Alle inzendingen over maatpak

een jonge kerel té deftig in stijf maatpak wordt scheef bekeken…

Een maatpak met genetisch enige verschillen. Gegoten voor een hele levenstijd. Niettemin niet onaantastbaar voor een ieders grillen. Op elke actie rust eens de slijt. Zo'n maatpak omspant het leven. Verwarmt en beschermt een kloppende hart.…

“Crapuul of bandiet” dat zijn ze wel allemaal die met hun lang haar en hun vuile jeans-vesten zei een opgedirkte man, in maatpak met das die zelf was opgepakt voor het verkopen van warme lucht aan oudjes die langer wilden leven!…

Een tragisch afscheid voor Humberto Tan In ieder maatpak zat hij als gegoten Geen kijkcijfers dus word je afgeschoten Nu maar eens zien of Twan het beter kan Ik zie hem vaak bij Nieuwsuur en denk stellig Nou RTL Late Night, ...dát wordt gezellig!…

Hij vindt, dat alles anders moet hij vindt veel dingen fout maar ik zeg: ben je nou toch betoetert verkondig gewoon heel boud alles wat die maatpakken zeggen is ze voorgekauwd en alles wat wij zeggen is eerlijk :onder voorbehoud…

Een wolf in maatpak, keizer zonder kleren Die muren bouwt en vluchtelingen weert Het ooit zo liberale land onteert De waarheid steeds in leugen doet verkeren De straten stromen vol, men schreeuwt: 'Jij bent Een ongewenst verklaarde president!'…

hij hoefde zijn rug niet te rechten kreukloos viel het maatpak hem op de huid zijn accessoires waren hun tijd al ver vooruit opzienbarend in het trendy circuit dat hij onderhield hij leek onbereikbaar keek verder weg dan ooit pas op de horizon was er kans op ontmoeten bij toeval op afspraak nooit…

hij hoefde zijn rug niet te rechten kreukloos viel het maatpak hem op de huid zijn accessoires waren hun tijd al ver vooruit opzienbarend in het trendy circuit dat hij onderhield hij leek onbereikbaar keek verder weg dan ooit pas op de horizon was er kans op ontmoeten bij toeval op afspraak nooit…

wordt het geweten je als een maatpak aangemeten of is het als confectiekleding net te ruim of iets te nauw in korte tijd tot op de draad versleten? het krimpt ineen bij elke leugen komt met scheuren thuis en blauw, wat heb ik uitgevreten? als het me goed wil heugen heb ik me als een dolle hond in m'n eigen staart gebeten…

Maatpak verdwijnt in veel te grote schoenen valse lach achter bonte verf die hun roodomrande ogen laat zien hoe ze werkelijk zijn. Zuipend, kruipend komen ze tot hun recht omdat ze net hun maskers hebben afgezet.…

relativeren is echter niet iets voor deftige heren in driedelig maatpak. moet je trouwens harde zakencijfers wel kunnen interpreteren als de bonuspremie de hoogste betrachting is en meer genot verschaft dat het diepste orgasme?…

hij is te groot gegroeid de kleren van zijn vader passen al lang niet meer pa blijft nog even groot eens 's nachts klopt hij aan op de kastdeur van binnenuit in het maatpak van zijn zoon mouwen, broekspijpen omgeslagen vraagt om een degelijke riem de broek kan niet meer dicht verzoekt dan om mee te gaan samen naar het verre licht…

Die krachtig klonken In jouw wereld Total Pim zoals hij was Pim Die zwarte 6 mei Jouw bloed vloeit Je lichaam valt neer Zomaar op straat In je grijze maatpak Pim Ik zie je liggen Bloed op je kale schedel Je ligt daar zo stil Waarom jij Pim Was het de jaloezie?…

er zit geen vreugde verborgen in mijn vergankelijk bestaan, slechts de spreker in mij dept het bloed met woorden die de leegte omarmt geen reizen naar het ontstaan van leven waar de dood zich vergewist van het eeuwig dragen van dit maatpak dat kleurloos de streepjescodes accentueert de blauwdruk, gesneden op het scherpst van de ziel…

weegt hij af of het nog volstaat deze zinloze diendaad ja mijnheer, nee mijnheer, zonder pardon geen goedendag het weekend, iedere week aan het eind van zijn Latijn wacht gelukkig het drijfzand van niet moeten maar mogen wil hij en kan hij zo vrij als een varken de modder in op zoek naar vijfdaagse truffels zonder hemd of das het maatpak…

neem iedere ruimte die je nodig hebt om te zijn wie je bent ruimte is ruimer dan je denkt dans vrij niet die voorgeschreven passen die niet de jouwe zijn die nooit zijn gekend weiger een maatpak driedelig of niet wees niet wie je niet wezen wil laat je niet inblikken - verstikken wees eerlijk en durf oranje foeilelijk te vinden…

een ijdel schildpad in maatpak gehesen walst kruipend in mijn oren hees bronstig voert het mij van manhattan tot berlijn zwierig en innemend zinspreekt hij van frivool tot weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert…

Onthouden we dus van deze dag een breekbaar soort verloop Een maatpak en een zijden das een kamerjas, een strak verband een ingeblazen hoop een blok dat weegt op jou Hier nemen we nu de ruime baan de weg die leidt naar een nieuw oord Vernemen we dan uit goede bron een verstrakking van de graat Een geruite rok, een zwarte speld een doorkijkwaas…

Maar ach die arme, maar mooie Marie wordt moe van al die begerige blikken heren in confectie of in maatpak geven haar het gevoel te zullen stikken. Arme, mooie geblondeerde Marie wil joggingpak en warme sloffen een man die echte liefde geeft Marie wil één keer in haar leven boffen.…

Amechtig sleutel je aan het eerste vers Enkele ronde letters in een maatpak Druipend op het prille witte stille blad Ze moeten nog herschikt Het woord vat geen vlam De rijmdwang gooi je overboord In een woekering van tekens en tamtam Groeit buiten elk besef de leegte De valse noot sluipt tussen de regels Het klaaglied ronkt langs alle kanten…

bereikt haar laagste peil een dijk scheurt in de droogte in Portugal heeft een smeulende peuk de vlam gewekt in de Alpen ontketent de smeltende gletsjer een lawine zwaailichten rusten op stal perslui en dwarsfluiters wijzen naar boven naar de minister met een zweetkring op de rug oma suft in de broeikas van haar zolderflat een kraai in maatpak…

Keurig sta je in maatpak, we zijn dat zo gewend Een inwendig stemmetje: jeetje, knappe vent... Het gewemel op de luchthaven, hekel aan deze zooi Ik denk aan ons grote bed, het gezicht snel gladjes in de plooi. Een laatste lieve kusje, natuurlijk red ik het wel Gelogen, want in mijn hartje ontluikt de rebel.…

ontstijgen het puin waar nu de laatste bloemen hun kleuren nog trachten te uiten - in een pracht als nooit tevoor landerijen haasten zich om de gewelven van mijnbouwschade te ontwijken, terwijl het grondwater zich meandert tot een bedding vol van verdriet, verlatenheid, verbittering en zelfs - liggen er nog vreugdevolle herinneringen in maatpak…

Ome Toon was - wat ze noemden echt een wereldvreemde vogel die zijn hele lange leven steeds de wereld had gevreesd tot hij zelf op een dag zag dat hij verder wilde komen dan de randen van zijn dorp waar hij nooit was weggeweest En zo zat hij even later in het maatpak van zijn vader op de vangrail van de snelweg met een koffer op zijn schoot…

zegt het varken in maatpak. Gelukkig is degene die beseft dat 'geluk' een nogal analfabete uitdrukking is. 'Geluk en ongeluk' af te voeren als naast de kwestie, samen met de stationsromannetjes. Ik kom er niet uit, uit mijn badkuip al evenmin!…

aan de indringer de kerstman dipt zijn hand in de apenshit en tekent een voorspelling op de muur: een muizenvoorspelling: maria muis kindeke muis, jozef muis de kerstster straalt dolletjes in een donkerblauwe nacht - kappen nou met dit claustrofobisch getippel - snauwt willie hij sjort zijn hoed over zijn oren, klapt uit zijn maatpak…