Alle inzendingen over moeder vader

Mijn moeder droeg ik op mijn linkerschouder. Mijn vader droeg ik rechts. Die werd veel ouder. (Bron: Dick Swaab. Wij zijn ons brein, p. 44 Een zoon kan zijn ouders nooit dankbaar genoeg zijn voor hun liefdevolle goedheid, al zou hij honderd lange dagen zijn vader op zijn rechterschouder dragen en zijn moeder op zijn linkerschouder.…

verwekt werd ik door mijn vader verwekt werd ik door mijn vader mijn moeder droeg mij moedervlekken herinneren mij aan mijn menselijkheid: onverwachte plekjes van kwetsbaar zijn ik geef ze door aan mijn kinderen zo ben ik hier in tijdelijkheid bewust van mijn leven en sterven…

Het verdriet van de zoon om de vader het verdriet van de dochter om de moeder zo diep, als het verdriet van de zoon om de moeder en het verdriet van deze dochter om het gebrek van haar vader die niet van haar kon houden zoals ze wilde niet meer kon vertrouwen op het bijleggen van geschillen is het diep verdriet van denken tekort…

laten verdwijnen mijn vader en moeder Dit is wat ik ervan vind met hen als achterban ben ik soms nog kind.…

Vader achter zijn krant, zijn pantoffels oud en stoffig en naast zijn grote silhouet: een verse kop met koffie. Moeder zucht niet meer, zoals ze jaren deed als vader daar zijn krantje las. Zij heeft al weer een tijd geleden Haar laatste zucht geslaakt.…

Ik moet de wegen tonen die mijn vader liep, maar ook de plaatsen die mijn moeder meed. Die diepte waarin vader zich versliep was voor mijn moeder eerder lang en breed: de maten van haar waken in hun bed. Haar wereld was niet groot, tien straten nauw. De kleine dingen waar je dan op let. Bewuste rondgang. God en wereld trouw.…

Als je samen met een partner de taken zult kunnen verdelen, is het veel beter Een moeder kan de taak van moeder en vader wel op zich nemen Maar toch is het met een man in het leven veel beter Kinderen hebben een moeder en een vader nodig Ze hebben ook de lessen van een man nodig die hen zal vormen in het leven, die vaak wat strenger en harder…

ik zie mijn vader oud als de wijn die ik drink, niet bezoedeld. ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

Hij hoorde snikkend staam'len Van ‘moeder, vader, kind!’ Zij zaten nu gedrieën.... Hij trotser dan een vorst, Zij, schoner nog, beschouwend Het wichtje aan haar borst. Ja, 't sliep daar tussen beiden, En wijl hij spreken wou, Deed zij hem angstig teken Dat hij toch zwijgen zou.…

Denkend op zondagochtend aan mijn vader die toch zo gaarne peren at en aan mijn moeder die van al die schorseneren zwarte vingers had…

moeder Aarde vader God broeder Zon en zuster Maan en ik die het liefst van al niet had bestaan…

Toch zijn we moedig en zoeken steeds opnieuw het leidsel van Ariadne, stralend Licht tegemoet van Achnaton- Ra, Vader-Zon, die schitterende bron. We vullen en omhullen ons met de pracht, nectar en honing na de queeste, beloning bij de thuiskomst in het veilig nest, een warm cocon van zacht-omhullende armen, lieve Moeder-God.…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!…

bloem verwekt tijdens een eenzame nacht in het Zuiden de wind woei over de zwijgende rozen en mijn moeder dacht aan een zeilschip ze waren later uit elkaar gegaan mijn moeder en mijn vader hij leefde alleen tussen zijn model scheepjes het was ons niet meer gelukt om contact met elkaar te krijgen ik had mijn psychiatrische stoornis…

Zie hen daar Staan Mijn vader en mijn moeder Nog zoveel te doorstaan Op trap van het gemeentehuis Zovele stappen staan Ruim zestig jaren verder Zijn beiden er niet meer Vader werd slechts 51 En moeder nog dertig jaren meer Een foto uit de oude doos Van allebei mijn ouders Ik heb ze zelf zo niet gekend Maar 'k droeg hen in mijn hart…

Waar mijn ontbladerde vader zijn harige takken laat ruisen, en de bast van mijn moeder met welgevallen beziet, wordt de mier op de grond door mijn val invalide. Wellicht word ik woudreus, en schud met de vuist naar mijn vader die kromgroeit.…

ongeveer zeven zal ik zijn geweest (moeder waste nog op een plank) toen vader besloot toch maar te gaan staken we zullen wel zien waar het schip strandt zei mijn moeder vast in Scheveningen dacht ik…

ik ben mijn moeder verloren verloren aan kanker mijn vader is weg, nu blijven mijn broertje en ik over. ik had beloofd aan mijn moeder dat ik op mijn broertje zou passen en hem bij mij zou houden. ik wil hem niet kwijt raken want wat blijft er dan nog over.... niet veel.…

Toen ik mij verbeeldde te bidden tot onze Moeder in de Hemelen verbreedde en verdiepte zich mijn geloof Ik had toch al geen goede relatie met 'onze vader'!…

Rozebottels met rozezaden rijpen, zoals kinderen in moeders doen. Gedichten in dichters. Vaders lezen moeders gedichten voor, die over zaden van liefde gaan. Liefde voor het leven.…

zijn ene moeder is verpleegster de andere is advocaat vader is voor hem iets onpersoonlijks een reageerbuis is tenslotte geen gezicht daar was hij inmiddels wel aan gewend toch moest hij wel weer even slikken bij haar antwoord op zijn wedervraag mijn ene vader is onderwijzer en de ander die is heilsoldaat…

Klein en weerloos gepest, getreiterd, je niet voldoende veilig voelend op school maken je tot een moeilijke puber. Je grenzen verleggend, zoekende… maar vooral depressief, steeds verder wegzakkend. Bang ben ik, omdat je leven geen zin meer lijkt te hebben en je alleen maar dood wilt. Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten…

De plotselinge dood pronkt met het middaguur en prevelt volle zinnen moeder lonkt met de nieuwe buur en wil alvast met hem iets gaan beginnen vader blaast zijn laatste adem tegen de neus van tante Griet moeder zegt wat snedig je broer is dood, zie je ’t niet vader wordt begraven na ’t middagmaal en de revue op het kerkhof wat verhalen…

Woorden worden in mijn mond gelegd Die jij straks tegen je vader zegt. Waarom zag ik dit thuis niet meteen Mijn moeder is wreed en gemeen. Bij ons thuis geen democratie Maar een vader en moeder die goed zijn in hypocrisie.…

In eenzaamheid, gedenk ik aan mijn Vader, Mijns Vaders eenzaamheid, Sinds Moeder is ter rust geleid, En hem een dienstmaagd blijft, en niemand nader. Veel kindren heeft hij, maar die op hun beurt Reeds vaders zijn en moeders. Nog eens verenen zich de broeders En zusters om die doodbaar, zo betreurd. Dan gaan ze uiteen.…

Gisteren ben ik geboren en morgen ga ik paren "Er komen geen konijnen in huis," zei vader. "En ook geen hoeren," zei moeder. "En als ik erachter kom dat je een flikker bent schop ik je dood," zei vader. Vandaag ben ik geboren en morgen sta ik op.…

We aten thuis altijd aardappelen uit diepe borden Ik verveel me en in gedachten zie ik bij de trap in de gang, vlák voor de kapstok weer mijn Moeder staan Ze lacht vriendelijk naar me, zoals ze altijd deed maar nu is alles anders, alles is verleden tijd geworden wég Vader, wég Moeder wég geborgenheid Mijn computer…

Wat is het toch moeder dat ons zo bindt, u, mij en ons pasgeboren kind, dat u mijn weeën hebt vernomen op het moment dat uw kleinkind zou komen, u, toen de dokter zijn jas uittrok zo onrustig wakker schrok en vanuit uw eigen bed bij mij was in uw gebed? Zou het zo zijn bij moeder en kind dat de band met de Vader ons verbindt?…

Moeders troost helpt niet en vaders zijn hopeloos voor dit kinderverdriet En moeder zucht dan zachtjes en zegt, ‘k wou dat ik papa was.…

Giulia Eleonora Liefje loopt lopen doet hopen er gaat een wereld open voor onze dappere Giulia en haar vader haar vader Jan Jacob die slankt af en haar moeder haar moeder Giselda die weegt af wat wij allen hopen voor dit kind wat mama, papa hoopt hoop doet leven wij als ouders met onze dochter GIULIA ELENORA LIEFJE hoopt…