Alle inzendingen over massa-aanrandingen

Zij zijn alleen in een wereld door de massa omsloten. Buiten de massa voelen zij zich vaak door het leven verstoten. De alleengang lijkt hun lot te zijn op het levenspad. Zij kiezen hier het één en daar laten ze wat. Mensen lief zijn zij zielig in hun eenzaamheid ontheemd?…

als strak gespannen snaren reiken reuzen hemelwaarts begrensd slijten schimmen - in de massa grijze - geroutineerd hun dagen regen spiegelt strepen vage vegen tegen glas…

verdwenen in de massa ik heb je nooit gekend misschien nog een relatie... ik weet dat jij er bent mijn hart vraagt om bevestiging en dat je mij begrijpt dat het verder gaat, waar het verder ging en dat je bij me blijft…

Er stond een massa praatjesmakers klaar Om bij de NOS haar troonsafstand te duiden Een koor van louter juichende geluiden Haar vakvrouwschap, de opvolging, dat haar Ze werd de hele avond uitgewoven Maar ook tot op het bot toe afgekloven.…

als je verdwijnt zo zonder omkijken oplost in de verte witter wordt dan de witste muur als je verdwijnt zo zonder dralen een wordt met de schutkleuren van een ondoordringbaar woud als je verdwijnt zo zonder naam onherkenbaar samenvalt met de massa en niet terug zal keren…

de reis het einde waar naartoe het stof de mensen massa moe wanneer ik vreemd beneden sta en dan omhoog mijn oog opsla hervindt mijn voet haar vleugelkracht: ik zie dat iemand op mij wacht…

Soms, als ik in de wolkerige dromen blik, de massa zijn grenzen kent, voel ik deze vraag pregnant aanwezig onder de oppervlakte van de hemel altijd en voor eeuwig: ‘Waarom?’…

De goot voert af De bus rijdt af en aan - Als ik er niet meer ben - Amorfe massa in Zinloos blik verpakt Wachtend op een Moment dat nooit Lijkt aan te breken Net als mijn leven Dat nooit begonnen is…

, vindt nergens houvast vreselijk alleen maar vrolijk voor de schijn Met haar innerlijk vormt dit een contrast naar buiten lachen, haar innerlijk vol pijn Ze was het schoonste meisje van allemaal Haar kopje was heel mooi en blondgelokt Ze behoorde tot het soort “femme fatale” die naamloos in de massa werd opgeslokt…

Het kost tweehonderdzeventig miljoen, een mensenleven en een massa schade... En niks concreets bereikt? Goeie genade, wil men dat straks in Brussel overdoen? Nee, zoveel arrogantie van de macht getuigt meer van S5 dan van G8.…

op de bühne in het groot voor de massa als de dood presenteer je eenzaam levenslied angst voor buiten niemand die je ziet in de schaduw van verlangen twijfels naar verloren tijd de wil blijft altijd hangen op zoek naar ziel en zaligheid…

voetbal gelopen en de massa wordt weer grijs dagelijks oorlog de wielen draaien groen naar de andere kant waar we net niet zijn een perzische kat zijn witte haren zweven zijn baas hetzelfde…

De machtigen strijden om het bezit der aarde en offeren de massa, de arbeiders, de miljoenen, op in de strijd voor het niet hunne. Vreselijk is het lot der mensen.…

Een massa-demonstratie door het volk Blijft onverminderd toppunt van protest Een sterk anti-Mubarak manifest Geen zorg voor ondertiteling of tolk Ze komen overtuigd in het geweer En halen zó een piramide neer…

De kleuren wissen in de massa. Golven verankeren op een lens. De mens is een druppel. In zijn kleren valt hij op, het netvlies van de visser trilt in niets dan water.…

Conformisten sterven in de massa. Ik hoop dat u zich dat realiseert. Of altijd al onzeker wist.…

In Azië staan vele grenzen open om de vervuilde massa te gaan slopen Omstandigheden zijn er uiterst pover Wat asbest, gif? Men heeft er geen bezwaar Zelf loopt u lekker dumpend geen gevaar……

Laatst liep ik met mijn kraag hoog opgeslagen, Een bivakmuts op en mijn pijp op zak, Die blijkbaar dreigend door mijn jas heen stak, De supermarkt door met mijn winkelwagen En voor het oog van de verblufte massa Gaf de caissière mij spontaan de kassa.…

Eensluidende woorden doen een te redden luik open gaan voor die ander in een rituele gang zonder zeeën van tijd; die diepte veranderlijker dan duisternis onder volle maan, een wolf de ziel op een massief verhoogde massa bevrijdt.…

Gevangen in de stroom Na het vallen van de boom Drijf ik eenzaam voort Hoopvol in levenverwachting Dan zie ik jou deinend in de massa En wanneer ik je vochtige mond kus Versmelten wij voor eeuwig warm ineen…

De massa heeft, zo lijkt het, schoon genoeg van Haagse achterkamerpolitiek: “Da’s geen democratie!” Het maakt hen ziek, die konkelfoezende regeringsploeg. Let op: zij die zich nu in woede hullen, gaan straks het hardst van “Land van Lubbers” smullen.…

En tegelijk: de beklemmende massa, de uiteengespatte bubbels, de vervagende geborgenheid.…

Hij buldert zijn gevoelige gedicht Over de samenstromende massa Met zweepslagen van gewicht Geselt hij de massa naar het licht De klok voor aandacht zwaar geluid Zodat ieder voor zich zijn gedichten duidt Hij weet soms ook zijn gedichten neer te leggen Zodat elkeen er zijn mening over kan zeggen Staat open voor het boeien van deez en geen…

de massa belemmert mijn denken voelbaar onvertaalbaar knotwillig ben ik niet meer maar zuig mijn woorden uit mijn lange tenen de verbindingen vinden houvast langs afgesleten treden met de indrukken bij elkaar in een creërende fantasie levenswielend koers ik door de vergankelijkheid net een rad van fortuin een klassieker op leven en dood…

Wij vonden al een bijl, een hakselaar, een vijl en een papierversnipperaar, dat is een hele massa wapens, toch ? Zulk tuig dient ter vernietiging, of niet ? De dreiging was reëel, zoals u ziet.”…

Ik loop een marathon samen voorop met jou los van de massa weg van het gedrang we kijken elkaar aan wat voelen we ons blij Maar in een trappenhuis raak ik je kwijt ik ga een etage te hoog en we moeten naar benee Buiten zijn alle bordjes plots weg of verhangen richtingloos ren ik rond tot ik weer de massa zie Nu sjok ik achteraan…

Waar de massa hem angst aanjaagt zonder mededogen. Hem van het plein afjaagt met grote ogen. De heer Van Splunteren ziet in de wereld klein kwaad. Zijn buitenwereld maakt angstig. Als een somtijds agressieve straat. Waar de massa hem afstoot in een wederzijdse miskenning. Hem niet de kansen geeft voor een stukje erkenning.…

het rondde in goud de massa wit gebundeld licht waaierde uit in krachtige stralen die hun intensiteit zelf bepaalden met energie overgoten baadde aarde in de bron van de zon waar scherpte en rechtlijnigheid het credo van de eeuwigheid zong…

Grijze massa klevend aan de wetten van Newton die ik nog kende jij niet, althans ze dreven weg in de lokken over je ogen langs je mond en nestelden zich in het kuiltje van je hals weg vol cellen volgend tot de zwaarte van de aarde.…

Het groen stilt mijn verlangen en terwijl de massa vlucht omhels ik haar aanwezigheid.…