Alle inzendingen over mechanisme

De zachte g klinkt hard in de speeltuin uit mijn jeugd, lijnenspelen van het verleden weerklinken in oude mechanismen die prachtige principes zijn.…

niet vandaag slechts, Een bos bevroren bloemen definitief bevrijd deze meid van mechanismen en maren en uren turen zonder zien Wie gaat er dan ook beneden de zeespiegel wonen.…

Met toevallig gekozen woorden schrijft hij een gedicht dat handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend aan een gedicht waarin hij met toevallig gekozen woorden handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder…

Een klein metronoom die tikt en draait, dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal. Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man.. De klok maakt niemand oud of gek of kaal. Het koele mechaniek heeft niets met ons van doen. De wijzers draaien stijfjes door. Hij komt uit onze hand, maar luistert niet naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.…

Het houdt niet op te sterven het zal het voorjaar zijn Mechanisme van cellen splitsen knarst met een stroeve pijn Vanavond wil ik nog niet missen wat achter morgen zeker komt Ik sla het dekbed voor je open voel jouw kou tegen mij aan laat mijn vingers over je wangen lopen en jij laat mij begaan Kom dicht tegen me aangekropen doen alsof we…

Aladin ismes tot een bont tapijt dat in bevlogenheid schakeert van kapitaal naar communisme de moslim naast de christen elk schisma kunstig ingeleid mijn weven gaat geheid verkeerd de kleuren zullen dringen maar het zuiver egoïsme kan ik zeker kwijt rondom het stipje altruïsme en met wat magisch realisme komt ook een doorontwikkeld mechanisme…

onbeperkt Hun lichaam dringt door alle muren Maakt angstige en blijde uren Een uitnodiging slaan ze niet in de wind Subtiel en stil worden de ogen verblind De spiegel leert het ons het allermeest We zien dus niets, geen spoken en geen geest Zo overtuigd van inzicht en ons gezicht Willen we ons bewijzen en zijn verplicht Om diep te graven, ‘n mechanisme…

Domein van de Suggesties en Patronen Oeroude wegen in het labyrint Van talloos veel miljoenen aan neuronen De doolhof waar de geest zijn weg in vindt Geprojecteerd in nauw te lezen codes En amper te ontwarren mechanismen Verwijzend naar technieken en systemen Onder de vlag van neurolinguïstiek Geen graal, geen steen der wijzen, slechts…

Roest klopt in het mechanisme van het aan ons aangemeten uurwerk, het lijkt even stil te staan, het reinste bronwater aangetast getapt uit het bloed, waarin de waarheid afbreekbaar wordt reeds voorspeld in de oerziel, afgedaan als onzin, klopt het aan de poort, vaak ontzegd en komt het ijkpunt dichterbij waarin ik droom…

maar wegvloeit in de wind van een veranderend klimaat inslaat als een plotselinge bliksemslag soms als bloementooi en uiteindelijk de littekens van verval achterlaat, maar in het binnenste blijft het wroeten, het zaad in de kiem van rusteloze wensen gedragen door de hoop en getroffen door dezelfde onovertroffen koppigheid, het mechanisme…

Onze nood doorspekt met oude symboliek in nieuwe zakken, telkens met een steeds hoger bod, opgesloten in één unieke code, een jachtige tred naar een beursgang, Winst en verlies beland in eb en vloed, een ironisch mechanisme, opent zich en weer sluit met het mes tussen de tanden, een garnaal vangt spiering tot aan de hongerigste Orka…

Overstijgt gevoel, om een gelijke horizon te zien, wat een begin – en tevens eindpunt zou zijn, ook weer vreemd en gênant als je die vrijheid claimt, verwant aan gongslagen van verandering zoals we die in elkaar herkennen, om het mechanisme te verleiden, de wijzers van het uurwerk – tijdelijk - te stoppen, pijn te mijden, die van tijd en…

Winst en verlies beland is in eb en vloed tussen drijvend wier, het mechanisme opent zich en weer sluit met de afrekening tussen de tanden, garnalen vangen spiering tot aan een Orka maar die vangt bod en uit noodzaak strand, het geraamte publiekelijk tentoongesteld.…

Een hemel zonder mens, was uiteindelijk een paradijs waaruit blijkt, dat elke droom en kroon weer z’n doornen heeft en ontstaat besef dat uit het mechanisme, de macht van overleving weer een ander zaadje kleeft, wat nog niet te herkennen valt.…

de wind waar ieder individu voor openstaat vertaald een leidraad in alle metaforen als rode draad van moraal, religie en ideologische overdaad, afhankelijk aan welke kant je staat, ook als onbevangen kind die haar eigen fantasie beheren wil, daarin bestaat geen goed of kwaad het goede blijkt in overlevering uiteindelijk als mechanisme…

zwakjes, onder ede Een ieder spreekt, een ieder wil begrijpen Maar vrijwel duistere motieven spelen De boventoon waarin gebreken nijpen Bedorven zinnen zijn niet te verhelen Poetische bedoelingen behoren Te dansen op de toppen van verbeelding Dat is tendens, ik weet het, de herboren Begrippen moeten klimmen op stilering Toch zie ik mechanismen…

kent de mensheid de gevoelige snaar gedreven door ‘t mechanisme achter de wijzers? Verloren in de tremolo zal alles slijten moeten ook de onverbiddelijke naalden van de tijd kwijt geraakt langs de eeuwige natte strook voeten in de dragers van kortstondige sporen…

zelfs ontwaarde in intermenselijke omgangsvormen dus wat hij 'boven' vond, was 'onder' ook van kracht Er is een wet in het bijzonder die me raakt die zegt het volgende: dat elke actie - dat is een kracht in een bepaalde richting - een even grote tegenactie genereert Dit zie ik dagelijks in mezelf en in de krant het is het automatisch mechanisme…

Vergadering van Bashar al-Assad: "Salaam mijn vrienden, hoofden van politie. Ik wil u vragen om een ietsie pietsie te matigen met moord. Vooral op straat. Mijn plan is: Minder macht voor de elite. Wat vindt u en wie wil d'r eens op schieten?"…

Je zult vaak in oude mechanismen schieten vol gemis, laat mij maar even zeggen of je verstoppen in een nis. Openingen zoeken om wel warmte te kunnen omarmen je aan woorden van troost wel te kunnen verwarmen. In tijden van verlies weet je dat anderen je willen verwarmen ook jij ziet door je tranen heen echt wel hun bezorgde armen.…