Alle inzendingen over loslaten OR kind

In de wereld van mijn zelfkennis voeg ik elke dag iets toe... In de wereld van mezelf laat ik elke dag iets los.…

Als een schaatser in de bocht Sla jij je benen over elkaar Op het ritme van een pendelklok Schommelen ze heen en weer Nonchalant maar o zo zelfbewust Kijk jij nu op mij neer Je stoel kraakt onder het gewicht Dat niet te tillen is Ik zit hulpeloos en monddood gemaakt Te wachten tot dit overgaat Tot ik werkelijk word herboren In dat nieuwe…

Vandaag moest ik je loslaten, je laten gaan. Hart en ziel zijn in 2 verscheurd maar ik had geen keus. Tranen biggelen over mijn wangen. Waar ben je nu, ik zie je voor me in huis ik mis je op je vertrouwde plaats. Ik loop doelloos rond, verdwaasd. Je lijden en pijn zijn nu voorbij, zachtjes ben je ingeslapen, je van niks meer bewust.…

Ik ben ingestapt wilde deze rit beleven Het ging steeds harder jij blééf maar gas geven Ik stond voor de keus uitstappen nu het nog kan ... Of voor altijd mee zonder duidelijk reisplan Ik leunde achterover en sloot m'n ogen Had het fijne gevoel alsof we even vlogen Wilde even niet meer denken had de rollen omgekeerd Jij hebt…

We drijven verder van elkaar vandaan mijn gevoel is soms ontdaan van elke ratio, ieder verstand wat is er toch met me aan de hand... Ik wil je kwijt, maar ook weer niet en wil niet dat iemand ziet hoe ik worstel met dit gevoel ben even helemaal zonder doel. Laten gaan, laten lopen en dan kunnen we alleen maar hopen dat dit niet meer voelt…

pas als je beseft dat alles wat is eindig is en dat datgene wat je achterlaat een zelfde lot te wachten staat zou het toch moeten lukken in vrede afscheid te nemen van wat het leven je geboden heeft maar dan nog weliswaar overkomt het mij niet zo vaak maar gisteren was het weer zover beelden uit mijn kinderjaren dringen zich aan mij…

Pijnlijke momenten van verdriet stille passanten die zijn uitgereisd Al mijn wensen vallen in het niet Alles is los mijn hoop is vergrijsd Mistig uitzicht op het pad Wezenloos de klappen vangen die het leven toebedeelt Bij de één wat meer dan bij de ander Mijn ziel is bedekt met een laagje eelt De juiste stappen zetten in het leven…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

knop om ik ga verder het is nu echt wel gedaan Herinneringen die blijven maar tijd om door te gaan De knop om ik ga verder met pieken en met dalen Ben tot het uiterste gegaan blijf soms te lang dwalen De knop om ik ga verder Ergens brak de liefdeslijn Jij kon je niet meer geven Terwijl ik samen wilde zijn De knop om ik ga verder loslaten…

Vooreerst laat de wind zich horen hard suizend dan weer stil sluipend draaiend en spinnend om uitgebloeide vermoeide gewassen aan te sporen hoe het zou behoren verzet blijkt onuitvoerbaar de wind beslist nu zichtbaar nieuw en herboren.…

Een grote lege vlakte Ik kan niet precies zien waar het begint en waar het ophoudt Even bekruipt me een gevoel van zwakte Dit voelt namelijk niet vertrouwd. Dan besluit ik zelf een begin te maken Het maakt me ineens niet meer uit wat jij wilt Er is niet veel wat mij nu nog kan raken Want wat heb ik al een tijd verspilt. Ik loop door tot…

Daar aan de overkant weet je dat loslaten de hoogste vorm van liefde is omdat jij die kunst verstaat krijgen anderen die je lief zijn de kracht om jou vast te houden.…

Spoken uit haar verleden dansen in haar donker muren krijsen haar lippen gestift handen beschilderd ze wil maar ze zwijgt gebroken woorden ombegrepen kilte verscholen ziel nog eenmaal dichtbij in voetstappen van hoop zal ze lopen over water…

Laat nu de dag maar los de nacht kent haar eigen regels het raadselachtig herbeleven van schoonheid, angst en pijn Maak je hoofd nu maar leeg de zon geeft alles over aan de maan draait zich om in haar wolkenbed tot ze de nieuwe dag begroet Geef je zelf maar over nu al zit er blijkbaar veel verborgen angst maar die lost niet op bij…

Jij pakt je koffers Ik mijn egoïsme Vertrek en aankomst Begin en einde Nulpunt Celsius of Fahrenheit maakt niet uit Een tabula rasa is het…

Als je de kunst van het loslaten beheerst ontdek je de schoonheid van de eenvoud.…

Nu ik voel dat je me loslaat en de leegte me omsluit Hang ik verloren in gedachten en gaan alle lichtjes uit Maar ik wil je niet bezwaren met wat zielig triest gesluip Want je blijft er altijd wonen in de plooitjes van mijn huid…

Hoe kan ik je los laten? Als ik je al zolang niet meer heb gezien Jouw lichaam niet heb kunnen voelen Omdat wij niet meer samen konden zijn Hoe kan ik je laten gaan? Als je niet verdwijnt uit mijn gedachten Waar je op de meest ongemakkelijke momenten Verschijnt zonder waarschuwing vooraf Hoe moet ik verder leven? Als ik niet meer een geheel…

werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij bloeiden sta ik op vergrijsde voeten in een niemandsland, lidtekens van het loslaten…

Wie doorbreekt de verzegeling van het altijd stille zwijgen waardoor gevangen woorden zich loswrikken uit het vastgeroeste patroon en opgesloten pijnemoties zich bevrijden? Ontneem mij mijn adem niet nu mijn wil om los te laten eindelijk de diepte induikt en elk achtergebleven beeld met één grote veeg, onvermijdelijk voor eeuwig…

Het over de brug gegooide dreef langzaam uit zicht lang genoeg was het gedragene meegezeuld plots verbrak zon de stilte er bloeide 'n glimlach…

het werd stil, het werd anders het werd ook veel meer dan onvervangbaar of een lang verhaal beelden mompelden over troost alsof de dans van chrysanten hen verwarde in eigen, uitgesneden armen de wereld was ook niet groter dan de aders van steen, uit het zaad gegroeid dan de zekerheid van de aarden weg tot het verlangen naar jou bij jou…

Is goed genoeg maar moet goed beter, Geeft beter jou hoop en heeft goed afgedaan ? Vecht je de strijd om een vierkante meter, Weet je wel zeker dat het dan beter zal gaan ? Mijn engel verzet zich jouw duivel gaat mee, Je schreeuwt van je af en ik zwijg gedwee. De kiem van de strijd is ons niet gegeven, Je eigen idee maakt jouw waarheid waar…

Eindelijk had ze het in de gaten, Dat ze alles los moest laten. Je kunt alleen volop leven Door jezelf die ruimte te geven En er niet alleen over te praten. Hoeveel inspanning het ook kost, Zorg dat het vast, lost.…

moment Dat we ons bestaan Loslaten…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is ons loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

U die nooit los laat Wat Uw hand aan ons begon Voor U is loslaten Een onmogelijkheid Toch vraagt U ons Om U te volgen en Alles los te laten Dat ons vasthoudt in de tijd…

gezichten zien bewegen in de wolkensferen in een geanimeerd gesprek, bizarre figuren in soaps paraderen als barbapapa in dat transformeren spiegel ik laat los dat oude lappendeken van vooroordelen en kritiseren laat nieuwe beelden toe met open geest om verfrist opnieuw te kunnen spelen…

Nu moet ik je loslaten. En moet je aan God overlaten.…

Als je wezenlijk iets of wat voor iemand wil betekenen moet je meer laten dan doen maar vooral loslaten!…