Alle inzendingen over massa-aanrandingen

Neen het was de massa aan mensen Het meest massale fieldlab-experiment In deze voor velen zo bittere corona-crisis Een opkikkertje van wereldformaat Ik zag de massa liefhebbers En in die massa mensen Mijn man, mijn levenspartner Grootse liefhebber van het Eurovision a.s. zaterdagmiddag mag ik mee ik mag nog net mee met 69 jaar Vroeg…

Ik word massa-mens, massa-man En wat ik echt wil zeggen wat ik niet kan omvatten wat ik niet kan begrijpen wat me heel veel pijn doet wat me irriteert, me ergert wat me verbaast maar ook heel erg blij maakt Dat schrijf ik op vertrouw ik toe aan het papier en het digitale internet die hele te omvatten wereld In de massa praat ik niet…

Is wielersport door Ármstrong zo verrot? Wist niemand dan wat Jimmy Savile dee? Was Hitler nou de schuld van WO II? Die Killing Fields, kwam dat soms door Pol Pot? Als plotseling de onschuld blijkt verwoest Klinkt zachtjes onze mantra: Nicht gewußt.…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

Het massa-gewicht komt stilaan in zicht en dat wat alles heeft veroorzaakt.…

Rots in de branding vorm van aanranding op z'n minst eenzijdige vrijerij door die status aparte buigen voor de intrinsieke soeverein 'money and monkey' voor 'gibraltaar' De tijd zal het leren van de dames en heren politici van de koninkrijken Engeland,Marokko en Spanje of ze eruit willen komen of elkaar aapjes blijven toedienen…

gereformeerd protestant de schuldbelijdenis in de kerk was een hele grote opgave en nooit na de vergiffenis voelde ik mij echt bevrijd en dan denderde het ook door mijn hoofd dat is ook mijn schuld, mijn grote schuld daar zal je voor boeten maar noch mijn geboorte noch mijn baby zijn die niet aan moeders borst wilde noch mijn kind zijn met aanranding…

als een regendruppel voel ik mij op deze troosteloze januarimorgen zo'n nietig deeltje in de natuur dat even zichtbaar is alvorens op te gaan in de natte massa…

Ik hoor dat liever niet dan wel maar toch mag zoiets nimmer stilgehouden worden. ’t Was niet één onverlaat, het waren horden. Gesjoemel met het nieuws is ook bedrog! Als zij verdekt aan vrouwen mogen komen is Keulen straks de stad der natste dromen!…

troost zoek je in koffie, niet in mensen in de zwarte smurrie, niet in de grijze massa wanneer komen de inspirerende dampen aan in het gecondenseerde brein van het bestaan?…

Mensen mishandelen, Verkrachten, Aanranden, Afpersen, Martelen, Waarom? Is het zo fijn om iemand pijn te doen? Word je er zelf beter van? Voel je je dan machtig? Is het leuk om mensen te zien huilen? Of doe je het om je eigen pijn te vergeten? En dan pest je ook nog, Waarom?…

kippen zonder koppen narazend kallend verstoren de ritmiek van de grijze massa wegdobberend op lauwe golven de hersens besmeurd wordt de grijze massa geelgroen gekleurd bloederig fladderend breken vergane woorden een stabiele geest ooit gelukkig geweest Koppen herzoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen Geelgroen…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

eenzaamheid kleurt niet dieper dan jouw wangen die verschieten bij het geven van lichte vleierij daarna gaat ze weer op in de massa alsof ze nooit eerder was…

Kippen zonder koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen…

Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

Ik mag Maxima ik mag de mens Maxima vrouw van, moeder van en werkzaam voor de minima, de massa wereldwijd, wereldwijf ik mag de mens Maxima ik mag Maxima…

Schuifelend gaat hij stap voor stap door die mensenmenigte heen, Wil vluchten voor die massa want het liefst is hij alleen. Verwijderd van alles wat mens is, terug naar het land van de dieren waar liefde onbesproken altijd voor hem zal zegevieren.…

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

hier worden platen gedraaid grijs en wijs en versleten klinken hier de oude echo's van eigenzinnigheid, wij weten van het weten wat er te weten valt en als wij dan plat gaan voor de commercie of gewoon op onze ongeoefende bek dan wijzen wij met de vinger heel gericht naar jou je begrijpt ons niet op zondag dan zien wij ook in de massa…

hoe kan ik dwalen als iedereen me altijd komt halen mij de weg en paden wijst waar de grote groep verblijft ik wil weg uit de gelijkvormigheid van het zoemend samen denken dat nooit meer verrassende elementen zal kunnen schenken waar zij elkaar steunen met dezelfde mantra’s in geestdodende dreunen wil snel ontsnappen uit…

ik heb de massa’s gezien blij de gezichten vlaggen en leuzen om de aandacht te richten het samen verbroedert een leider die moedert zijn maten op weg idealen op spandoek gezet ineens is er drukte gedrang van de kanten het eerste vluchten uit het benauwende zuchten in blinde paniek mensen die vallen niet op kunnen komen vertrapt…

men raast door de wereld medemensen zijn spoken voorbijgillend in de nacht godvergeten gezichten gemaskeerde lege tronies effen emoties glijden glad en ongrijpbaar te mooi om waar te zijn de draaimolen verslingert en verkrampt de krijsende massa dronken en blind het eeuwenoude verhaal komt soms heel even en ook zo wonderlijk bij…

altijd trekt vuur gretige kijkers strakken banieren schouders en borst spannen verwachtingen een ademloos volgen heffen mensen hun vuisten vol trots weer klinkt opstandig het protest van de tijd scanderen van woorden verenigt gevaarlijke massaliteit hysterie loert in verval van de normen het gevreesd populisme gooit olie op de…

er is geen roedel meer wel zijn er vele volgers maar niet meer van de lieve heer het is de hype met goud omrand magie en macht in digitale hand onzichtbaar in haar gulzigheid vreet zij de dromen op hangt eigenwaarde in de strop het is de massa in heethoofdigheid die nu met lege handen staat waarvan het uitschot grauwend terug slaat…

woorden komen als niet te temmen stromen in sloten niet in te tomen stromen woordenstromen woorden komen massa's woorden stromen naar massa's massaal naar massa's blijven komen overstromen om in om te komen…

je loopt op hakken tikkend doelbewust maar je lichaam straalt geen rust ogen slurpen energie in kijken en ontwijken weerwoord is er niet op dit bodemloos gevreet van lijken uitgeput van uren gaan kun jij niet meer op eigen benen staan en schopt de hakken uit ziet met ogen dicht de carrousel nog één keer gaan de rust van thuis…

Als een massa zwaar lijkt, zegt Verlinde komt dat doordat het universum zich verzet tegen het optillen ervan. Toch wordt de tafel opgetild, meer leeg dan vol en komt weer op zijn pootjes terecht, licht wankelend. Wat is het probleem als iets altijd heeft bestaan? Drijven de sterren als schuim op de golven van een donkere zee?…

De mens is een wild dier in een kudde, een groep die zich organiseert om getemd te worden maar het valt niet mee om de systemen goed te krijgen Er zijn onverwachte effecten of knellende eisen Niemand is verantwoordelijk Leiders afzetten, dictators vermoorden maakt niet uit Het volk gedoogt de opvolger Er is hulp nodig Van buitenaf…

lentegekleurd jeugdig ontluikend de lach en vlag in ontspanning fladderend mee verwachtingen zijn hoog gespannen uit het goudomrand feest van vorig jaar donkere bassen roffelen af en toe een duister verleden waarin armen werden geheven geestdrift de ziel uit het onderste van de fles haalt ritme dieper gaat en harten raakt de massa…