Alle inzendingen over mane-schijn

de verblindende schijn van het aardse genot weeft een donker gordijn om het wezen van God want ook al is Hij de bron van het eeuwige licht zoals een wolk voor de zon bedekt waanzin ons zicht wie de lust kan bedwingen en de hebzucht kan temmen zal Zijn glorie bezingen in ontelbaar veel stemmen…

Wie wast zijn handen schoon in schone schijn en stuwt de maxima in Quote 500 tot hoogte die ons kwaad maakt en verwondert? 't Zijn niet de minima, die lijden pijn Er gloren bovenwerelds witte boorden die tot voor kort tot d' onderwereld hoorden…

Bij nieuwe maan, die niet wou schijnen, ontbrak die nacht het stergeflonker. De dief wou ongemerkt verdwijnen met buit en dacht: ' 't Is pikkedonker.' Verlichting uit: zo reed-ie tegen een beuk op, die hij niet zag staan. Het kwam hem uiterst ongelegen; de rijkspolitie hield hem aan.…

Onder de gele maan schuifelt een trage lange rivier, over het spiegelende water schuift moede de gele maan, onder de gele maan op de trage lange rivier, schuift een kristallen kano met een man, onverstoord naar de horizon langs landen met vluchtig zand, langs lage streken drijft de kano naar zee.…

Daar is de maan in al haar glans verrezen: Zo rijst Mathilde voor het dromend oog! - -------------------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten…

Hij leeft vijandig tussen het ontluiken Van 't vredig huisgezin; als late sneeuw Zich handhaaft in de schaduw van de struiken. En in hun dromen brengt hij angst en schreeuw. Daar is hij drijfzand voor hun zware voeten, En onweerdreigen boven 't machtloos hoofd. Hij is de worm die in een vrucht gaat wroeten; En zij verderven, want zij zijn…

Hij loopt elke dag zijn rondje achter de rollator weliswaar grote man, en wat gebogen Een grote pet op zijn weinige haar Hij is al dik negentig jaren Zijn voeten wilden eerst niet meer Maar je ziet dat hij een wil heeft Want ik zie hem iedere keer Maar al een maand is het geleden dat ik hem voor de laatste keer zag Zijn stappen mis ik…

middernacht kijken naar buiten genieten van het mooie licht van de volle maan flarden wolken in allerlei vormen schieten voorbij kom weer tevoorschijn volle maan donkere contouren doemen op tuinen zwak verlicht door het licht van de volle maan middernacht de natuur in rust en overal mysterieus licht van de volle maan…

De zon ging onder en aan het koele stille meer in zilver maanlicht drijft vermoeidheid weg op kabbelende golven het maanlicht verkwikt neemt gedachten mee voor een toekomst veel later over het water.…

warm en vrouwelijk gestift Zijn nu met mannelijke trekken begift Gezichtsbeharing is verschenen Wenkbrauwen vol, de kaaklijn strak Waar borsten fier naar voren staken Is nu nauwelijks iets meer om aan te raken De rechte schouders , volmaakt in dit pak Een droom is vervuld Bewondering is de beloning Na jaren dan toch een andere woning De man…

twee maal een "volle maan" in dezelfde maand.…

De zonnen verdwijnen In de nachtelijke soep De manen verschijnen Bij de eerste uilenroep Het duister schittert In de armen van de nacht Het licht versplintert En donker sluimert zacht Opengesperde pupillen Zien geen enkel verband Ontvangen geen verschillen Zijn niet langer informant Bij het dalen van de dag Is alleen de blinde man…

zijn gezicht door zijn hoofd verlammend onbegrip voor wat hem overkwam is wat hem roerloos blijven doet terwijl de dag aan hem voorbijglijdt net als het leven de lijnen in zijn gezicht lijken dieper gegroefd als het vale schijnsel van de maan op zijn bleek leeg gezicht valt er zit een man op een bank in het park in zijn samengevouwen…

Een oud man in de straat zijn klein verhaal aan de oude vrouw het is niets het klinkt als een ijl treurspel zijn stem is wit zij gelijkt een mes dat zo lang werd aangewet tot het staal dun werd Gelijk een voorwerp buiten hem hangt deze stem boven de lange zwarte jas De oude magere man in zijn zwarte jas gelijkt een zwarte plant Ziet gij dit…

evenaren hij zaaide angst en moordde voor de lol de zwarte kerkers zaten overvol met door zijn beul bewerkte martelaren maar toen ik laatst die beelden van hem zag vermoeide ogen, rimpels en gebogen vernederd door een bitter hoongelach verscheen een vreemd gevoel van mededogen was dit nou die moordlustige tiran ik zag alleen een broze oude man…

Rond mijn naakte existentie schikt hij vormsel met uitbundig zwieren en dicht met stoffen penseel de kieren voor een stijlvolle dimensie. Hij bebroekt, behemdt en zelfs behoedt de gedaante van mijn passeren hult mij, schijnbaar achteloos, in kleren waarin elke passant mij achtend groet. Uitbundig voeg ik mij in ‘t gepluimte jubelend over…

Hij heeft zich al die jaren ingezet voor huisdier, echtgenote, dochters, zonen. Vergeefs gehoopt dat men hem zou belonen. Hij overpeinst z’n Waterloo in bed. Z’n hersenspinsels kennen geen verlet. Hun dagen zijn gevuld met slopen, honen van ‘t gasthuis dat ze ongenood bewonen. Ze kalken ‘onbenul’ op zijn brevet. Van armoe zoekt de stakker…

Zo dames uit Nederland nu eventjes opgelet Het lijkt misschien wel raar bizar en onmogelijk Maar ik heb mijn ex-vriend op marktplaats gezet Ik heb hem geplaatst in de categorie vrije tijd Hoop er nog wel een leuk bedrag voor te vangen Maar hoe dan ook ik moet hem zeer snel kwijt Dus ben je nog vrijgezel doe gerust een bod op m'n ex Hij…

weet zal nooit meer praten Een nevelring een lichte kring rondom de maan Een fluistering is rondgegaan Wee wie die waarschuwing niet heeft verstaan Wee wie vannacht naar het woud is gegaan…

Zo zwart is geen huis Dat ik er niet in kan wonen Mijn handen niet langs de muren kan strekken Zo wit is geen morgen Dat ik er niet in ontwaak Als in een bed Zo waak en woon ik in dit huis Dat tussen nacht en morgen staat En wandel op zenuwvelden En tast met mijn 10 vingernagels In elk gelaten lijf dat nadert Terwijl ik kuise woorden…

Op fluwelen voeten door velden van distels met de koude kalkoen die mijn huid bekruipt Het honingzoete lekt en druipt op de mosgedoopte zerken van oude en prille paden van gestorven helden De aanblik van het steigerend paard geschuimd en met ornamenten manen duizend penselen in zijn staart sintels vergruizend in volle vaart over winterpaden…

Jouw lach Kleurt een grauwe hemel, En brengt woeste golven tot rust Jouw aanraking Ontdooit bevroren harten En brengt warmte in elke hoek Jouw stem Voert de stilte weg En brengt klank in gedachten Jouw ogen Bewegen bergen heen en weer En voeren de wind steeds verder weg Jouw lippen Bloedrood als de zonsondergang Laten mij sidderen…

ik heb hem gezien de man met de hamer vormloos van gedaante onherkenbaar gezicht ik heb hem gehoord de man met de hamer zijn sluipende treden voortdurend aanwezig ik heb hem gevoeld de man met de hamer blauwgeplekt beursgeslagen mijn hoofd muurvast klem ik heb hem geproefd de man met de hamer de smaak van lauw water zoute drop…

Hallo onbekende man Aan de overkant van het balkon We kijken naar elkaar Elke dag weer zwetend in de zon De afstand net iets te groot Er is zelfs nooit gesproken Je lijf gespierd en strak Ik heb je nog nooit geroken Je ogen kijken wellustig En strelen mijn lichaam steeds weer Het spel wordt steeds heftiger Onze harten gaan tekeer Je…

Maar ik weet het, er staat een andere maan. Was ik maar nooit gegaan, want Ik had hoop onder de maan, En zag al de helpende hand. Was ik maar nooit gegaan.…

Jij mooie man, met je zwoele ogen. Het spijt me zo, dat ik je heb bedrogen. Jij mooie man, met je liefe lach. Je moet me geloven als ik zeg, dat ik je echt heel graag mag. Jij mooie man, met je heerlijke mond. Ik weet het nu, De cirkel is rond. Jij mooie man, ik hoor bij jou.…

Zij spelden al vijftig jaar, dag in dag uit, de krant van dezelfde dag, een man en een vrouw, om de wereld eindelijk stil te doen staan: jong en fleurig om een ijzersterke as. Maar op de tafel werd alles oud. Zelfs hun messen en hun vorken. Alleen zij niet, die man en die vrouw.…

De Grote Man komt rijkelijk gefronst stevig stappend de centrale hal binnen. Zijn weg wordt enigszins versperd, twee met zwaarden gewapende kinderen beginnen een schijngevecht. Verstoord omzeilt de Grote Man het gebeuren en stevent af op het hersencentrum van het unieke kinderontwikkelingsoord.…

Veel mensen zijn er om hem heen, toch is de oude man alleen, hij morst de as van zijn sigaar en denkt alleen nog maar aan haar de vrouw, die hij elke seconde mist, waarom heeft God zich zo vergist? Waarom nam hij haar in plaats van hem?…

Ontdaan van elke waan brak de maan in tweeën en zag de zee de liefde genadeloos vergaan Rozenblaadjes van geluk de laatste adem van stil begrijpen fluisterden zacht; 'hier eindigt onze nacht'…