Alle inzendingen over morgen keer

ik denk aan jou en je praten over liefde zegeviert zoveel dieper nog dan elk verlangen dat ik naar binnen buig als zou het wachten cirkels trekken zeven keer wat dan het sterven betekent of de eenzaamheid die onophoudelijk herinnert dat de plek naast me slechts jouw droom verdraagt…

het voordeel van het heden is dat je pas morgen weet welke ellende gisteren heeft gebracht…

morgen ben ik anders morgen ben ik weer je vriend morgen zal ik stralen mijn beste vriend morgen zal ik een lach voor je sparen ik zal morgen,een nieuwe morgen maken als jij dat wil dan doe ik dat ook zolang je mij niet kwijtraakt zal ik morgen morgen voor je maken zolang jij maar beseft,dat ik morgen niet hetzelfde als gisteren ben…

Wat als ik in de sterren zien kon waar de morgen mee begon Of het morgen goed ging komen met mijn zorgen en mijn dromen Wat als ik in de sterren zien kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na…

Want morgen, is alles anders Morgen kan ik er beter tegen Morgen is het misschien minder koud Morgen….…

wind waait zoute druppels, het raam knarst zwaar om de wanhoop van de dingen ik staar voorbij bomen op de weg en het binnenwaartse zwijgen dat machteloos om de schemering valt zich in schaamte nestelt en in nog meer zand in mijn ogen ik zie vreemde witte vogels vliegen doorheen verlangen en de waarachtigheid van de nacht ze leggen…

naar klanken van muziek opgeborgen in mijn hoofd van verwachting die nog bedolven is onder een drukkende hemel met schuivend zand onder de voeten kan ik de deur weer open laten staan en het huis met frisse wind vullen kamers wil ik voeden met nieuw zweet uit haast verkalkte poriën ja, in deze nog oude uren kijk ik onder het dak van morgen…

til mij op in een nog niet gehechte toekomst waar angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan…

Zo had ge eerst voor vlerken, vlaai en kerk Uw wonderdokters van het UWV -Dit is geen grap, u bent geselecteerd U kunt 3K voltijds weer aan het werk Maar dat ge nu de Gristus uit u mest Voor wild dat gene ene God behaagt Nu asielanten terminaal verjaagd Zo dik van dijken worden uitgezet Awel, ik maak mij zorgen over morgen Dat gij als Mengele…

De dag van morgen, moet nog komen, de dag van vandaag is ruim over de helft de dag van gisteren ligt in het verleden, nu alleen maar hopen, dat we onze ogen morgen open hebben, om die dag volop te beleven!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

morgen is de pijn voorbij ik vertelde dat mijn kind en zij fronste een blik met een pappa dat wil jij niet weten…

Een vrouw in de morgen... Heel dicht tegen me aan... Ze slaapt....Heeft niets aan... Een vrouw in de morgen... Maar straks zal ze weer gaan... Ja..Straks zal ze weer gaan....…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

Zoals het geel van deze achtergrond, Krijg je morgen goud in de mond. Ze voorspellen mooi weer maar het is mis, keer op keer. Ik zou de zon willen plukken maar het wil me niet lukken. Ze kwam vandaag even langs om een voorproefje te geven. Die warme zonnestralen, zijn nodig voor ons leven. Lachende gezichten oppeppende berichten.…

Morgen zou je jarig zijn en elke keer weer, sta ik stil bij jouw verjaardag die ik nu niet meer vieren kan, het verdriet om je gemis is er nog steeds, en toch heb ik het gevoel, dat je om me heen zweeft, ik zal er niet over praten, want voor je het weet, verklaren ze je voor niet goed wijs, toch weten wij beter, er is meer dan dit, morgen…

Mijn liefste, keer je nu op je rug zodat ik jouw ogen kan kussen teder mijn lippen op jouw mond jouw hals en borst dan weer terug jouw adem inadem daarna blussen wij de hartstocht en vrijen elkaar los van de zorgen slechts jij en ik keer daarna jouw rug niet weer hou me vast koester dit ogenblik en doe het morgen nog een keer..…

vertel mij van dromen, nog verborgen, maar waarin zeker het verleden wordt ontnomen ik ga nog één keer langs bij de velden van weleer die verhalen van droogte en diepe verlatenheid die nog steeds de huid bekrassen, keer op keer en waar mijn levensvocht verdampt in gelatenheid herinner mij aan de dag van morgen die vertelt…

wanneer schemer zwijgend laatste fluittonen dooft kruipt de zon onder het gras gaapt nog een keer legt zich neer bij de nacht zo jouw mond de mijne in zinderzinnen spreekt en ieder woord zich eindeloos rekt strekt zij vogelvroeg de morgen gaapt nog een keer verdaagt de droom zojuist ontdekt…

Na veertig dienstjaar en zijn achtste aktetas, tienduizend leerlingen, drie fusies, vier keer overspannen zijn zal die nog een keer vlammen. Morgen zal hij overbodig zijn. Vanochtend voelde hij zich niet op zijn gemak. De koffie smaakte niet, hij zweette, z'n borstbeen stak.…

mate meer en meer, maar Morgen: onbewolkt, 20 graden, lekker weer!…

Toch aan het eind van de weg, Zal het tij keren, en weer zin geven aan je leven.…

Hij hoort de golf nòg komen, door angst en pijn verblind, z’n vrouw en kind ontnomen, de natuur die ze verslindt. Door ’t zien van dat immens verdriet, Voel ik een fractie van zijn pijn, Waar hij ook zoekt hij ziet ze niet, Ik voel me hulpeloos en klein. Als het je niet lukt te geven, Leef je dan een beetje in, En nooit eerder in je leven…

of snel weet ik niet, dat is juist zo gek de zomer van de eerste keer is zomer van lang geleden zulke zomers komen nooit meer ben de herfst al ingegleden.…

zal zijn, als je me leest als een woordenboek, vind je soms woorden zonder betekenis, of anders uitgelegd zonder dat je het wist, als je me leest als een komisch verhaal vind je humor als nooit te voren, uit de realiteit gebracht, soms direct, soms onbegrepen, maar altijd met een glimlach als je me uit hebt, lees me dan nog maar een keer…

Je tegen de ontwikkeling en nog wat te doen weren zal het culturele klimaat vernieuwende inspiratie toelaten; je besluit het veranderlijke weertype de rug toe te keren, landelijk voorgoed te keren bekenden gewoon laat uitpraten.…

de Japanse kers blaast koele witte vlokken door de grijze straat…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…