1314 resultaten.
Dorpswijsje
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 134 ik speelde met een houten vogel
in een dorp op een wintervacht
waar we Brahms hoorden aan de gracht
en ons bogen over een kogel
we liepen samen over het veld
in een jas en een mand vol waar
de componist zagen zonder haar
als de koude oorlog zonder held
we waren anders dan de leraar
met zijn jas en versleten sjaal
die ons interesseerde…
Oud Parijs
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 245 ik dwaalde door de straten van Parijs
vergaapte mij aan die mooie oude stad
genoot van het overheerlijke ijs
alsook van haar die ik het meest aanbad
we wilden wat vragen over de toren
de winkels op het schoon geveegde plein
in het centrum kon je het koor horen
dat begonnen was aan een nieuw refrein
ze zongen duidelijk, en hielden wijs
genoten…
ongekend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 de vuurtoren
seiner van stavast
stuurt in nachtelijke
uren haar lichtende
codetaal over
ondoorgrondelijk water
dat golven als rollende
stenen naar de voet van
de duinen stuwt
in dit zeelandschap waar
lichttoren en duinenrij
van geen wijken weten
stroomt ondergronds
een ongekend verlangen…
bluegrass
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 99 alleen binnenmuren vertellen
over de stilte in de buitenlucht
een oceanografische stem
verhaalt met lange halen
over wat voorbij gaat
zonder enig gerucht
en de kunst van het op
volle zee verdwalen…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand
en vervreemding
het is de melancholie…
zo luid en zo bang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 104 het hart van de storm
een oceaan van wachten
slaapt zonder wolken
houtduiven koeren
droever dan mensenverdriet
de boom zucht ruisend
een heldere pijn
in oude zielenlagen
het gras nat en zwaar
iemand wil schreeuwen
een stem met honderd kelen
zo luid en zo bang…
De kracht van melancholie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 115 Op welke wijze deze momenten in mijn leven zijn gekomen
waar de natuur zich terugtrekt om zich voor te bereiden op wat komen zal
en waarbij ik soms ongemerkt wat vaker stil sta bij de vergankelijkheid van het leven
samen met een stemming van melancholie als schoonheid en tristesse geworteld in het lichaam.…
kinderjaren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 481 als verwaaide klanken en geuren
van tijdloze jaren
als vergeelde kindertekeningen
in vage tinten vol melancholie…
melancholie in herfsttooi
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 melancholie is de
zachte treurnis
om het gemis
dat nog zal komen
ginds in een zweem
van mist hangt het
al pijnlijk in de bomen…
winterstad
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 205 Bladstil ligt ze
breeduit te zijn
in het blauwe uur
dat schemert
over haar ijzige lijf
en alle geluiden lossen op
in vallende duisternis
hoe weinig er nu nog is
van wat gisteren was
zoals late zonnestralen
over een nazomerterras
hoe heb verwordt tot had
en ik me wentel
in de intimiteit
van winter
in de stad.…
herfstmarathon
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 849 verkleurde bladeren
dwarrelen door de lucht
strooien hun melancholie
voor mijn voeten neer
die landen om te zweven
ze hebben dat geluk
lopen naar het einde
het is nog ver genoeg…
missen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 105 twee paarden
wreven de hoofden
tegen elkaar
de wind liet
rimpels achter
op het water
het was hier
dat de
melancholie stokte
en ik jou
ononderbroken
missen kon…
Trainingskamp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 74 In tegenstelling tot wat naar buiten werd gebracht was de sfeer in het trainingskamp van het Nederlands Elftal niet goed.
“De sfeer was bij ons echt geweldig hoor,
Het was een dikke maand volop genieten.”
De ware sfeer was echter om te schieten,
Dat sijpelt nu de laatste dagen door.…
ook het verval
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 151 het schrijnende verval van
een boeket zonnebloemen
moet van Gogh met een gevoel
van melancholie hebben opgescheept
doch dit weerhield hem er niet
van dit tafereel met sublieme
penseelstreken op canvas
vast te leggen voor de eeuwigheid…
Klein(e) kunst
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 462 Weemoedig klinkt geruis
mijn bloedbaan zingt
een verlangend lied
op 't ritme van de wind
door samenzang met regen
wordt melancholie
ritmisch weergegeven
in gedempte melodie…
kerstfeest
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 259 Nog sluimert melancholie in haar nevelbed
of romantiek hult zich in dwarrelende winterpret
De donkerte staakt zijn verzet tegen plaagstootjes van licht
en aarzelend tovert de wereld zich een nieuw gezicht…
ode aan de melancholie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 somber en wat te zwaar
maar ook hoe paradoxaal
iets van een oprecht verdragen
als bij een brok
in de keel die je maar
niet krijgt weg gedronken
wanneer melancholie
de kop op steekt kan je
er niet om heen
en misschien is het
maar beter zo…
net begonnen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 43 het begon nog maar net
de duisternis
toen een sperwer
door het bos jakkerde
geen blad bewoog
het begon nog maar net
de melancholie
ik liep op tenen toen
roerloze donkerte
het licht niet vinden kon…
Wortels in mijn ziel
hartenkreet
4.0 met 26 stemmen 806 Berust in mijn gedachten
achterwege de lange nachten
van achter de coniferen
mijn hoofd aan het verweren
wortels in mijn ziel
verstrikt als een debiel
verweven in lange melancholie
was ik maar als A. Jolie…
groot gemis
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 213 verdriet is melancholie
het chronisch besef
van vergankelijkheid
hoe groot de faam
of roem mag zijn
het is de tijd
die krijgt je klein
wat rest is straks
het groot gemis
verpakt in pijn…
de gevoelige snaar...
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 475 (libertango)
stemmig
als de cello
van Yo-Yo Ma
te merken hoe
het gevoel
wordt overrompeld
door wat melancholie
zoal losmaakt...
een brok wegslikken
en weten dat het leven
om je geeft
Lejo van Kuijeren…
autumnal
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 423 bijna onopgemerkt sluipt
herfst in mijn gedichten
tussen gevallen bladeren
zoek ik pasklare woorden
om mijn gevoelens te vertolken
met in mijn neus de geur
van vergankelijkheid vang ik
melancholie in tegenlicht…
Trekvogels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 197 TREKVOGELS
Het zou wel overgaan
melancholie om afscheid
van wat eens zo vertrouwd
dichtbij was en voelbaar
Een hoofd achter een spiegelbeeld
een hand op een schouder
een naakt lichaam ervoor
onbekend en ver weg…
Chopin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 186 de piano zo duidelijk weergevend
een gelukkige trillende sfeer.
Jouw gevoel, jouw muziek
Schenkt mij geluk.
Zo bijzonder, als een wonder.
Jij geeft alles wat in je leeft.
Wat goed, dat hij bewaard is gebleven.
Heb dank, dat je ons zo iets moois hebt gegeven.…
Rust.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 219 Ongerijmde melancholie
door vage nachtgeluiden.
De roep van een nachtegaal
het zacht ruisen van de wind.
Geritsel tussen de struiken
als een rustig zacht gefluister.
Stilte, tot de nacht zijn taak
overdraagt aan de nieuwe dag.…
verlopen tijd
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 148 alles wat voorbijging
en waar je met een gevoel
van warmte aan terug denkt
is louter melancholie
herinnering van lach en traan
en de pijn van dat het niet
altijd zo door kon gaan
de zwart/wit foto van voorheen
met kartelrand is nauwelijks
nog tegen de tijd bestand…
fernweh
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 206 de foto zegt eigenlijk genoeg
het gevoel evenaren van toen
dat gaat mij voorlopig niet lukken
veel is melancholie doch deze pijn
zit zoveel dieper zodat ik er misschien
maar eens een chanson de chagrin
over zou moeten schrijven
Lejo…
Ik en smaak en sfeer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 35 Ik heb geen smaak
ik ben sfeer
en dat ben ik
en dat ben ik buitengewoon
en daar zal u het mee moeten doen…
Het is bijna herfst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Het herfstgetijde in al zijn pracht waarin je
kennis maakt met sfeer en verrassende momenten
Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel
Stad en land bedekt onder een goudgekleurde tot rood getinte tapijt.…
Opnieuw poëzie van Jean Pierre Rawie
snelsonnet
3.0 met 7 stemmen 627 En neigt u ook wel naar melancholie?
Dan hoort 'een nieuwe bundel van Rawie'
Bepaald niet tot de sombere berichten
Dus spoed u naar de boekhandel en vraag:
'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag'…