Alle inzendingen over naïef OR ervaring OR spijt

ik was naïef Tijd is wreed, het wachten duurt lang Wat anderen wel ervaren is waar ik naar verlang De zoektocht is zoals een hopeloze droom, het brengt teleurstelling En voor mijn hart is dit een kwelling Dus geef ik het op, ik kan hier niet meer tegen Hoop is voor mij helaas geen zegen…

Ik heb spijt van dingen die ik heb gedaan, of juist niet. Dit afscheid, doet me toch verdriet. Nooit gedacht dat het mij iets zou doen, weg te gaan van dit schoolgebouw. 4 jaar geleden kwam ik hier als klein naïef meisje, nu al iets meer vrouw. Ik hou me groot, maar afscheid nemen is moeilijker dan ik dacht.…

speelt mee het machteloze spel bedekt haar ziel, blijft roerloos staan tot liegen is zij niet bereid dat zou haar trots alleen maar schaden als geen haar ziel in lief wil baden kleedt zij zich aan in kleurrijk spijt.…

Is liefde te meten, in de uren van een dag? Uren gaan voorbij, dagen, jaren, eeuwen ze verdwijnen. Liefde niet, ze blijft in: uren, dagen, jaren, eeuwen ook misschien. Zelfs geen dood, die haar verdrijft. Liefde blijft.…

Dichtbij deze levenswond ervaar ik pijnsensaties breuken maken cirkels rond in kansloze relaties dat mijn zo vertrouwde leed in vervreemding uit mij slijt heeft mijn hart totaal ontkleed oog in oog met diepe spijt in de kraters van mijn ziel zal ik de vrouw ontmoeten die met haar Achilleshiel ons liefdevol laat boeten.…

terwijl mijn stof nog door een zware deken wordt toegedekt blijkt in de hemel een nieuwe maagd geboren; naïef nog en onbevlekt waar droefenis heerst blijken bloemen te groeien terwijl houten planken nog moeten worden gezaagd zie ik elders al leven bloeien zelden ervaar ik bij het sterven van de winter de lente zo vroegtijdig ontspruiten…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Zo vreselijk naïef.…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

Wees assertief; want een blad voor je mond wordt vaak afgedaan als te lief of te naïef. Een duidelijke mens wordt nimmer gehinderd door de spijt om een nakomend verwijt, omdat een spanning niet tijdig werd afgedaan en zich voortsleept tot in de toekomstige tijd.…

Geheugen zacht bekleden, met spijt en met plezier. Waar eerder werd ervaren, gevoeld met lach en traan, Koel je nu zonder bezwaren, de hitte is gedaan. De pure eerlijkheid die je wilde geven verdwijnt, je wordt wijs, En helaas kleurt ook jouw leven Niet wit of zwart maar grijs.…

Elke dag sterker. Door alles wat je ervaart krijg je dat geklaard.…

Wij roeien met het licht van het goddelijke Het hart en ziel verheven van liefde Samensmeltend in oneindige dankbaarheid. De overdracht van vreugde naar onze medemens De kringen van ons leven bereiken ongekende hoogten Leren aanvaarden en leren geven De aarde voelen onder onze voeten, waar we aan toebehoren! Het teken dat wij allen…

En al struikelend over de oneffenheden mijn verleden Onderga ik de resterende weg van mijn ijle toekomst Schuifelend beweeg ik mij in het duister voorwaarts Mijn geleden tijd terecht wijzend Weet ik er is geen herstel Angstig met een glimlach en het eind in zicht Hoed ik mij niet te struikelen…

`s Nachts besluiten herinneringen Te gaan leven Lijkt tijd een loos begrip Tijdloos Zo ben je kind Twintiger puber opa De nacht opent ankerplaatsen Ongevraagd In willekeur Plots ben je verliefd Krijgt de eerste kus Staat naast het bed Van jouw stervende vader En Zijn vader Opa Spreekt je troostend toe.…

Ervaring leert ons veel... Geen man zal zijn vrouwtje wakker maken in het holst van de nacht om haar te zien glimlachen als de baby huilt.…

wat mij gegund is, Is mezelf kwijt te raken in jouw afwezigheid Ik ervaar je in niets…

Vreemd verlangen, onverklaarbaar gevoel. Duister en helder van binnen met altijd voor ogen een doel. Gemengde gevoelens, gekleurde gedachten... Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…

zonder ook maar één schaduw van wolken glijdt een zonbeglansde wereld naar zoet sensationele sfeer waarbij onbedeesde vlinders zich gretig verzwelgen in windstil geluk en toch ervaar ik het gegevene als emotioneel beladen omdat ik herfst reeds in mij draag afscheid nemen maakt de mens een beetje klein zelfs al reikt het verwachtende…

de ervaring leert niets meer en niets minder dan dat we haar verzamelen moeten nieuwe ervaringen, meer, nog meer, en nog, nog meer, en nog veel meer, nog meer? ja, nog veel, veel meer, nog veel en veel en veel, veel meer mensenlevens lang moeten we verzamelen, en nooit ophouden, leert de ervaring…

Weer een hart gebroken het was echt niet zo bedoeld Ik heb vanaf het begin wel degelijk voor jou gevoeld Wellicht voel jij dat anders dat spijt mij dan oprecht Zou het jammer vinden als jij mij nu alleen nog ziet als slecht Ik heb mijn best gedaan maar de erfenis van mijn ex Blokkeert mij mij te geven ík ervaar dat als iets geks Ben…

De dagen zijn mistroostig, de nachten bitter koud ach wat zou ik gaan liegen dat ik toch nog van haar houd Zo strompelen we beiden een eind door de woestijn en volgen lijdzaam onze weg van wroeging, spijt en pijn. Ziedaar daar zijn de gieren, ze cirkelen boven mijn hoofd Ik was naïef, wat heb ik lang in mijn geluk geloofd.…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Ik proef de volle zomervruchten zie de blauwe zinderende luchten de zon is op zijn hoogste punt dat ons allen het licht nu gunt van donkerte lijkt nu niets te duchten Het is de keizerlijke maand die voor ons de hemel baant de stralen vallen in de warme aarde die de oude krachten steeds bewaarde zij houden zo ons leven gaand Ik voel de…

Genen wil geschiedt, geen wil doet teniet wat genen, stam op stam, onderwezen, waar het individu naief is gebleken.…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

Ik zal haast naïef haar levenslust geloven en blind verliezen Ik zal verlegen dansen voor haar ogenblik en zal onhandig struikelen zodra ze kijkt…

Maar zij was niet naïef, zij wist dat het niet kon, en Valentijn verdwijnen zou al met de noorderzon.…