Alle inzendingen over misverstand

Excuses jongens, sorry voor die klappen, het liep een heel klein beetje uit de hand al lijkt hier sprake van een misverstand waardoor wij jullie boosheid niet goed snappen: Wij zorgden feitelijk zeer adequaat voor eindelijk meer bont en blauw op straat.…

gezien de omstandigheid waarnaar je vroeg, of we na onze dood afval zijn, je antwoordde uit mijn naam we groetten elkaar zonder te omschrijven, waardoor avond op misverstand leek en niets rijmde met elkaar of alles weer goedkomt met hier en daar nog een pijntje uit het lichaam dat de geest in een nekklem wil omhelzen…

Het oerwoud brand, eeuwenoud, het moet verdwijnen, welvaart, vlakke lijnen verschijnen, voor meer en misverstand. En aan het strand, beuken de oliegolven, ’t land wordt bedolven, door de vooruitgang overmand. Het regent tranen, over het teloorgegane.…

Opgefrist als na een bui, alles groen en zonneklaar, 't was gewoon een misverstand, gelukkig maar!?…

Breek muren van misverstanden, tot op de fundamenten af. Maak van vijanden vrienden. Breek gesloten poorten open. Bouw bruggen van het puin.…

Nee mensen het is één groot misverstand Ik kwam met hem mijn bed alleen maar uit Bij de reclame voor Duitse beschuit Al liep het daarna wel wat uit de hand Beim Frühstück ist der Raffi so ein Drolletje Mit ihm esse ich immer gerne Bolletje…

Wanneer we ons kunnen bevrijden van dat eeuwig misverstand, kan de dialoog beginnen. Wil jij een dubbele espresso? Nee, geef mij trappistenbier!…

Als je hart vreugdevol is kan je vergeven en beminnen ondanks onbegrip, zwakte en misverstand, ondanks nare dingen. Als je hart vreugdevol is kan je sterk zijn ondanks falen, als je hart vreugdevol is kan je anderen met liefde omringen…

Maar die taal is de wortel, van ons aller misverstand. Mensen willen worden aangevoeld, in de taal van het gevoel. Daarom moet onze taal, worden vertaald en vervoeld, in alledaagse gedichten. Daarom dichten mensen graag. Dichter bij het wonder. Dichter bij elkaar.…

ik zag ze spelen met zand in overvloed op strand een licht misverstand over emmertje en schepje water en gieter gaven al snel het eerste piepen ook de kleurkeuze hield niet zo heel lang stand toen ik even niet keek had bijdehandje ik alle spullen ingepikt heb het opgeruimd wat bleef was zand zij speelden hand in hand…

van brood en wijn proef ik klaarwakker je naam in het rood wanneer duistere wolken samenpakken de maan en sterren verbergen het uitzicht in een vreemd geworden wereld van vervuilde luchten en misverstanden is er geen taal of teken die onuitgesproken, of ongeschreven is zijn er kleine lichtpuntjes van uitersten die elkaar raken in…

Alles moeten we lossen, alles laten gaan waar we eens onze hoop op stelden, waar we fier over waren maar ook wat ons berouwde: de misverstanden, het kwaad en de stilte, de haat en de hoon.…

een designlamp werpt zijn maanlicht op de glazen tafel van de maaskade gaan rotterdamse galleien met wereldnieuws redactie buitenland van over de hele wereld komt misverstand schulden en boetes de familie mafiosi vreten de woorden los van de dingen in taai alcoholisme verzuipt zelfbeklag muizenissen - de kater op de kade weet…

Hoe zou 'k niet dankbaar zijn voor alle vriendschap en verbondenheid al zijn er ook conflicten, misverstanden... Hoe zou 'k niet dankbaar zijn al gaat de zon weer onder en is een dag voorbij.…

Ik tracht verzen te schrijven, die alle misverstanden verstaan. Ik wil zinnen maken die uitzinnig zijn. Ik wil uitdrukken dat niets alles is. Dood de moeder van het leven. Dat onmogelijk mogelijk is. Tijd tijdloos. Stilte vader van geluid. Dat zij wij zijn. Alle ikken vrij.…

ik keek naar je maar je blik wilde niet kruisen zelfs het puntje van je neus bleef uithuizig je mond sprak een speech met stilte strak geregisseerd door wat zoal was gepasseerd in een vloed van onbenul zelden weerspraken onze woorden elkaar in gesprek maar nu was gezegd wat verzwegen was met exegese van emoties belicht…

Ik heb een piet van u gevonden hij lag vanochtend bij de kachel zijn situatie leek me nogal hachel aan mijn schoentje vastgebonden ik heb hem van ‘t papier ontdaan het plakband van zijn snor getrokken (daarachter bewaarde hij zijn sokken) hij bleek ook nog verpakt in cellofaan Bassend dreunde hij ontstemt en luid -maakte duidelijk in dichterlijk…

Laatst liep ik met mijn kraag hoog opgeslagen, Een bivakmuts op en mijn pijp op zak, Die blijkbaar dreigend door mijn jas heen stak, De supermarkt door met mijn winkelwagen En voor het oog van de verblufte massa Gaf de caissière mij spontaan de kassa.…

de woorden hingen nog in de lucht na een niet aflatende stroom op volle sterkte uitgesproken heftige emoties ik heb het laten gebeuren door haar niet aan te kijken of in te grijpen voelde mij niet aangesproken in dit verhaal het was als een vlieger die zichzelf bij windstil weer heeft opgelaten in vieren en stijgen…

ik wist je op de valreep nog te kussen dacht ons kleine misverstand te sussen met een lieve lach maar de tranen die jij verborgen hield had ik wel gezien onrust knaagde in het mezelf afvragen of dit wel nodig was had het afgedaan omdat ik dacht dat het niet tussen ons zou staan heb de wereld maar laten wachten ben naar je…

is het koud buiten vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij opnieuw de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door het ijs wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst... maar ik zeg tegen beter weten het zal…

Door een verspreking viel ik uit het raam. Op straat liepen gedachten te hoop, zij bogen zich over het neergedaald lichaam en zochten een gat in het hoofd. Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo scherp dat mijn ogen begonnen te lopen. Ieder gezicht ging voor mij open en toonde hetzelfde verschrikkelijk woord. Ik wist dat mijn status van…

disneyland paris bestaat vijf jaar er valt confetti uit de wolken we zitten aan de lunch in het new york hotel sebastiaan en ik lopen naar het buffet ik til het deksel op van een enorme vleesschotel - pap - vraagt sebas - is dat kip? van de damp beslaat mijn bril - that's duck sir - schiet een ober ons te hulp het tafelzilver hangt plotseling…

Als ik vertrek, voorgoed, zeg niet tot-ziens maar laat me gaan onze wegen liepen niet parallel ga je eigen weg en blijf niet staan. Al leek het nog zo mooi het is schluss, voorbij, en we moeten verder allebei zonder wrok zonder denken stil elkaar groeten. Misschien wacht een ander ons om toch nog wat geluk te schenken maar vergeten zal…

Alleen te kijken met ogen vol begrip het goede te zeggen het slechte te verzwijgen te begrijpen ieder misverstand nooit te zwemmen in andermans ellende gebrek te herkennen en op te heffen te huilen ook al ben ik een man te erkennen, dat ik falen kan armoede te dragen als een vorst kind te zijn met de kinderen leer…

is het koud vraagt mijn vader niet veel aan zegt mijn moeder zuinig als altijd op haar woorden daarmee is het gesprek bevroren aan mij de taak de grenzen te verleggen een weg te banen door 't ijs doch wat rest er nog behalve kou en weerbericht misschien een storm op komst maar ik zeg tegen beter weten het zal het voorjaar zijn…

zag in je lach het lichte onbehagen kleine vragen niet durven praten met armen reiken naar de appelboom het rood een droom te hoog handen altijd open maar je vingers nu gesloten in behoedzaamheid je ogen draaiden er omheen de hete brij het misverstaan van jou en mij we zagen samen de kleine vragen onder ogen heb de appelboom…

ik zag het lichtspel van de zon in de laag hangende wolken als een heuse trouwjapon waar wind de banen tule bewoog en af en toe ondeugend uiterst subtiel de petticoat oplichtte zij liep op het bedauwde pad met sterke stap en zeker van haar zaak pas toen miste ik haar wederhelft die nog in tweestrijd was of hij ja dan…

Dag papegaai zei de pinguïn. Dag papegaai zei de papegaai. Nee, zei de pinguïn, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de papegaai, jij moet dag pinguïn zeggen. Nee, zei de pinguïn, ik ben een pinguïn. Nee, zei de papegaai, ik ben een pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de pinguïn. Jij bent een papegaai, zei de papegaai. Stomme papegaai, zei…

wachten op de volgende keer: liefde is wachten en wachten is leven Jij was in de war, je wilde me verwennen, voor me koken, jij fantaseerde geduldig wachtend over een nacht met mij: liefde om een heel leven te laten duren Het is nog steeds een avontuur onze verschillen zijn een hart haperend van misverstanden…