Alle inzendingen over mensenhart

mooi, zo echt, zo puur Laat zij haar mooiste bloemen bloeien ik zag schitterende dahlia’s groeien Mijn dahlia-tuin schonk mij de mooiste bloemen alsof de natuur mij wilde zoenen mij iets wilde zeggen in al mijn verdriet vergeet in al je zorgen het mooie niet Het mooie in de natuur om je heen is van een schoonheid, zo sereen als in elk mensenhart…

We zijn zo druk benomen door de zorgen die elke dag weer op ons neergestreken zijn dat we onszelf en anderen niet laten leven en niet gevoelig zijn soms voor de pijn die ieder mensenhart moet dragen, ondanks al het mooie dat er ook is maar dat we haastig gaan voorbij omdat het leven druk is? Moeder, waarom leven wij?…

en ik vind mijn ziel niet langer in duisternis maar in fris daadkrachtig opnieuw beginnen want hij is gekomen, boodschap over mijn glimlach vreugde van de twinkelingen in mijn ogen nooit meer zullen frigide schimmen domineren want in het licht van de liefde valt wellust zoet wat mensen ook tegendraads als verzet beweren liefde doet alle mensenharten…

Poëzie is niet zomaar een woord het vloeide voort uit poiesis het is de genesis van onze verbeeldingskracht de heilige graal van het mensenhart die de taal van ons allemaal mystieke macht schenkt en het brein doordrenkt van fantasie, hartstocht en drama De Mana van dichterlijk oraal kent geen strakke moraal en vloeit niet aflatend, universeel…

Geweld en terreur; mensen en noden duizenden doden alles in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe…

Ik ben een bank, Vertellen kan ik veel En met mijn vriend de maan Weten we samen wel het grootste deel Van wát er in mensenharten om kan gaan... Overdag is het stil; Een oud heertje of een vrouw, Zij zoeken warmte op mijn rug.…

Maar hebben zich mijn zinnen In schone schijn verward – Zij zien verbaasd naar binnen In ‘t eigen mensenhart: - En langzaam gaan mijn ogen Naar dieper beeltenis - Ontdekken zij de logen Van wat daarbuiten is?…

Aldus besloot ik, Koning, neer te pennen Wat eerdere voorschriften hadden verhoed Het deed de beide vrouwen zichtbaar goed Françoise wist de hengst in mij te mennen Er kwam een Internaat nadat ik stierf Voor adellijke meisjes, jong, verarmd Toen ze heenging, had ze geen nageslacht Het waren ups en downs die ze verwierf Maar ze heeft menig mensenhart…

Stil maar vriend, het komt wel goed allemaal zijn we mensen van het mensenhart de wereld draait niet om geld het gaat om liefde, onvoorwaardelijke liefde grenzeloos begrenzend in haar zijn we kunnen liefhebben wanneer we willen in de wandelgangen en op het strand we lopen soms naar horizonnen hand in hand met ons verstand luister maar luistervriend…

de hebzucht danst op horentjes kijkt met een dikke laag eelt op de ellebogen honend op mij neer ziek en hulpeloos voel ik hoe veel het is geweest dat mijn klein mensenhart heb moeten verdragen en wacht op mijn behoeder de duivenvoeder in hemelvogels komt hij mij nabij om mijn ziel niet murw te laten worden de Here is mijn…

Een mensenhart kan zwaarder wegen bij een ontmoedigd doorweekt zijn in de regentijd. Het gevoel tot een somber overwegen heeft geen zicht meer op de nuances van de najaarsspijt. Een voortgang noopt tot zoeken over hetgeen verzilverd nu mijn aandeel blijkt.…

Die oren vindt waar mensenharten wonen.…

De waarheid, Een eeuwige steek in het mensenhart, Die altijd terugkeert in het leven, En al kloppende het leven leidt. Met leugens het leven vergeten, Ontkenning leidt tot zekerheid. Het leven zal de waarheid behouden, Terwijl leugens de mens doen bestaan, De wereld zal leugens ontnemen, Door de waarheid te laten vergaan.…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk.…

En kon mijn toverstaf elk mens genezen van wat ie maar niet laten kan, helaas Dan zou ik ieder mensenhart van steen, en ieder hoofd verstard tot ijskoud marmer, wat zachter willen maken, ruimer, warmer; zodat de vlam weer uit de ogen scheen.…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk.…

Paradijsvogels door een sleutelgat in schitterende exotische kleuren, treuren om het even wat, over de harteloosheid van een mensenhart; dat vaak het leven niet op de juiste waarde placht te keuren. Door dat sleutelgat zou men hebben kunnen zien; dat dat paradijs eens vrede had voordien.…

Een zeldzame bloem ontwaakt uit een droom in een zinderende zomer meeldraden trillen stuifmeel poedert om ons te louteren in naaktheid is er nu vrede in het mensenhart Getuige van een passioneel verlangen om in de liefde van die bloem te zijn bloembladeren verkleuren rood wordt langzaam roze Je probeert het in het ritme eb…

Vlinderkens tintelen langs open bloemen zachtkens strijken ze de boom des vlinders de lenteregen had haar takjes gebogen onrustig cirkelden ze tussen de bloesem In verbeelding en gepeins sloeg mijn mensenharte gade ze vlogen waarlijk schoon in harmonie met haar omgeving Ze vlogen in grote getale om de lamp heerlijk…

Wat kan er toch in mensenharten omgaan aan wanhoop, vrees en onrust; hoe kan de lucht betrekken en ineens is weg het licht, het tintelende, stralende, betoverende schijnsel. We kunnen niet eens onszelf begrijpen, hoe moeilijk is het dan om in te voelen hoe een ander denkt en hoe de dagen worden beleefd.…

Alles ligt plat De dag is als de nacht Steden liggen vrijwel stil Des temeer, blijft het mensenhart kil God heeft het voorzegd: "De wereld zal worden berecht!…

om er eventjes gewoon zichzelf te zijn Als God zijn woonplaats bepalen kon vestigde hij zich vlot in liefdesgebied Om zich er te voelen, als toen ’t begon in een wereld zonder strijd en verdriet Als God zijn domicilie wensen mocht dan had hij dit vraagstuk snel ontward Hij maakte direct zijn eigen kruistocht om zich te vestigen in het mensenhart…

Ik koester ten diepste mijn taak en opdracht, die helder wordt en is, maar eveneens draag ik dicht aan het hart wat mij het meest lief is, zal zijn en blijkt: de wijsheid in elk mensenhart.…

De klanken van verwarde ranken Meer atomen minder bomen Macht en haat kent geen maat Als het om de olie gaat, de pers is Niet meer objectief, overrompeld Zwijgen wij, het maakt ons kwaad En agressief, de dief komt om te Stelen, ver weg de weg naar vrede Gaan wij weer van elkander, de weg Naar 't goedwillend mensenhart daar Waar de…

Omdat natuur mijn ziel beroert en mijn realiteitszin tart met haast goddelijke gratie, ontwaar ik in mijn hart, mijn verheugde mensenhart nederig ontzag en stille admiratie.…

Aardse schoonheid verslond al mijn geopende zintuigen, tevens het begin en einde, de sleutel tussen geboorte en de dood, verval in een mensenhart, begrensd door het dagelijkse brood tot aan de versnelling door de tijd gedreven waterval.…

Maar daar is Lijden schoner dan de Dood, - Want niet om niet wordt 't mensenhart vertreden, De brand der zielen is het morgenrood Waaruit licht-stil zal dagen Hemelvrede.…

Duurzame vrede begint in ieders mensenhart. Menselijkheid in verdraagzaamheid behoeft geen opgestelde vredeswetten. Maar is de keuze voor een geheel nieuwe bewuste start.…

dwazen weer tot beulen zijn ontaard, dat twijfel dan de blik niet zal verblinden, dat angst noch haat de mensheid dan verdeelt, dat 't hart zich met de rede blijft verbinden en solidariteit de wonden heelt, dat fonkelingen die zozeer verblijdden en nu uit vele ogen zijn vergaan na al 't verdriet en al het zware lijden voorgoed in 't mensenhart…

Een herder wil hij eeuwig zijn Als hij dwaalt over de heide Met de zon en soms de maneschijn Schapen die hij begeleidde Schapen op de hei zijn een belevenis Hij behoedde ze voor het afdwalen Opzichtelijk genieten voor een zandhagedis Z’n mensenhart zal warmte uitstralen Hij voelt zich met de omgeving verbonden Met de herderstaf in zijn…