Alle inzendingen over mensen wisten waar z

Waar maak je het nog mee, een huisarts 20 jaar z'n praktijk en patienten die net zoveel jaren bij hem komen, met grote en kleine problemen? Waar zie je het nog, zoveel betrokkenheid, dat mensen voor geen goud naar een invaller gaan, liever wachten tot hij terug is van vakantie, cursus of gewoon z'n vrije tijd?…

Daarna ging hij weer op weg, naar zijn trouwe schuit, hij wist aan boord te klauteren, dook z'n kooi in en sliep zijn roes uit.…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Hier vindt men zijn gedachtegoed wat pover Maar zachtjes hoor ik vele mensen praten: ´Wie wil z´n kind daar zomaar achterlaten?´…

Klik hier voor een verwijzing naar de context waar dit snelsonnet op gebaseerd en aan ontleend is.…

Als zomaar mensen je willen oppeppen om je uit verdriet of misère te trekken hoef je daar niet altijd op te reageren maar wat je voelt zal je eraan herinneren dat liefde daarin altijd de ondertoon heeft de liefde die altijd ieders leven zin geeft het geeft je op z'n minst een beter gevoel dat is ook onmiskenbaar veler mensen doel Opgedragen…

Waar mensen vallen Over hun gedachten En struik'lend Verdergaan met Hun uiteenlopende Gevoel van Ik Zich afvragend Wie is Wie In dit ene mensenkind Vertelt de De dennenappel in de tuin Mij van het welkom van de psychiatrie.…

Ik wil vooral heel dronken zijn beneveld met alcoholische dranken om de werkelijkheid te verdringen want de werkelijkheid is naakt heeft geen jas, geen mantel laat staan respect, liefdevolle zorg want ieder heeft z´n eigen opvatting ieder heet z´n heel eigen mening iedereen weet het veel, veel beter dat gegeven, die mensen verdringen…

Vlammend leven moedige mensen. Van wieg tot graf. Zoals vlammen, die gestorven hout tot nieuw leven wekken. Wanneer moedige mensen sterven, leeft hun gedane arbeid voort. Zijn hun allerlaatste woorden, nog niet gezegd.…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

en oud willen niks anders dan alle miserie vergeten Lachen zonder lach en huilen zonder traan Het leven leeft hier maar het voelt verlaten aan Iedereen heeft wel wat geklaag En heeft hier en daar wel een winkeltje staan Wat wil je wil je leven of wil je weten Wat de een met de andere heeft gedaan Marokko leef en vergeet en maak wat van waar…

Z'n leven heeft hij achter zich gelaten naar de toekomst is zijn blik gericht waar hij nieuwe dingen wil ontdekken een laatste traan veegt hij van z'n gezicht. Daag eenzame zwerver het ga je goed.…

Een snelheidsduivel ziet niet waar hij vaart oude wijven, mooie jonge grieten, hij kijkt niet om zich heen of op de kaart die vrouwen vóór hem, die kan hij wel schieten, maar dàn trapt hem de duivel op z'n staart z'n middelvinger hoog of op het scherm schiet hij op hoge snelheid in de berm…

Ik zag daar aan het einder een man die niet bestond maar waar ik toch de warmte en ook de rust bij vond. Mijn blik reikte nog verder en ging de einder voorbij ik zag een onbekende wereld zonder mensen en van zorgen vrij.…

Waar was ik eertijds bij de watersnood, Waar toen men John F. Kennedy vermoordde En waar toen ik van 11 september hoorde En waar was ik bij Pim Fortuyn z'n dood? Ik word verdomme onderhand zo oud Dat ik het niet meer uit elkander houd.…

Het plein stond vol met mensen en iedereen keek moe Eén vraag werd nog geuit: “Waar gaan we toch naar toe?” “Waar gaan we toch naar toe?” riep men door elkaar en niemand die het wist…

- echt waar!…

Al werd hij murwgedomineerd en evenzo geschaakt, z'n nederlaag werd steeds gesmeerd in bed weer goedgemaakt. Daar wisten beiden excellent hun minnevuur te doven. De man werd op z'n rug verwend. De vrouw lag immer boven. Hun grafschrift luidt: 'HIER RUSTEN TOON EN ELINOOR DE JAGER.…

natuurlijk zweefde jij niet wel dansten je voetafdrukken op het zand in een choreografie van zee en een warme zomerdag die golfjes transparant het strand opbracht waar zij en passant de sporen wisten van wandelaars en mensen aan de kant je hebt de ruimte waar jij zeegezichten schrijft tot mystiek decor verheven ook schepping…

brekend lieten zij hun blikken langs de mensen gaan de warmte en het lange staan heeft hen zeker geen goed gedaan waar samen nog ondersteunde bleef stabiliteit de enige factor waar ieder op leunde toch ademden allen hoop en wisten in vol vertrouwen verder te gaan nog niet vandaag maar wel in samen als…

Eenzaamheid wordt doorgaans veroorzaakt door ieders persoonlijke binnenwereld Maar veelal gecontinueerd door dé buitenwereld Wil je vereenzaamden bereiken dan zal je meer dan je best moeten doen en langdurig, meermalig blijven pogen en vooral niet opgeven, vooral doorgaan!…

Uitgesproken meningen zijn doorgaans niet uitgesproken meningen door jezelf maar afgesproken meningen met jezelf, met je eigen ik die niet te bespreken zijn punt uit!…

Voor wie het niet meer wist of wie het echt niet meer wil weten Voor wie het kleinst gemene veelvoud, grootste deler is vergeten Wacht in zijn temporele linkerhersenkwab coulissen Meneer Van Dalen Op het Antwoord dat u bent gaan wissen Als ezelsbrug...wie zal hem met z'n zakjapanner missen?…

Waarom lijden er nog mensen, aan de last van een leven zonder glans. Terwijl wij met zo velen zijn grijpt eenzaamheid nog steeds z'n kans. Waarom noemt men een missile 'n bewaker van de wereldvrede. Terwijl zijn doel is om te moorden krijgt niemand last van z'n geweten.…

Je wist ineens weer dat je ook van die kleintjes had, ooit, alleen de námen was je kwijt. En ik dacht alleen maar, wat is het een kleine moeite om iemand gelukkig te maken en tot in z'n ziel te raken. 't Kost zó weinig moeite en ík ben het die er tóch van leert!…

Ik zie je wel, maar je bent het niet, nu zie ik geen liefde meer in je maar alleen maar verdriet, waar is de oude jou, wat is er met je gebeurd? Waar is die mooie lach? Waar zijn de lieve ogen, Waar is de lieve jongen die ik altijd in je zag? waarom ben je zo veranderd?…

'Waar is jouw hand?' Jouw hand die mijn hand zocht en hem voor eeuwig zou bij je houden. 'Waar zijn jouw ogen?' Jouw ogen vol licht die mij moed gaven. 'Waar is je glimlach?' Je glimlach vol vreugde. Je glimlach waar ik van hield. Jij bracht mij in een andere wereld. Een wereld met jouw ogen, jouw handen en glimlach.…

Waar is mijn gevoel, mijn warmte, mijn kracht, ergens in mij, waar het...op jou wacht....…

Daar waar ik in het donker liep en zelfs de echo geen klank na liet daar heb ik zacht mijn tranen gehuild van bitterheid en intens verdriet. Daar waar het donker eenzaam was en ik alleen mijn stappen heb gezet waar rust mijn hart opnieuw beroerde na het smeken van mijn hulpgebed.…

Je vraagt je soms af, waar te beginnen denkt soms aan één of meerdere zinnen, je denkt vaak, er is zóveel om over te schrijven, aan het worden én aan het blijven. Aan ziekte, leed en andere vervelende zaken, maar ook vreugdevolle, die de dag én het leven aangenaam maken...…