inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 71.565):

Rouwen kent geen tijd

In tijden van verlies leer jij jezelf goed kennen,
kun je vaak maar moeilijk aan het besef echt wennen.
Om je pad te kunnen lopen, ook rechtop te kunnen staan
vraagt het ook uiten om ooit weer verder te kunnen gaan.

Je zult vaak in oude mechanismen schieten vol gemis,
laat mij maar even zeggen of je verstoppen in een nis.
Openingen zoeken om wel warmte te kunnen omarmen
je aan woorden van troost wel te kunnen verwarmen.

In tijden van verlies weet je dat anderen je willen verwarmen
ook jij ziet door je tranen heen echt wel hun bezorgde armen.
Welke mensen ervaar jij echt zwijgend lief heel dichtbij
waar je kunt aanmeren als een boot aan een kade langszij.

Wat zijn dingen die mensen eventueel wel voor je kunnen doen,
jij steun vindt in wellicht puur praktische zaken die ene dag
leven jou aan alle kanten aanvliegt, je gevoelsmatig even niet mag.

Schat ik kan van alles aandragen maar dat zal nooit genoeg zijn
het doorworstelen van je zielenpijn zal deels een eenzaam pad zijn.
Openheid kan antwoorden geven hoe geluk en rouw te verweven.

Ik wens je de moed en kracht van de ochtendzon
waarmee ooit leven startte en ook jouw geluk ooit begon,
ja, ik wens je oprecht dat voor het geval je het even vergat.

... Serie: liefde ...


Zie ook: https://www.facebook.com/...nnemieke.steenbergenspijkerman

Schrijver: annemieke steenbergen, 5 juli 2020


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 164

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)