Alle inzendingen over mus

Ik wens dat je vandaag en altijd mag delen in de wonderen van de natuur De roestbruine veertjes van een zwaluwhalsje, De fijne pootjes van een mus, De ogen van een uil die eruit zien als juwelen, donkere hemel bezaaid met sterren, het gezang van een leeuwerik, de stilte van het platteland, heldere zeeën en glinsterende stranden…

op het strand kneep ik een handvol zand in mijn kinderhand de zandkorrels verdwenen tussen mijn vingertjes vóór ik ze vorm kon geven zo greep ik later naar je liefde die tussen mijn vingers wegvloeide onvatbaar ik bleef achter met niets een kinderhand is gauw gevuld maar mijn hand sloot zich op de spreekwoordelijke dode mus…

Een olifant voelde zich machtig en groot Maar toen hij bij een afgrond kwam was hij nergens meer Hij keek in de diepte, stond stijf en stram, zijn poten trilden en zijn hart ging tekeer De olifant voelde zich bang voor de dood Een musje trok tjilpend zijn aandacht: ‘U bent zo sterk dus spring net als ik’ Achter het donzen balletje aan sprong…

Een dodelijke sfeer, naast een oorlog te staan, altijd zag je hem op ’t Journaal met een microfoon de zaken verslaan, bommen die loeiden ongelofelijke knallen, hij liet er zijn humeur niet onder vergallen. Alles voor ’t nieuws. Gierende geluiden,oorlogsgebieden, knallende geweren, of alles ooit nog ten goede zou keren,…

Een Spaans spits bruinig musje hing voor mijn Spaanse balcon fladderend in de Spaanse zon stil hangend vroeg het Spaanse musje mag ik van jou een Spaans broodkusje 'n stukje brood op m´n Hollandse mond en het Spaanse musje pikte terstond Spaans zacht, lief en oh zo teder vloog het voldaan weg en tevreden keek helaas geen keertje meer om of…

Van de duif en de mus Zeg duif waarom woon je hier, en niet op de Dam? Meneer, omdat ik in de provincie, een leuk musje tegenkwam. Dat zei: ik zoek een zwaan, om mee ter neste te gaan. Ik jokte: je boft, ik ben er een! Het musje geloofde me meteen. En nu, weken later, is het lente. Hou ik van haar, en zij van mij.…

Schuim onder de vogels, schuim dat wegstuift en weer aanwuift als een kwetterende stofwolk, schorem dat vecht om elke kruimel, stof- badend plebs, honk- vaste landloper, Jan Rap die doodgaat zonder maat, brutale bek die stinkt naar paardenvijgen, gespuis dat vliegt. ------------------------------------------------------…

zijn lach en zacht gezang galmden in overvloed door de bejaardengang ondanks de treur van terreur achter zijn bruine ogen verschool er een geborgen schoonheid om de wereld als achttienjarige in herkansing te mogen zien nu wordt hij een kind zonder (t)huis met de riemen van VVD en de losse eindjes van de Bijbel CDA al die…

In bossen dansen op de donkere bodem De dovenetels in de volle gangen Quadrupel stereofonische zangen Turn up the bass, tril uit je mono modem Volume van de amplitudewijzer Maakt beide buizen van Eustachius Blij met gehoorgestoorde dooie mus Doof als een kwartel of een pinguïnkeizer ...................................................…

En als platendraaier zijn hakken licht is de eerste mus of merel al te horen. In foetushouding wederboren.…

Met haar moeder heeft ze een vogelhuisje gemaakt, een schuilplaats van triplex, een overdekt donker nest Haar vader heeft het in een boom gehangen en nu ziet ze dat een vogel takjes aan- voert – Volgens haar zus is het een koolmees, volgens haar broer een mus, volgens haar vader een merel – Haar moeder mengt zich wijselijk niet in…

Hier lig ik nu een echte muts de -t- heeft mij verlaten t...t...t...ik stotterde, en stikte dus nu blijft alleen een dode mus -te laat- u nog vermaken, tjesus, nu gaat het wel, te...te...ng, nee, ik ga hier echt niet tieren alleen ik krijg nu wel de pest aan al die t...ng mieren.…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

Zo groot als een mus zit ie in de zon, gewoon te genieten daarzo, in de zon. 't Formaat laat vermoeden dat ie pokon heeft gegeten want zo'n grote libel 'k heb nooit geweten Dat ze zo groot konden zijn.…

Eén vogel in de tuin verkies ik zeer bewust: al is hij klein en bruin, ik acht een mus een must.…

lieve allemaal eigenlijk ongehoord dieren vermelden in een zegswijze/spreekwoord gewis toch wil ik graag van u vernemen wat uw mening hierover is een kwartel die doof is/zo dom als een koe/apetrots hondenweer/luizenstreek krokodillentranen/slakkengang voorts dooie mus/wezel zo bang enzovoort toch kwetsend voor…

De puzzel past Het labyrint en haar middenpunt Een last Of lust Een brug verreweg Gevels en grachten Een mus in de heg Nachten gelachen Misschien schrijf je betere gedichten Triest en aan t'hikken Maar het leven kan verlichten Af en toe slikken En verder Halleluja Ja Graag Aldus de herder Verder en Fier…

de zwerver zijn fiets gemakkelijk naast een plastic tas geparkeerd slaapt onder wakkere wolken een droomloze slaap de stadsmus laat zijn spiedend vogeloog vanuit de heg op een vale boterham vallen de vrouw kijkt betraand door het raam naar de zwerver naar de mus en terug en draait zich om wie overleeft in het landschap van…

Een makkelijke prooi, zo'n mus op z'n gat! Langzaam bekom je je neemt je tijd. Ik adem diep, als je je vleugels weer spreidt.…

Mama muss die Grenze wieder schließen…

sombere wintertuin zie ik onzichtbare dieren nog voor het regenen in een droom verdwijnen er blijft een grijze wereldtaal aan de veel te diepe afgrond van mijn geheugen hangen om stille getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou ontluiken de eerste bloemen alsof het nooit winter is geweest er zit een zingende mus…

Het twijgje zweeg in alle talen het moest als eerste tol betalen aan hen die de moederstammen met grof geweld moesten omhalen en terwijl het vogelengezang verstomde lag onder hem het ongeboren kleinood ongewild slachtoffer van zinloos geweld maar de weg kwam erbij besluit aldus vertwijfeld vroeg men waar blijft de mus…

Een mus verbergt geheimen die hem meegeschapen zijn. In zijn ooghoek drukt dat feit. Een vogel met verdriet, die twee keer eet dat wat hij weegt. En toch is hij niet zwaar. Hij torst een licht gemis. -------------------------------------- uit: 'Het Liegend Konijn', okt. 2008.…

passer solitarius vanmorgen voor het eerst monster ik mijn makker om den brode: mahonie glanzen de veren en een vleugje wit na onze sobere communie hipt hij het tafeltje af en vliegt naar een hoge boog van walviskaken daar zit dan op de nok een eremiet hij tuurt de wadden af in duizend eeuwen een streepje dichter bij de grote zon…

Op de vloer schaduwen van spijlen en tsjilpend een mus tot hinken gereed Wij worden op de proef gesteld zegt de man en ik tuimel de stilte in Ik stap met bonzend hart het vierkant af - in mijn beenderen is geen vrede Als de maan de ronde erker raakt begint de ondervraging traag en hoffelijk Hij gaat mijn gangen na mijn…

De wijfjesmus streelde de tong. 't Was een mannetjesvis uit Hongkong en ze heeft 'm gedreven een muskus gegeven. Hij gaf 'r een tongzoen en sprong toen terug in de zee. Nee, het zat 'm niet mee, want een kieuw functioneert niet als long. Ze ging varen en sprong overboord en ze heeft 'm d'r liefde verwoord in de zee, toen ze dook en daar…

geduld lacht ze verloren jaren zo lijkwit weg voorbij dat weerloze is ze zachter dan het wijsje van de laatste mars zijn scherven resten aan haar voeten dit is het einde van haar radeloosheid en nog het enig lawaai met haar lach ruik ik de bloemen blader in de thee en kijk naar de tuin ik zie een witte duif spelen met een mus…

Winterse kale takken grijze mussen zitten als kralen van een ketting bij elkaar te klitten. Verschrompelde bladeren bedekken de grond roodborstje trippelt pikkend alleenzaam in het rond.…

Nooit kreeg je hem goed in het vizier. Hij volgde en ontweek. Als ik rustig wou gaan zitten, vloog hij op naar de boog van walvisbeen. Hij keek de straat uit, liet langs mij heen zijn ogen weiden over het lage en het hoge wad. Aan de wal zat hij steevast op de nok van mijn dak te zwijgen. In het morgenlicht verloor de kleine vogel alle…

De bárzilmus heeft erge jeuk, toch durft ze niet te krabben. De laatste keer dat ze het deed, schoot haar karmonkel in een deuk en stond haar poot vol flabben. Geloof me maar: het is niet leuk behept met een karmonkeldeuk te hippen op beflabde poot in de Bárzilse Slabben. Nog liever ging ze stokstijfdood aan echt-niet-te-verdragen jeuk…