Netgedichten

netgedicht (nr. 17.441):

Tomeloze meme

O loze belofte!
Tierlantijn het geluk genaamd.
Breek mij de bek niet open;
de farce kan zich niet staande houden.
Scheerwollen dichter! In godsnaam!

Welke onverlaat
heeft ooit het begrip
in onze geschiedenis
achtergelaten.

En ik zink in mijn badkuip,
tot over mijn oren in het zeepsop.
Geluk-kig heb ik er één.
Denkend in mijn denktank.

Hij heeft het waarschijnlijk
niet zo bedoeld.

Maar de recencenten van onze ongebreidelde cultuur,
hebben het opgepikt en aan de lap van de metafysica genaaid.
De huis- tuin en keukentips hebben ze straal genegeerd natuurlijk.
Uiteraard! Wetenschap heet een evidentie te zijn.
En ondertussen neem ik nog wat warm water.

Marketeers heten ze tegenwoordig.
Druk doende uit te maken wat telt in deze wereld.
Zij weten niet wat ze doen,
maar ze weten wel waar ze mee bezig zijn.
Soms denk ik; in de voedingsindustrie
gaat het de mens beter af. De mens weliswaar!
Maar de fabrikant is druk bezig om zijn klantjes
voldoende te doen eten te geven
en dat is misschien nog belangrijk, toch?
'Wanneer gaan ze een ethische commissie in het leven roepen
om de mens tegen zichzelf te beschermen!'
hoor ik het gepluimde kieken orakelen.
Want een kieken is het. Het moest maar geen kieken wezen!

Overal elders wordt de mens
in de trog van de economie
te voeden gelegd.
'Parels voor de zwijnen!' zegt het varken in maatpak.

Gelukkig is degene
die beseft dat 'geluk'
een nogal analfabete uitdrukking is.
'Geluk en ongeluk' af te voeren
als naast de kwestie,
samen met de stationsromannetjes.

Ik kom er niet uit, uit mijn badkuip al evenmin!