Netgedichten

netgedicht (nr. 10.389):

protestman

hier is de wereld klein
er staan muren rond
onneembaar zonder moker
die geen mens meedraagt
voelen wij ons veilig, wij
zijn een eiland en jij
ergens anders

hier worden platen gedraaid
grijs en wijs en versleten
klinken hier de oude echo's
van eigenzinnigheid, wij
weten van het weten wat
er te weten valt

en als wij dan plat gaan
voor de commercie of gewoon
op onze ongeoefende bek
dan wijzen wij met de vinger
heel gericht naar jou
je begrijpt ons niet

op zondag dan
zien wij ook in
de massa die knikt
dat wij het waren
stom en doof en ook blind
misschien zijn we ook wel
mens, zoals jij