1648 resultaten.
Verstrikt
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 81 gelijk een kwal
met vele tentakels
omsingelt hij mij
speelt hij spelletjes
ongezien gumt hij
mijn geheugen uit
onzekerheid maakt
zich meester
hoe ik ook controleer
vastgrijp aan wat ik
net nog wist, versterkt
de kwal zijn greep
en raak me kwijt…
Niet meer te redden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 895 Verdriet en pijn
Waarom moet dit zo zijn
Is dit je lot
Een verschrikkelijke ziekte maakt je kapot
De diagnose is gesteld
Heel voorzichtig is het verteld
Chemo om iets langer te leven
Maar tenslotte ga je het toch begeven
Vechten tot de laatste traan
En dan moet je het leven laten gaan.…
Gewicht van een ziel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 503 Het zeker weten dat niets overblijft
als alles is geweken, een stem, een woord
dit lichaam bekend om zijn gebreken
De hand van de ander is naar huis gegaan
slaapt in een bed naast een vrouw op wie
iedereen verliefd worden zou
De kamer wacht op de laatste zucht
als de geest in het kippenhok, waar
de hennen en één haan het voorbijgaan…
Verrassend nieuws
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 265 Op een mooie pinksterdag
komt ze stralend thuis,
wat ik in haar ogen lees
als zij ons iets te zeggen heeft
brengt vreugde in ons huis.
Kind wat ben ik blij dat na het wachten
nu je hoop echt leven mag,
‘t is de mooiste pinksterdag
huil ik met een lach.
Dan laat zij de foto zien,
golven grijzig wit
tonen ons een stippellijn,
contouren…
In vijf minuten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 In vijf minuten ga ik
Met mijn ogen dicht
De vroegste episode van
Mijn leven door -
Herbeleef ik tot in
Het miniemste detail
Alles dat mij in de
Eerste vijf jaren van
Mijn leven overkwam;
Vijf minuten lang ben ik
Dat kleine bange kind dat
In verwondering om zich heen kijkt
En op zijn ouders na niemand heeft
Om bij te horen…
Branden als een rots
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 Jaag bliksem door mijn donder.
Geef trappen onder mijn hol.
Laat me zoeken naar een wonder.
Bewonder zo mijn losse bol.
Verpulver laffe angsten.
Maak dood die valse God.
Verbied misplaatste trots.
Bied moed als hoogste bod.
Leer liefhebben, geef genot.
Laat me branden als een rots.…
Het lukt even niet
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 189 ik zie het water golven
het maanlicht verlicht
een schilderij van troost
bij het verdriet
ik zou iets kunnen
willen schrijven
maar, het lukt even niet
misschien later
ik kan geen zinnen
verzinnen, woorden
die er nog niet zijn
-
thans
kraait weer de haan
begroet deze morgen
de aarde houdt
haar mooiheid niet verborgen
ze…
Aan 't engeltje
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 344 Ik lig op bed
Ik huil, ik lach
Nu al voor 't vierde uur op rij
En ik denk aan haar
Aan hoe ik haar wangen streel
Aan hoe ik haar lippen kus
Aan hoe ik haar beide handen stevig omarm
met de mijne
Hoe ik haar nooit meer
zou laten gaan…
Ik, de zon
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 274 Ik leef
Ik huil , ik lach
Ik schijn
Ik zeg de zon straks weer gedag
Draaiend om mijn eigen as
Draai ik om haar heen
Dynamisch als een waterpas
Beschijn ik
haar horizon alleen…
Poppen ogen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 109 Bij de term " gebroken ogen" denk ik altijd weer terug aan jou,
we liepen samen ik droeg je, door de regen, zon maar ook de kou.
Ik hield je vast, alsof we nooit gescheiden konden worden van elkaar
en toch: gebeurde waar ik bang voor was, je ontglipte me zomaar!
Daar lag je op straat, je kopje in elkaar, je ogen stonden scheef
en ik huilde…
Zij huist in laaghangende wolken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 61 liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer
danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux
in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen
dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren
en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda
raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels
en belt ze…
Zwart wit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 297 www.metronieuws.nl/node/856683
Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee..
zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen,
Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn.
Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn..
Gevang in opperst gevang,niets kan schelen.
Tarantella en hoeden, mannen in het zwart..
Minder,minder, niets…
Gele planeet
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 111 in deze mystieke hemel fijnbesnaard
met slierten van nevel in gele kleuren
kan je waterdampen snuiven van geniale zoete geuren
en zie je feeën en elfen spelen met de kaart.
ook kinderen en een jonge bejaarde soldaat,
dansen en sjansen er altijd onvervaard
ergens op die gele plaats... ongeëvenaard,
daar waar dag en nacht, zelfs nog niet bestaat…
Dankbaar
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 220 jij mooie man
jij wijze man
die het cement vormde
tussen dat, wat toen nog
in het verschiet lag
maar waar ik nu
dankzij jou
de vruchten
van pluk
door jouw
rotsvaste geloof
in verbinden
ben ik nog
iedere dag
dankbaar
dat jij
mijn vriend
bent…
Op je sterfdag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 52 Het is vandaag een extra blauwe hemel die naar ons lacht
het ontbreekt jou hemels niet aan idealen en kracht
Met liefde zijn jouw ogen in blikken op velen gericht
verlegen verlevendig ik die beelden in een gedicht.
Ja soms zijn er wolken die op oneven dagen breken
vorst sneeuw ijzel of regen door gevoel willen kweken.
Zonder ideeën of echt…
Met vallen en opstaan...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 78 Wanneer een waterdruppel valt,
valt een oceaan.
Wanneer oceanen verdampen,
verschijnen wolken.
Wanneer wolken bevriezen,
vallen unieke ijskristallen.
Zoals ook unieke mensen bestaan.
Vallen, opstaan en verdampen.…
opa zaliger
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 307 ik zie je nog zitten
altijd op dezelfde plaats
het bankje in de tuin
een beetje pitten…
of naar vogeltjes staren
die ravotten tussen takken
rustig je pijpje trekkend
denkend aan vervlogen jaren
de rook steeg op
in witte pluimen
verdween in wolken
maar op een dag
stopte het leven
en je ziel volgde
de weg van witte rook
om al je…
Kwijt geraken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 alsof de duvel ermee speelt
vertragen data waar ik bij sta
kunnen dagen mij gestolen worden
zo ook het dwingende advies
van hen die het, zogenaamd, beter weten
ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan
net ontvangen pasjes krijgen benen
spelen krijgertje met mijn onzekere brein
uren lang zoeken ogen naar hetgeen
ik zojuist nog in mijn handen…
De tijd vliegt voorbij
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 273 Achttien jaar vliegeren wij nu samen.
Trekken de touwtjes op en neer.
Onze vlieger duikt en stijgt,
naar onbekende hoogten.
Bleek bestand tegen wind en weer.
Wil met jou, nog wel 100 jaar samen,
aan de touwtjes trekken als weleer.
Met de wind van achter,
of van voren.
Naar onbekende hoogten,
keer op keer.…
In de hoop
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 met mijn vlindernetje, dartel ik achter je aan
in de hoop je te kunnen vangen
vangen
op gepaste afstand, opdat ik niet in de gaten loop
in de hoop je te kunnen vangen
vangen
vrolijk dans jij door het leven, plots verdwijn je in het grijs
kijk uit, ze willen je gappen
ze willen je snaaien
hoe ik ook roep, of schreeuw, horen doe jij mij…
Misnoegen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 79 zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten
passen er geen punten meer achter de zinnen
kromme zinnen, die niet recht te breien zijn
zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij
is het geheugen één grote gatenkaas
waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles
namen die niet meer worden herkent
de bril die wordt neergelegd zonder…
Waar muziek de voertaal is
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 ik verleid je tot het luisteren naar radio 4
daar waar de mooiste stukken worden gedraaid
hopend dat je de rust vindt
om je mee te laten nemen op de golven
van de snaren, die jij vroeger ook beroerde
en zou je mee willen nemen op een reis
naar ver van hier, naar daar waar kruiden geuren
bloemen ons verwelkomen, vogels je toezingen
daar waar…
Brussel, mijn alles?
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 94 Brussel,
waar ik mijn brood verdien
elke dag veel andere mensen zie
waar je makkelijk nog kan napraten
met wat vrienden over zus en zo.
Brussel,
waar je nog een glas kan drinken
om dan later de weg niet meer te vinden
waar je op houten banken nog kunt slapen
om dan s ’morgensvroeg wazig te ontwaken.
Brussel,
de hoofdstad van ons kleine…
Toe
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 96 neem mij mee
naar ver van hier
neem mij mee
terug naar daar waar
ik de tred herken
vogels weer hoor fluisteren
bloemen zachtjes dansen
in het schijnsel van de maan
wolken tikkertje spelen
huizen weer kleur krijgen
zand mijn voeten
liefdevol omhelst
daar waar ik gekust word
door de wind
toe neem mij mee
en hou me vast
een leven…
Zoveel vragen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 209 Zoveel vragen, spoken door mijn hoofd..
Ben jij de man, die mij van mijn hart heeft beroofd?
Zoveel vragen, spoken door mijn hoofd..
Ben jij de man, die wél in mijn toekomst geloofd?
Al die vragen, komen maar op 1 ding neer..
Ik twijfel over onze liefde, en dat doet mij zeer.
Ik weet dat ik van je hou, maar is dat wederzijds?
Ik investeer…
Gevangen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 tussen vergetelheid en het grote niets
staat een koffer vol boosheid en verdriet
de kunst om haar daar uit te halen
uit het sombere, negatieve
zoek ik naar verhalen uit de oudheid
die ze zich nog feilloos kan herinneren
een naam, een gebeurtenis
tot de naald weer blijft hangen
in dezelfde groef, en ze wederom
in herhaling vervalt, bevestig…
Nieuwjaar
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Nieuwjaar
Ik wens en geef iedereen dit jaar
Een palet, met de mooiste kleuren aan
Kleur je leven (in) dit nieuwe jaar zoals je het zelf wil
Ook al kleurt het voor jou niet elke dag even mooi.
Geloof dan in jouw eigen regenboog
Poets de kleuren weg die niet samengaan.
En volg je hart dat je altijd het juiste moment in kleur laat kiezen…
De langste nacht van het jaar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 55 Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken
zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee
in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken
in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die
men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén
reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien
hadden, of van…
Jongleren ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 165 Wat ik mijzelf te zeggen heb verneem
ik pas als het op papier staat, niet
altijd tot algemeen genoegen,
uitgedrukt in een idee of daad.
De taal als betaalmiddel is beperkt
om dit verhaal te kunnen spreken,
de woorden zijn wat leeg, missen
het gevoel van richting en wat in de
geest verdwaald, slaan bruggen te ver
en te vrij vertaald,…
dichten
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 718 Aarzelend ben ik als kind begonnen,
in een wirwar van draden,
door elkaar gesponnen.
Net een web, maar ik heb
mijn weg gevonden.
Met hart en ziel schrijf ik
de aaneenrijgende woorden,
tot één geheel met een speciale boodschap,
mijn eigen of over een landschap.
Het is altijd fijn om iets te lezen,
om dromend in een gedicht te kruipen.…