Alle inzendingen over mijn eigen stilte

je vijvert in rimpelloze rust kaatst hemel haar eigen blauwdruk terug waar beken jou in oorsprong vullen met jeugd en speels onstuimig zijn neem jij hen in bescherming en leidt ze door verwateren naar eigen veiligheid aan jouw boezem is het heerlijk laven voordat zij zich op weg naar zee gaan wagen…

Het zoeken naar dat resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.…

hij nam het zand bouwde zijn fort naar eigen hand vormde en kneedde zonder onderscheid de korrels in zijn gelijk een lange tijd weerstond de burcht de zee in confrontatie maar het water is gezakt korrels drogen zonder macht eisen nu de vrijheid van het strand…

Ik zeg u, wat mij zo aan Kerstmis stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten, al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gegeten. Iets extra’s met die dagen, nou akkoord, maar wat er niet naar binnen wordt gesmeten, is wat mij met de kerst toch danig stoort en dat mag u van mijn part best wel weten…

kwaliteit te laten overheersen in het lezen en schrijven uit het eigen hart het is heerlijk weer even te grasduinen in mijn eigen werk. vol verbazing over het subtiele gevoel in een jeugdige kwaliteit het is niet naar het leven geschreven maar het is het leven zelf in alle liefde en pijn weer even verliefd zijn een warme lach op…

ben je al vergeten hoe je heette uit welk nest je kwam je lach de eerste stap aan handen die je koesterden de anderen die jou het leven leerden met respect voor zelf proberen ben jij geworden zoals zij of heeft het eigene zijn kans genomen leef jij in deze maatschappij gelukkig en met eigen dromen…

Zoveel gedachten Maar is dat het wachten waard Want wat is mijn aard Want wat is mijn beleving Is dat een ingeving Of is dat structureel Of is dat juist mijn eigen geheel…

ik wist dat jij gedachten kon uitpakken tot veelkleurige creaties zonder dat hun woorden de betekenissen volledig verloren onder jouw handen mengden zich de kleuren van stemming en emotie die in een eigen timbre bewogen en samen lieftallig oogden het was een genot om jou bezig te ervaren met je lach als penseel en schattende…

Ik zeg u wat mij aan McDonald's stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gevreten. Iets extra’s af en toe, nou ja, akkoord, maar wat daar niet naar binnen wordt gesmeten, is wat mij aan McDonald's danig stoort en dat mag u van mijn part best wel weten…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Ze willen geen belastingen betalen En ook geen boetes, evenmin hun huur Het Nederlanderschap is ze te duur Zij hebben zo hun eigen idealen Liefst zagen ze het landsbestuur verdwijnen Die ‘autonomen’ en die ‘soevereinen’…

maar soms ook niets wat heb ik aan mijn fiets hangen, Duitse belangen tot slot, doorgeknipt laat maar lopen…

om in een eigen evolutie op te staan?…

tenminste als men de voortekens leest ontdaan door de lege ruimten van de tijd nog onwetend waar de reis eindigt of begint, de toekomst ligt diep verborgen in zijn binnenste rolt de mens zijn eigen schaduw uit.…

de melodieën zijn bekend de woorden al geschreven de zalen zitten vol met mensen die dat meebeleven jij neuriet toch een eigen wijs ik kleur de teksten zonder grijs er is ook een refrein dat wij alleen maar kennen het is ons groot geheim liefde heeft de melodie gegeven de woorden komen uit ons samenleven…

Ik heb een man gezien heel dichtbij misschien anders dan verwacht als ik wist wie hij was ik heb een man gezien hij zag mij niet dat hij dat liet merken zijn ogen keken dwars door mij heen ik heb een man gezien nooit zal ik hem vergeten ik wist niets van mijn bestaan voordat ik zag dat hij zichzelf zocht…

kan daar mee omgaan Maar ik heb een eigen mening En daar blijf ik achter staan…

op eigen wijze deelt het kustlicht de nacht in zolang het opvalt bij opkomend tij werden tekens uitgewist indrukken bleven de vuurtoren schetst arabesken op de muur maar is zo haastig -------------------------- Leporello van Gerrit Westerveld…

Ik mag Mijn eigen Leven Nu Gaan leiden Mijn eigen Weg In slaan Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal ook Weer Gaan Leren Dromen Als ik Mijn Eigen Weg in sla Ik zal Van alles Tegen Komen Een lach En een traan Zal dan Weer Gaan Leren dromen Als ik Die weg Maar In sla…

Mijn handen raken elkaar en beven even bijna onzichtbaar toch met een reden Dan ontvouwen ze en dragen de reden naar het licht Ik kijk nieuwsgierig en zie de kracht van de liefde die geheel in mijn eigen handen ligt…

ik reik je geen vleugels aan jij vliegt op eigen kracht soms naar grote hoogte dan kan ik je door wolken niet volgen maar nooit ben je uit zicht geraakt we landen altijd samen dan sta ik klaar en klopt je hart in de vingers van mijn handen…

'waar denk je aan' ergens op de vloedlijn tussen waken en vergeten een moederstem die gebiedt, 'kom niet te laat voor 't eten' een geur, een kleur flarden uit losse herinnering een vloeibaar moment binnen omrankte muren van een doodstil ding stil, de klok is verjaard een doof beeld dat mij aanstaart…

Hier zitten we in onze eigen wereld, waarin we verwonderd ons-zelf veroordelen Denken aan wie we zijn en waar we aan moeten voldoen Het is niet snel goed genoeg Wat is goed? Wat is genoeg? Indrukken. De betekenis geven, aan iets wat we zelf niet begrijpen. Teveel. Het zoeken naar de rust van acceptatie.…

waar licht ruimte en tijd leven beheerst wordt magie schroomvallig ingetogen geboren begeeft zich als bijzondere ervaring onder ons om begeerte onomlijnd te begrijpen een verkenningsmissie die het Eden van weleer overtreft intuïtie één en al verwondering de verantwoordelijkheid over liefde neemt een eigen keuze…

De eik staat eenzaam, hoog en slank, in bladertooi, op het heideveld: beeld van een groene druipkaars, trillend, luchtig, vrij levend.…

Toch bestaat het eigen risico, dat ik nooit bewust geleefd heb, en dus zinloos dood zal gaan.…

Heeft u wel eens volmondig ‘Leave’ gezegd, -omdat men u met klem had wijsgemaakt dat bij ‘Remain’ u harder werd geraakt- en lijkt uw leven sindsdien vastgelegd? Geef één ding aan uw kinderen toch door: Ook als je tégen bent: je gáát ervoor…

wat vandaag een waarheid lijkt blijkt gisteren een leugen het verhaal kent vele lagen vaak gekleurd door pijn voeg daarbij drie vleugjes ego die heeft iedereen morgen is er weer een dag van zoeken naar ontmoeting hoeveel schade is er door snel gesproken oordeel?…

ik heb je handen niet gebroken je armen laten gaan vertrouwde je vingers in voelen en weten het ons niet vergeten je hebt een eigen bestaan waar liefde geheim blijft en jij toch de arm om vrienden kunt slaan…

wie zeer begaafd is blijkt juist nu zwakker omdat hij die weet evenwicht zelf bepaald goochelend met regels die beter of niet passen afstand kent hij niet nog respect voor afspraak als anderen wegblijven ontzegt hij zich niet de vreugde van de zee waar die het strand kust in het winkelend publiek geeft en neemt hij ruimte als het hem…