Alle inzendingen over maneschijn OR bergen OR sluimer

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

De vertaling van de Joodse tekst: Jeruzalem van goud En van koper en van licht Zie, ik ben een viool Voor al je liederen De heldere lucht boven de bergen De geur van cederhout Wordt door de zachte wind gedragen Daar rond die stad van goud De stenen liggen kaal te rusten Zij zien al eeuwen lang Hoe mensen deze stad begeren De pelgrim…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Rijzende nocturnes flitsen honend contouren van verachte flora uit hun losse pols Gekegeld op gepolijste kasseien druppelen zij bebloed de versmade grond in en smeken onnodig om herkansing Dan puft de maneschijn in 't holst van 'r nacht en gelukkig beklimt 'n schim de berg van hoogmoed en vergankelijke kracht…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Dwalend Maneschijn Dansend over wateren Vliegend door de nacht Gedachtestromen Rustend in de Maneschijn Naakt onder sterren…

maneschijn in het bos bovenzinnelijk geur van mos liefde smaakt warm rozenrood water verenigt geef me bloot Ik tril stil Van zoet gevaar handen bedwelmen in warm gebaar mooie momenten troosten, helen vochtig kussen laat me je strelen…

loop heen en weer kan het water dan niets alleen? dacht de man die zijn jaren bij de sluis doorstond door zijn eb en vloed te tellen alléén de maan maakt mijn zure nachten zoet wees vol alsjeblieft aan halve heb ik niets anders loop ik er nog liever naar toe…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

jij bent dichter bij mijn dromen koestert sluimerend verdriet zachter stilte voor mijn tranen dan flanel bestaat toch niet…

Rustend op de bladeren van gemoed de zinnen langer laten groeien beelden van dromen, exotische kleuren oranje palmen met ingesmeerde decemberzon naakte schaduwvormen delven paden in een uitgestrekt licht, zo licht ver dragende fluisteringen in de sneeuw van stilte zoete sluimeringen sluimerwoorden levenszacht bedacht.…

gedachten sluimeren in beeld van lach het onderstreept schoonheid in beroering…

soms hoor ik korrels specie schuiven tussen de stenen van buitenmuren vooral 's nachts maken ze lawaai in het duister schuifel ik op zoek naar sluimering…

de ploeg merkt niet dat de aarde in asfalt overgaat hij ploegt met slechts meer lawaai voort de vis hapt zo lang hij kan naar adem als hij tegen wil en dank op het droge belandt de wanen van de dwaze held botsen op de werkelijkheid niet voor de dolende ridder op de rand van de slaap wordt alles even anders…

ik schaduw droevig langs bergen alleen sluimer in de mist dwaal rond mijn geheimen dragend gewond, mijn hartzeer zwaar als steen nachtwolken varen van de hemel heen waar het enkel stil is mijn ziel vliegt uit waadt in eenzaamheid door een wolkenmeer verslonden versmolten in het blauw weent de aarde mij in herinnering…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

In haar slaap kreunt zij zacht ik kan het niet als taal verstaan Zij draait zich traag om en warmt haar koude voeten tegen mij aan De maan is rond en vol door het raam de maan denkt niet over het bestaan zij is oud en weet al millennia lang hoe snel mensen komen en rapper gaan…

De enige straatlamp die nog brandde is nu stuk niemand weet ervan hoe en niemand draagt schuld hoe het ook zij hij geeft geen licht meer hij is nu stuk maar wat een geluk de maan verlicht de straat nu doet dit mooier dan voorheen zo lijkt het mensen lachen luider in de maneschijn verliefden voelen hun hart nog sneller kloppen baby's…

Alexander Peters gedicht: Maneschijn. Vocals en muziek Edwin Bosch Mooi gedaan: Edwin Bosch! Mooi geschreven Alexander!…

Ja, kijk, ik geef het ruiterlijk toe dat jij mijn verstokte hart ontsloot, waar ik geen bruggen meer kon vinden, daar lanceerde jij een speedboot. Ik ben verankerd in jouw kleurrijke sprookjesland, een sabeltandtijger op de deurmat van het verzwegen paradijs. De schotsen, die ik ben, versmolten pardoes. Jouw stem verbrak de aardse kettingen…

O nacht, o nacht, o schone nacht! Langzaam zonk in rode pracht de eedle zonne en smolt in ’t glimmen en het blaken van de kimmen, smolt… en al met eens was ’t nacht, en al met eens was ’t nacht. Koninginne van de nacht in de onbewolkte hemel zwemt de mane in ’t blij gewemel van haar pinklende erewacht. D’hemel waar de mane lacht wederspiegelt…

Weerkaatsing in helder glas schrijft lijnen in trage glimlach van zorgvuldig weten, met brekende tanden en hersenloze beten, die knarsen in scherpe kwatrijnen Slaap die niet wil komen maar verdwijnt in het licht van de gordijnen, die dichten zodat mijn zien onverblind kan zwichten als zijn beeld voor me verschijnt Tijdens de resterende dagen…

de nacht in rust harten bedaren verstrengeld al één verlangen zo zacht tot het ochtendgloren maanlicht omhelst sterren verdwijnen een liefde ontwaakt die nooit wou slapen sluimerde zacht om ooit te ontwaken als de mooiste dag…