Netgedichten

netgedicht (nr. 15.572):

Loslaten

Als een schaatser in de bocht
Sla jij je benen over elkaar
Op het ritme van een pendelklok
Schommelen ze heen en weer
Nonchalant maar o zo zelfbewust
Kijk jij nu op mij neer
Je stoel kraakt onder het gewicht
Dat niet te tillen is
Ik zit hulpeloos en monddood gemaakt
Te wachten tot dit overgaat
Tot ik werkelijk word herboren
In dat nieuwe leven zou ik opspringen
De deur zo hoog als het plafond
Open schoppen en gaan schreeuwen
- Splinters en scherven om mij heen -
Dat je weg moet gaan en weg moeten blijven
Snakkend naar gezonde eenzaamheid
Ben ik dan eindelijk alleen