Alle inzendingen over mijlen

door jouw kracht ik stond op de lijn maar besefte het niet ik werd meegezogen door jou, wit licht weg van alle leven weg van mijn leven maar ik wilde blijven ik hoorde toen die stem ik kende ze uit een ver verleden ze zei het is nog veel te vroeg blijf niet bij mij loop snel terug weg van mij want daar wacht het leven je op mijlen…

In het kleinste Hoekje van het Rechter achterraam Had jij je lang Geleden al een Huisje gebouwd Van louter lege Draadjes, gesponnen Van 't fijnste satijn Waarin jij heerlijk Zomers zonnig Tevreden kon zijn - Terwijl wij Grote mensen een Reis van talloze Mijlen maakten over Passen en door Tunnels heen En velen met…

Ik kan er soms niet van slapen dat dit tafereel zich bijna dagelijks blijft herhalen mijlen verderop in tentenkampen waar vluchtelingen al winters lang 'huizen' Het blijkt... hun schamel 'deel van de pijp kaneel' uit oude liedstrofen, vergeelde bladzijden spreekwoorden, gezegden.…

een vlaag wind en bedekten haar hiermee en dat liefdevolle zaadjes bij haar binnenvloeien, wel of niet bemoederen zullen maar die wel blij ontvangen worden, als werd ze gezalfd op kwetsbare huid, als kreeg ze een steunverband om een zwak gewricht, als werd ze omhuld door een warme wollen deken en dat ze een wijle de tijd krijgt hierin mijlen…

Hoog op de golven met rode zeilen Vaart de vliegende Hollander zijn Stuurloze mijlen. Hoog op de golven Met de kop tegen de wind vaart de Vliegende Hollander door de duivel Verblind. De spookachtige legende verschijnt Bij de Afrikaanse Kaap onverwacht; Daar waar de Hoop niet goed is voor Wie niet op zijn onheil is verdacht.…

Zeven mijlen verder en niet meer zullen de lippen verkleumd zijn die ik zo verhit kuste, Vergeefs want een kus warmt maar een keer. Langer had ik moeten kussen, En harder smeken met m'n ogen. De kamer rekt zich lui van de hitte, En het bed staat opgesteld als wieg van vrede. Ik wilde dat hij bleef, Waarom had hij toch gelogen?…

Wees Gegroet en Onze Vader duizend keren in kapellen - duizend mijlen als gebeden die van schuld en pijn vertellen. Op de weg naar Santiago voeren auto's af en aan mensen met te korte dagen voor een overvol bestaan.…

ieder ontmoeting een nieuw avontuur iedere lippen een andere smaak hoe leuk op de drempel van mijn woonst iedere huid een andere kleur om aan te likken zijn spraak een ander gezoem uit een andere taal wat een geluk dit mogen beleven in mijn straat in mijn huis voor dat avontuur hoef ik niet meer te reizen mijlen gaan…

(1777- 1861) (1783-1821) Zo’n twintig mijl per benenwagen Ging ik met grote regelmaat Zij was het nichtje van mijn maat Al snel kon ik Maria vragen Ik koos haar om mijn zaad te dragen Aan onze huwelijkse staat -De liefde werd er niet versmaad- Ontsproot een zestal kleine blagen In zes jaar tijd, dat was te rap Een jaar na onze laatste…

Er waait een heerlijk windje door het bos Als ik probeer gedachten weer te geven Omtrent -hoe kan het anders- dood en leven Te midden van de varens en het mos Het huis ligt zes mijl van het plaatsje Oss In stilte is het dat de bladeren beven Om dennen is het dat libellen zweven En ook een wit, gevleugeld, sierlijk ros Toch heerst er droefenis…

Losjes ligt de paarse schelp in haar hand de schoonheid verbaast hen beiden even zijn vingers niet meer gevlochten maar gedachten verweven in verleden zoveel mijlen overspoeld door vloed en verlaten door eb, terwijl monden alles deden om scherven te vermijden werden zachte lippen getekend door het brakke zout der aarde Gepekelde tranen…

en wijl takken wijds zuchten verdelen doorheen de ochtenddauw naar asgrauwe luchten en waardoor ik geenzins enig lichtstraal aanschouw mijlen ver, en warmbloedig dichtbij, roep ik al wuivend naar de schaduw de spiegel komt niet nader; die was doorgaans al wat schuw…

Maar je zit alweer mijlen ver weg. Je blik weer leeg en koud. Dag mam, ik moet gaan. En ik voel alweer een traan...…

Al woon je zoveel mijl bij mij vandaan, in gedachten ben jij heel dicht bij mij. Denkbeeldig zie ik je hier voor mij staan en als de warme zon maak je mij blij. Slaan buiten sneeuwvlokken tegen het raam, van binnen sta ik helemaal in brand. Een liefdespijl van een God trof voldaan mijn hart. Is een pijl ook bij haar beland?…

En tussen de grote schapenwolken, mijlen boven land en zee. Hoor jij de zuivere hoge tonen, terwijl ik luister hier benee.…

In een zonnig land hier mijlen ver vandaan Op de oever waar een rivier uitmondt Staan twee oude mensen naast elkaar Vier voeten op een dorre grond Hun ogen vertellen verhalen Over hun intense leven Hun kinderen nu volwassen Ze hebben alles gegeven De liefde die ze voelen En geven aan elkaar Hangt als een aura om ze heen En raken menig…

De mens: waar praat zij van in al die tijd, aeonen ruimte, zevenmijlen licht en zeventig maal zeven mijlen niks. De grote duisternis waarin de dode schimmen zich dringen naar het schemerachtig licht, waarin de goden ongeweten ruisen voorbij de tijd, die ons geblinddoekt houdt.…

Mijlen zijn nog ongeteld. Een zeilboot door kleine hand van de oever geduwd, reikhalst naar de overzij van oceanen. Luwte is dood.…

hou het been stijf in deze barre killing fields duizend mijl liepen we voor dit schouwspel smeulende lijkgeur een laars waaruit een brandende scheen commentator murmelt iets over mensenrechten en met de voeten treden kaki krijgers als laveloze rechters van de wereld barbaren doden in brand steken kraaiend dansen…

doodsdrift aan mijn Ik met een schrikdraad van macht in een snijdende omarming Jij stroopt de tranen van mijn ogen - twee werelden die elkaar nooit zien - en vreet hun staar kapot Een schouderklop valt als een hamer op totale duisternis wanneer jouw schaduw me opslokt De meerpaal droomt de drenkeling maar de sterren vissen niet Zoveel mijlen…

Het gesprek reikt over duizend mijl naar het zuiden, ik luister aan de hoorn en denk aan de tonen, hoe ze vallen, van het spinet, als hij het opent en de toetsen aanraakt. Ik laat liever het verval zijn werk doen, aards. ------------------------------------ uit: 'Elektron, Muon, Tau', 2000.…

Meer mijlen ver dan mens verstaat Bewoog mijn oog dat stergelaat, Ik was nabij haar met mijn blik En ondervond een zoete schrik: Geen ruimte telt! Tezaam geschapen ster en oog, Eén enkel leven laag en hoog, Zijn wij geworden en voor elkaar, Zij werd door mij, ik werd voor haar: Waar is de grens?…

Ik tijger nog een mijl, totdat ik in de armen van een non verwijl. Zij brengt mij zorgzaam naar de ziekenboeg, waar overal dood en verderf aan kleeft, ik ril als op Antarctica of Nova Zembla, zij schenkt mij haar borsten als kussen en ik waan me weer in een lome feestkroeg.…

Aan Johan Egberink Boekelo op twee mijlen van hier waar oom Jan Tolstoj las achter de ploeg. Zijn zoon rijdt ons over zijn landerijen;daar licht groen naast de kalkovens der koeltanks het sein op dat de constellatie verraadt van de alerte apparatuur.…

Ter info: een testvlucht van het prestigieuze ruimtevaartproject van de krachtigste raket die ooit gebouwd is - de Domtoren past er net in - kost de NASA 4 miljard (dollars, geen mijlen).…

Voor meer informatie omtrent dit inferno Verwijs ik naar 't snelsonnet van onze Theo _______________________________ TITAANTJE De queeste lijkt steeds zwaarder dan we dachten Vier dagen lucht nog voor het ademhalen L'histoire lijkt zich aldus te gaan herhalen Te hopen valt dat de Titaan kan wachten Contactloos op twee mijlen…

tijd het strenge vaderland ligt achter ons we zijn ervan bevrijd de kinderen met goede wind verzeild gekoesterd en geklonken en waar de diepte is gepeild de bittere herinneringen in zee gezonken ik heb je in de bloei gekend jij zag mijn wilde streken en gaandeweg werd onze horizon vanaf dezelfde plaats bekeken al varen wij nog mijlen…

raast door m’n kop Pompt de zuurstof, non-stop voedt mijn gedachten, twijfels, angsten Deze nachten zijn de langste Als alle opties, ideeën, keuzes, kansen, Gemist, benut, zo rij aan rij langs dansen, Is er trots, getemperd door twijfel, onzekerheid, Het razen in mijn hoofd, gaat nog sneller dan de tijd Op de helft van mijn leven, of ben ik er mijlen…

Fraai en fel gelijnd, snel als jachtig gelijnde formaties over volle breedte begrijpt het trage stromen de diepte van de structuur achter gelijnde stroming met een snelheid van negentien mijl speelt een bittere natuur.…

Vermomd als undercoveragent reizen blauwe emoties onzichtbaar, mijlen ver de blues, bereid om voor zijn eigen vrijheid te sterven, straalt de paarsblauwe schijn over alle negatieve publiciteit. Steeds in het ongewisse, 'ontoerekeningsvatbaar', ondanks ijzeren tralies.…