, zonder leidraad verdwaald op de aardbol.…

Iedere nacht zocht ik een vallende ster, maar net als de liefde vielen ze te ver, Iedere nacht lag ik te dromen over wat er zou kunnen komen. Toen viel er opeens een ster en deze keer niet ver. Ik stopte met verder te dromen en liet de liefde over me komen. Hiervan heb ik geen spijt want iedere seconde met jou is kostbare tijd.…

Ik wil u een verhaal vertellen een verhaal over Vrede, dat zijn oorsprong vond in een ver verleden. Maar elk jaar treed ik in herhaling want Vrede is nog ver te zoeken zoals het zou moeten zijn volgens een van die oude boeken. Nu, in deze wereld, weten wij van dat verhaal, willen onze levens beteren, allemaal.…

je raakt me en vraag me niet waarom ik heb geen idee hoe het antwoord te vinden je raakt me diep niet alleen tot in mijn hart of tot in mijn tenen maar tot ver in moeder aarde waar mijn ziel veilig schuilt met een stil verlangen uit een ver bewogen leven en ik heb geen idee wie jij was of wie ik was of waar we zijn…

Strooi woorden in het rond kijk ze meegaan met de wind tot ze ergens ver weg landen als zaailingen voor een gedicht spuug zinnen in het water zie hoe ze meedrijven naar zee tot ze ergens ver weg stranden als oogst voor een jutter al die letters duizenden letters laat ze maar komen laat ze maar gaan wat blijft hangen is soms de moeite…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

gemak In mijn droom zweef ik over de golven mee Ver tot over eindeloze horizon Tot daar waar de blauwe hemel raakt de zee En in vroege ochtend de nieuwe dag begon En als d’ avond valt hoort men vanaf het strand De branding over ’t duin tot ver in ’t binnenland…

je komt niet en toch loop je naar me toe ver weg jij alleen die me helpen kan naar jou toe te lopen…

In het Woord, aan ons gegeven is 't onzegbare beschreven en het helpt ons te beleven wat ver boven, buiten is. Bij een volk met vreemde zeden, levend in een ver verleden, kwam dit Woord als naar beneden, toen reeds een geheimenis. Daarom valt niet te vermijden, dat het vaak, in later tijden, vrees en tegenstand verwekt.…

Vervreemding Is dat wat komt Elkaar niet meer aan kunnen kijken Is dat wat volgt Ik weet niet Wat ik moet zeggen Om te vergeten Wat is gebeurd Is dit dan de grens Die we zo vaak zochten Zonder te bedenken Dat te ver gaan bestaat Steeds maar weer Trekken we aan En stoten we af Tot nu Te veel verwarring Te veel vragen Te ver…

blijft de afstand, dichtbij en toch ver weg…

Dan ben ik bloot en zonder veren, dan ben ik koud want zonder kleren, is er weinig tot geen sprake van gestreeld ijdelheid, die ben je dan welzeker beter kwijt!…

zonder ver-geven…

Ga ik nu te ver?' 'Wij meerkoeten gaan meestal te ver als het moet. 't Weer valt dan niet op.' 'Maak van uw woede een haiku die klinkt, en ziet: de zon gaat schijnen!' 'Donnerwetter, tjee, u bent een meerkoetdichter. Mijn bui? Verdwenen!'…

hoever gaat het gedogen worden ogen gesloten waar mensen creperen van ondragelijke lasten hoe ver gaat gedogen bij zinloze gesprekken van het niet willen zien waar beelden kermen hoe ver gaat gedogen als maskers weg vallen de kern zich openbaart boze stemmen fluisteren het was geen gedogen maar stille gemakzucht van kromme gedachten die de…

Een vrouwenversierder in Veere Verzuimt nooit om iets bij te leren Zo zei hij me laatst Dat hij nu scheef schaatst En oefent om schuins te marcheren…

Een stripdanseres uit Almere Moest laatst een ballet instuderen Dat heeft ze gedaan Geen stervende zwaan Was eerder zo vroeg uit de veren…

Ik heb de deur gesloten het gebaande pad verlaten een nieuwe weg een andere koers mijn voetstappen trekken een vers spoor…

De woede, die je voelt door 'n ander geeft precies aan hoe ver je over je eigen grens heen bent gegaan.…

Ver van jouw graf in de grond der geest dichterbij, sindsdien ben ik hier denk ik daar dag paThé, hier zijn mijn bloeiende woorden…

verdwaalde wensen van ver tot dicht maken hoop tot banneling onzichtbaar langs zacht aangelegde paden…