Alle inzendingen over maskers af

ken je mij wie ken je dan zij die glimlacht niet om te maskeren maar om een draai te geven aan 't leven dat zoveel drieten kent waar zij zich niet door laat lijden noch verleiden tot het absorberen van, verkiest zij het licht dat zij met beide armen omhelst het zo haar eigen maakt vraagt zij zich af ken je mij…

Kan ik wel leven zonder masker? is de leegte niet te groot, die binnen in mij schuilt? Ik zet het op, maak het stevig vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon wie ik was Maar mijn maskers verpulverden mij tot as.…

mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

Ik lach omdat ik anders huilen moet. 'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

Tot het ontluisterend moment dat schijn en maskers moeten vallen en je de angsthazen herkent die met hun geklaag je tijd vergallen; nog voor hun voorspelbare gezeur vlucht je door de achterdeur.…

Vluchtend in dans en gil betogen wij dat wij leven zoals het andermans masker betaamt, en niet ons Vlaamsch gezicht van kwetterende dwergen.…

het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Ik draag een masker, Overal draag ik een andere, Ik zou graag willen zijn zoals ik ben, Maar dat kan niet meer, Omdat jij kwam, Als jij niet was gekomen, was ik nu wie ik ben.…

Een ding is veranderd, ik kom nu achter het masker vandaan.…

Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…

Ja, ik heb een masker opgezet, ik doe gewoon net, of ik lekker zit in mijn vel. Ik kan het wel.…

Haar ogen stralen maar niemand ziet haar pijn achter het masker van de lach. Ze is gegrepen door verdriet maar er is niemand om haar heen die het ziet. Bang voor het leven om zichzelf bloot te geven hoe lang kan ze dat verdragen. Je hoort haar nooit klagen toch zal ze vechten want ze wil zo graag weer gelukkig zijn.…

van achter gesmeden maskers voor altijd in de plooi, klinkt de kortzichtigheid door gewiekstheid ligt ten grondslag aan hetgeen zij zelf verafschuwden 't door de strot duwen van kleurt hun geblèr nog valser tot de dekmantel in duizend stukken uiteenspat er niets rest dan de naakte waarheid…

altijd goed he standaard antwoord want liever lieg ik als je vraagt hoe het gaat als ik de waarheid zou spreken zeggen zou dat alles tegen zit dat alles stuk ging dat ik leef achter een masker uren loop ik te ijsberen probeer de dingen te overzien proberend om de stukjes samen te laten komen m’n masker is breder als de Berlijnse muur…

Ik heb maar een masker opgezet. Zodat er niemand is die er op mij let. Ik doe alsof ik vrolijk door het leven ga. Totdat ik op een dag bijna stil sta. Omdat niemand me kent zoals ik eigenlijk ben. Ik de enige ben die mezelf herken. Dan vraag ik me af 'is dat wel goed'?…

de doden ze dwalen al werden ze in graftombes te ruste gelegd Ze komen terug de doden houd je vast aan dit hangend koord lispelt de turquoise slang Ik ben een Lemniscaat volg mij ik wijs de weg naar de wereld Een onzichtbare reis een gemaskerd bezoek aan levende wezens Waar Kali haar bloedige scepter zwaait zet nu een masker…

Inwendig kookt de paringsdrift en rukken zij het liefst de maskers van hun lijf om elkaar heftig op de mond te pakken.…

Een masker dat lacht maar achter het masker een droevige lach. gevoel van eenzaamheid bij niemand te horen ze voelt zich zo verloren In de nacht zijn er tranen. maar komt er dan weer een nieuwe morgen zal ze haar tranen drogen het masker zet ze op je ziet weer haar lach.…

Mijn masker is afgezet Ik heb een nieuwe stap in de goede richting gezet Ik zal vechten tot het eind Dat masker was slechts een teint…

Ik ben te armoedig om mij op de melkwitte wegen te wagen, te mager om het pad af te lopen. Mijn vodden hullen mij slechts in schijnvertoning, het masker dat ik draag is doorzichtig als glas.…

zo af en toe wat vaker dan voorheen overschrijd ik mijn jaren welke gedachten of gevoelens heb ik nog gemeen als grijs nijgt naar zwart en het ademen mij slechts mee laat varen achter een masker, zo lijkt, verstilt de geest van schoonheid en toekomst het meest af en toe nog vaker dan voorheen verlaat ik mijn jaren heb…

Masker, wil jij zachtmoedig kijken en ook lachen als ik daarom vraag Hoe ik mij voel laat ik niet blijken vraag daar maar niet naar vandaag Masker, wil jij mij wellicht helpen om mij aan de wereld te verkopen Dan kan ik tranen achter je stelpen mijn innerlijk verder dichtknopen Masker, laat mij naar ieder lachen voor hen dé bron van vreugde…

Alles is nu af en om het even, want uw leven wordt nu het gegeven dat het masker u moet overleven.…

Met een masker door het leven Vele leiden zo hun leven Achter een masker begeven Met een glimlach door het leven Een groot toneelstuk aan het geven Voor de buitenwereld heel hard Maar van binnen heel zacht Een glimlach op het gezicht Maar van binnen veel tranen, depressie, geen licht Achter een masker begeven Voor de buitenwereld een gelukkig…

Daar lig je op je jacht Slechts denkend aan je teint Zo vol van levenskracht Achter je masker in je element Daar sta je in driedelig blauw Hoog boven al verheven Voor ’t oog gezagsgetrouw Achter je masker ongedreven Daar rijd je in je BMW ’t Gevoel van arrogantie de overtuiging van een dominee Achter je masker intolerantie Daar ging…

Spijker op je voordeur het bleke houten masker tegen het kwaad. De giftige blikken staren dood en verderf tegemoet. Al wat het op je voorzien heeft draait zich om en druipt af de holle ogen dwingen. Slaap in en geloof dat ze elk onheil buiten sluiten.…

Een lachend masker wat ik draag.. Het leven is mooi, Het leven is een hel, Het leven hangt af van vandaag... Het uiterste houdt mij in stand, Of alles, of niks..Of dat, of dit.. Niet grijs, maar alles zwart of wit.. Van goed naar slecht, van slecht naar goed.. Ik lach, ik huil, ik haat, en snij.. Ik snij, en voel..…