De kracht van melancholie
Zowaar verloren
de herfst staat op en groet mij
melancholie vloeit
Hoe herfst eindelijk is tevoorschijn gekomen dragend
in allerlei vormen, geuren en kleuren maar ook de herinneringen die
mij vervullen met een bezorgdheid, rusteloosheid en overweldigende droefheid
Uitdagend maar toch wel onzeker daar het geheel onverwachts op mijn pad is gekomen.
Dat geliefde gezichten zich laten onderdompelen in de
diepte van mijn geheugen ver weg van het licht, een donker nabij
Raam staat open, gemis en verlies waaien als frisse wind door de kamer terwijl
ik nog even blijf liggen van afgelopen nacht van hoop en vooruitzicht; een dipje ontwaakt.
Wanneer ook nog eens klanken van stilte bij vogels in
bleke dageraad te horen zijn, zijn hun schaduwen en silhouetten
gesluierd door een dichte uitgestrekte mist tegelijkertijd stromen enige tranen
die langs het netwerk van aders en slagaders mijn breekbare-en-kwetsbare hebben bereikt.
Op welke wijze deze momenten in mijn leven zijn gekomen
waar de natuur zich terugtrekt om zich voor te bereiden op wat komen zal
en waarbij ik soms ongemerkt wat vaker stil sta bij de vergankelijkheid van het leven
samen met een stemming van melancholie als schoonheid en tristesse geworteld in het lichaam.
Zie ook: http://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 5 oktober 2022
outlook.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: emoties
Melancholie
114
Geef je reactie op deze inzending:
Doet mij eerder denken aan de onwerkelijk-surrealistische melancholieke sfeer van quarantaine in coronatijd...