Netgedichten

netgedicht (nr. 42.673):

Wat mijmeringen

Hoe ook de zon nu helder straalt en alles
met nieuw licht omgeeft, ik ken ineens weer
zoveel mensen die het leven zwaar vinden
en die niet blij kunnen zijn, maar treuren

omdat hun geliefde zwaar ziek is, ongeneeslijk,
of zonder werk en toekomst verder moeten.
Hoe kan de lente dan bekoren? Hoe kan je juichen
en dansen? Laat me even treurig zijn, even of

ook wat langer misschien. Treuren is hard werken.
En kinderen dan? Die gaan hun eigen wegen; ze
moeten wel, hun toekomst moet nog beginnen en
ze moeten fouten maken, dwaze dingen doen.

http://www.youtube.com/watch?v=nLtCPLIMYtc&feature=colike