Alle inzendingen over melancholie sfeer

Lichtjes in de schemering, kerstkonijntjes, tierlantijntjes, zoete wijn en dennengeur, maretak boven de deur in hoopvolle schittering. Kerstwensen in elke taal, winterkiekjes, sfeermuziekjes, uitbundig of ingetogen sterretjes in kinderogen, kerstmis driedimensionaal. Drukte en gezelligheid, flitsfotootjes, kerstkadootjes, glühwein en…

Weltbildungsroman Het wereldvormend wezen is de man Hoho, niet steigeren, 't gaat om 't idee Bij Peter doet de vrouw net zo goed mee De mens als sferenhabiterend wezen Al sferenbouwend in zijn "binnenzee" Als een omhulling van zijn binnenruimte Immunisering tegen al het vreemde Het onherbergzame, hem onbekende In wezen is een sfeer…

de een loopt warm van een nostalgische auto grappig toch doch de ander van de hoop op lotto's hoofdprijs misschien verloren tijd is dit wijs weer een ander krijgt een warm hart gedurende het daten hoop op einde eenzaamheid weer iemand rustig van binnen fouten zijn vergeven na betoonde oprechte spijt voorts sfeermakende…

Wervelende film Met melancholie als kern Schoonheid raakt je ziel…

De avond valt zacht sluit de oogleden van de stervende dag verbergt het tedere indigo van het zwerk Het grauwe lover van de abelen ruist zoet fluistert een verhaal gedragen op de ijle vleugelen van de koele westenwind, een betoverend, mystiek lied van vreemde eilandtuinen verloren paradijzen gebed in het broze blauw van lege oceanen…

een late zomerdag licht is ons leven de zwaarte van het alledaagse in de ijle lucht verdwenen geen tijd om woorden nog te wegen ze zoeken zich als kleurige balonnen een eigen spoor…

het bos kent alle uitgewaaide geheimen zijn schaduw verbergt hoop en spijt een stille heuvel een loslopende hond een dode boom met ingekerfd verlangen…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes! Morgen showt Swansea haar dieptes,…

er zit nog een beetje verf aan het penseel die de gordijnen achter mij gaat sluiten de heggen en bomen ken ik van buiten​​ mij er in verdiepen wordt me nooit teveel tot in de details heb ik hun beschreven maar zij vergaan ook naar langere tijd sommige huisjes missen nog wat krijt een wandeling duurt er niet voor even de stad waar ik ben…

wanneer Satie daar de toetsen beroerde zat de lucht vol melancholie…

Het vallende lover Melancholie in de herfst Elk jaar weer opnieuw…

Melancholie drupt uit m’n ogen. Wishing you were here….…

hoe de avond valt over de schemering van verlangens ontluistert het hart zich in deemoed van valse openbaringen, niets is nog genoegelijk in de sfeer van melancholie de tuindeuren half geopend, het terras wankelt hierdoor zichtbaar in fragmenten van oude woorden, waarden zijn vluchtig en toch blijven de sluizen van de nacht grijpen naar…

Oud zijn Oud zijn de glans van de eindbalans opgemaakt het oude bed ik leg mij neer op dromen bezongen in nacht en vergetelheid die door mij heen gebuiteld buiten mij zijn stukgemaakt. Oud zijn in het najaar. Het blad stort zich in een lijdzaam stuiven de twijgen fonkelen in het avonddonker…

De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

Als men ten laatste heeft gevonden Waar heel de ziel naar smacht, Dan is 't te laat, de dag verzwonden Reeds valt de nacht. Als 't kleed ons past, is het versleten, Als men het boek kent, is het uit, Als men het leven komt te weten, Dan valt het scherm dat alles sluit.…

splinters van bestoeft viniel. scheurend splijten ze de binnenkant van die buizen met hun stilgezwegen naam 'Eustachius waer bestu bleven' schreeuw ik, dat mijn huig ervan gaat rillen en mijn mond zich stom met trillingen vult het gedrum van oude noten op rust, stof zie'k nog van vellen springen, trommelt m'n vliezen aan diggelen…

In mijn hoofd is alles tomeloos terwijl ik luister naar de wind van zeven wereldzeeën Onvast schrijf ik in ’t zand hoeveel ik voor je voel, lief kind had ik maar hier met jou gevreeën Leeg nu het strand, de zee schreeuwt eb Zacht fluister ik, de tijd die stond niet stil O tijd! Wat heb je ons aangedaan! Ik geef je mijn…

De dwaling in de druppels als duizenden onbekende gedachten vormend tot een waterval van ongekende melancholie.…

Je raakt me diep met je gedachten nooit vermoed en nooit gezegd je openheid, je oprecht bekennen gevoelens op papier, diep en hecht. Meer dan ik wil houd jij mij bezig dat brengt onrust, ieder moment ik wil verder met mijn leven moeilijk, als je er nog zo bent. Laat het los schat, deze binding. Hoe moeilijk dat ook voor je is. Ook ik heb…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

En zijden vleugels de Heer had het haar beloofd Uit de hemel dank…

aan de oevers van de tijd op de tempelklok .......is een vlinder gevlogen en ingeslapen sereen en stil luchtledig geen haat momenten zonder tranen worden kristallen stralen van geluk…

Wat gebleven is, de klank van je woorden, je stem Beelden vol van zon, jij en ik, warme zee, het zand Lieve beloftes gefluisterd in een oor, je blik Twee cappuccino, twee keer dubbel suiker, een terras Herinneringen, streling, voelbare huid, een kus Je eerste letter, je woorden op papier, gemis…

Ik heb een man gekend hij liep ooit rond op deze aarde die man die heeft mijn Moeder goed gekend nooit had een man op deze aard voor mij meer waarde dan de man die mijn Moeder zo goed heeft gekend Ging ik links dan was hij steeds bij me ging ik rechts dan stond hij aan mijn zij Als ik fout was wees hij me altijd naar…

Stuurde je me vele nachten weg liet je onze ringen koud worden: het maakte mij alleen maar sterker Als ik weer een boosheid van je te boven was gekomen hielp ik je doodleuk een verleden te herbeleven Is je woede nu op mij gericht: alle beloftes zijn weggewaaid in een mistige wind Ik stond er bij en heb het geloofd ik keek er naar…

Ik keek naar de hemel waar het oog van een olifant naar me keek vanuit een kauwgomballenboom en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in mijn schoen Ik liep door een veld dat niet eens echt was met 100 tinnen soldaten die aan mijn schouder stonden en alles wat ik wist is dat er water binnenliep door het gat in…

Melancholie is hartzeer, maar heelt, als alle wonden…

Het is even zo Dat ik me laat gaan Inzien dat het overwicht Zich met mij heeft verstaan Dagen met enkel regen Of bezwaarde wolken De aanwezigheid ervaren Van uitzichtloze wegen Waar ongerijmde gevoelens kolken Die mijn geest niet verklaren Het zou moeten zijn Als dat ik word gedragen In de door mij gevoelde Onderscheidende…

ín de winter, die vaak grijs is gemutst zoek ik de romantiek van de witte koude draag dat nog bij me als jeugd en verte, ik aan verlangen bouwde al gaat dat werkelijk voorbij, niet tegen te houden, het vertelt nog van toekomst dat moest ook wel toenmalig vriezen, ver onder nul, als ik de schaatsten onderbond dwong mij wel die richting…