Alle inzendingen over mijmeringen

Vóór ik haar had gezien, was dof en koud De zomerse natuur, zo warm en licht, - In 't beekgeruis hoorde ik geen stille kout, Voor mij was bloem noch star een zoet gedicht; Haar lief te hebben, werd mij tot een plicht, Toen ik haar 't eerst en lang had aangeschouwd, - Elke ademtocht was slechts aan háar gericht, - Zij scheen me éen enkel wezen…

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

dode akkers lijken het maar niets is minder waar ze liggen slechts zacht te rusten zijn straks in het vroege voorjaar zo goed als gebruiksklaar misschien geldt ‘t ook voor mensen zijn ze niet dood en slapen maar ze liggen slechts zacht te rusten zijn later in de grote zomer klaar en levensvatbaar…

Het was zwoel 'k lig tevreden in mijn ledikant een rustig, heerlijk gevoel. Denkend aan hoe 't was vandaag terugkerende beelden als in een film, heel traag. Bezoekje aan Jens en Lien oma dit... oma dat... waren die blij mij te zien !…

Langzaam schuimen door straten van de binnenstad -waar licht brandt is feest! vrolijk dansende mensen schuimende kragen maar nergens licht of feest te laat voor dansen en drinken in verlichte rook- lokalen hij wordt oud begint te kalen -jong versleten- nostalgische herinnering wil dansen met Kaatje van de buren mag…

Nadenkend over het leven Misschien maar voor even Vragen waarop je geen antwoord krijgt Misschien is het beter dat je zwijgt Maar in je hoofd blijft het malen Gedachten die steeds maar weer afdwalen Waarom? Vragen die je beter maar niet stelt Antwoorden die je niet krijgt Tollen blijven ze in je hoofd Van levenslust beroofd…

Knip mijn dode nagels scheer mijn dode baard ik mijmer wel als laatste over wat ik achterlaat…

Ze zei: 'het is een goed ding nu pas voel ik me vrij' En aan haar voeten stroomde het water Stroomde de rivier stroomde de Maas Nam haar gedachten mee naar zee,naar zee,zee Ik...zocht me houvast aan de reling.…

Vandaag was je weer jarig Je zou pas 69 zijn En nog steeds niet grijs We zouden samen buffelen In regen, zon of ijs Samen lekker kankeren Op alles wat ons stoort Voor alles wel een oplossing Zoals het eigenlijk hoort Samen onderuit gezakt Te staren naar de buis Stilletjes genietend Van je zoontjes mooie huis Je leven had nog steeds veel…

Een mijmering weerspiegelt glad te water een schittering van dit bastion. En daar een rimpeling in dit heldere water, golven van geluk overspoelen mijn hart: Ik denk aan jou en aan ons later. Samen oud worden, zonder smart.…

Gilles Onbezonnen begon je met een joint ik zie je nog voor me een onzekere jonge knul blonde kop met wat pukkels op je snoet het hartzeer wat jou kwelde deed je naar verdoving snakken weldra was het coke later de heroïne je werd nooit ouder dan twintig jaar vandaag dacht ik aan jou aan je moeke, aan je zus meer dan twintig jaar alweer…

Mijmerend over de dag ontspruit bij mij een glimlach vrolijk was hij een hele dag zo blij ik kijk terug en weg is hij zo vlug…

Als ik zit te mijmeren beelden in gedachten aan me voorbij zie glijden. Laat me dan maar rustig dromen als ik er weer even in ben verzonken. In gedachten hoor ik een melodie van klanken waar de herinneringen binnen in me stromen en woorden me dan het spreken overbodig maken.…

Zoals de jaarringen van de eik groeit liefde in cirkels En 't is pas als ze sterft dat haar verbindingen zich openbaren Een boom heeft vele levens Zo ook de Liefde…

Je kunt niet vechten tegen een herinnering, hij laat zich niet vervangen In elke stille mijmering... ligt ook een diep verlangen.…

Monique denkt Christel en Jeroen Een stel om getweeën te blijven? Nooit, ondanks hun jacht en hun poen En negen gezonde bedrijven Christel denkt Jeroen en Monique Die zijn met geen pen te beschrijven Hun omgang is periodiek Een drama in honderd bedrijven Jeroen denkt Monique en Christel Mijn God, wat een prachtige lijven En broedt op een…

Hoe ook de zon nu helder straalt en alles met nieuw licht omgeeft, ik ken ineens weer zoveel mensen die het leven zwaar vinden en die niet blij kunnen zijn, maar treuren omdat hun geliefde zwaar ziek is, ongeneeslijk, of zonder werk en toekomst verder moeten. Hoe kan de lente dan bekoren? Hoe kan je juichen en dansen? Laat me even treurig…

Wanneer ik aan mijn venster zit, zo in het vroege morgenlicht, Zie ik weer overal in heg en struik de zilveren draden glanzen. Weerspiegelend in het eerste zonnelicht. De spin weeft weer met fijne draden in heg en struik haar fijne web van rag Bedruppelt als met kleine parels door zachte nevel in de morgendauw. Nog mooier, dan ik ooit eens…

Creatieve dingen Ontstaan vaak tijdens mijmeringen. Als je je gedachten laat gaan Ontstaan er vaak spontaan Oplossende oplossingen. Je verstand op nul Is heus geen flauwekul.…

alle mensen hebben dromen de een van geld of een ander van een stukje brood van succes een beetje vriendschap van de zon of een kopje rijst want de wereld is nog lang geen paradijs voor alle mensen aan de overkant mensen sterven alle dagen met nog duizend vragen diep in hun gemoed want een rechteloze heeft ook mensenbloed…

Mijmeringen Over mijmerdingen. Proberen filosoferen Over denken, denken. Dagdromen, Dag dromen!…

Ik tel de rimpels in het water en laat de tijd weer spreken over het ritme van het lied over de sporen in het zand over het samen lopen hand in hand. Ik tel de golvende rimpels op het water en laat de beelden spelen van haar hoedje op haar hoofd van emmertjes water dragen en kleurenbellen blazen van schelpjes op het strand rapen van bolle…

leeg blijft kiezen onbespeelde noten het hazenpad vouwen mysterieuze dagen zichzelf om tot een weelde aan schoonheid waardoor hij nogmaals zin aan het leven geeft al zwervend door gedachten waaruit geen ontsnappen meer mogelijk blijkt mijmer ik kringen in de vijver mijmer ik…

Uit handen geregen tussen dromende vingers gegleden: verdwenen kinderstemmen, ergens toegedekt zonder spoor, zonder zerk, zonder treuren alleen stilte begrenst Door reuzelende bladeren dievelings Over het mos geslopen En gestopt door droge dennennaalden. Lege bossen, die mijn zoeken staken vluchten doen naar stadsgewoel waar huizenrijen…

Ik krijg haar in dit leven niet te zien. Ik wil er ook niet heen. De overzijde want hel of hemel wil ik graag vermijden, zo lang het kan. Ik hoop op honderd tien gezond en van het leven rijk gedronken, de aardkloot rondgezworven wijd en zijd - genoten van de schier oneindigheid en de muziek, dat mij de oren klonken. De zee van liefde die ik…

De dageraad geeft haar symfonische welzijn in violet pak. De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

't Wordt stil - en als een stille droom Komt de avond om mij heen, - En zachtjes ga ik dromend aan De weefstoel van 't verleên. En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde…

terwijl ik je jonge jaren drink en steeds verder in mijn verleden zink terwijl ik niet meer niet langer meer terwijl het leven me verried en nog meer en nog langer en helemaal niet en later weer en altijd maar weer opnieuw het trachten naar terwijl ik op een bank aan het water en angst me in zijn armen sloot en weer vrede met mezelf…

Herinneringen zijn als wolken, zachtjes drijvend langs de horizon. In rossige tinten kleurend, bij de ondergaande zon, wachtend op de nacht. Als stille wateren door de wind in beroering gebracht. Gestalten treden nader, spreken en maken gebaren. Dat is waaraan ik ze herken. Mijn moeder met haar schort, haar vinger geheven. Ik ben immers…