Alle inzendingen over natuur & landschap

geknotte wilgen staan uitgekamd te wachten op hun nieuwe pruik…

Hier kan ik ademhalen met diepe teugen ademhalen Hier kan ik beelden drinken uit het blauw uit het groen Hier spreken aarde en lucht water en vuur wel duizend talen Hier staan struik en boom boom en struik in boezelaar en boezeroen Hier kan ik ademhalen.…

grazend vult roodbont haar magen langs het struweel morgen verse melk [haiku]…

Het water ligt heel sereen zoals zonnestralen aan de hemel staan Door 'n wolkendek dat in de lucht verscheen ligt regenweer nog ver vandaan Blauwe zoete luchten,met wolken als gouden vruchten bestrijken't gebied op 'n enkel moment verbonden aan tijd,als de zon zijn weerspiegeling herkent 't Stille water in een frisser jaargetij is een…

Nog verholen in de uitgewaaierde schemering van het stroomgebied waar de woorden vloeien komen luchtbelletjes aan de oppervlakte, zoals schuim op een droge mond kan groeien. Al knetterend en flitsend laat de hemel een lichtspektakel boeien, tekenend de magie van dat ene woord dat stilte verbrak met aardedonkere stem en licht accent. Waardoor…

Het hele landschap op zijn kop. Een moord stuk, schoon en zo dicht in mijn nabijheid. Laat mij voorgoed begraven. Jouw antwoord koestert ons Vuur. In mij alleen blijheid.…

De koeien staan er nog maar half want lage mist verbergt hun poten, ontneemt ‘t zicht op land en sloten en kleedt in dons het liggend kalf. De dieren zweven op het witte deken alsof ze zitten in een nachtelijke trein waarvan alleen de ramen zichtbaar zijn op ‘t moment dat die het duister breken. De adempluimen van ‘t grazend vee versmelten…

hier is niemand behalve dan de stilte onder hoge bomen waakt eeuwigheid zelfs het glooiende landschap tot aan de einder spreekt slechts stilte bladeren knisperen onder gelaarsde voeten die naar water voeren en dan het water behalve hier en daar een zachte rimpeling windstil zwijgend turen bomen naar hun spiegelbeeld en voor het…

Ruisende halmen een vogel vliegt op en zingt volmaakte schoonheid.…

Stap maar in deze foto voorzichtig De wanden...puur goud voor het oog herfst...de maker najaarszon de kunstenaar Tast maar raak stam tak en twijg aan met vingertoppen en later met de kom van je hand bladgoud heb je in handen als het al niet ritselend is gevallen.…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

Hoor je de stilte ná de storm de eerste vlaag die slechts wat stof heeft op doen waaien maar gaandeweg de takken boog en bladeren ranselde tot hun val. Het water heeft doen golven een boot dichtbij heeft losgewrikt en pannen van het dak gelicht om even mee te spelen de boom die onder luid gekraak zo even werd geveld. De golven verder…

Nog is het wachten op lente Houdt aarde haar grootste schatten -voor het menselijk oog- verborgen Bruin blad is van oude lentes kennen zucht,gekuch van 'n late vorst Misschien morgen, morgen mag ik.... lente verwachten?…

We hebben de auto geparkeerd tegen de rafelranden van de slingerende dijk Je wilt de wijk nemen uit binnenshuis en nauwelijks bewegen Je kent de wegen van en naar de brokken en klonten modder Er is een rijk aan vogels die zwemmen of in vlucht overvliegen Met een kijker kun je ze volgen niet met het blote oog We houden…

Ze wuiven de rietstengels langs de oevers de wal,de kant Geen enkele krant heeft erover bericht,de boodschap van generlei waarde? Maar... wat -ter aarde- is dat wel of niet? Het water is in beweging vloeit en vliedt Ongezien wuif ik terug en het riet blijft mij groeten Ze heeft met me de wind mee.…

Ik fiets in laat zonlicht langs de rivier Zondag in 'n vroege herfst staat op 'n kier Een kerk luidt haar klokken als met de hand Wonderschoon de stroom,het land door dag vergeten Bij mijn weten schrijft een God dit dicht.…

Regen hing er boven de haven van Honfleur De donkere wolken -blijkbaar- nog niet klaar voor het vallen Deuren van de hemelsluizen nog in het slot Je schrikt je kapot als het dan zover is Het schijnend gemis van paraplu en regenjas of cape En alles wat water heet blijkt zich samen te ballen wij worden werkelijk…

Kolos was mijn naam uit 't diepste van de aarde eens gewrocht de handen groot, vol kracht en faam en staande met de armen wijd geheven. Beschutting bood ik wie het zocht voor zonnesteek, of storm en regen en vele wegen hebben naar mijn staat geleid symbool van kracht en moed, om naar te leven. En meende altoos er te kunnen zijn als vorst…

er dwarrelt sneeuw op winterschone bomen naakt wacht de vroege lente onder een vernuftig sprei innig pluizig omarmt het wit het onbeschutte een gloed van liefde twinkelt koddig op vogelveertjes rondborstige klanken treffen de stilte hoop wikkelt zich om uitlopende twijgen smetteloos alles zo wonderbaar nu niets dan…

We liepen langs schuchter groen in onze wandelschoenen Eenmanspaadje aan de Oude IJssel lucht boven ons: loodgrijs Waarin wakken licht van lente blauw van kou van 'n vroeg april Merels lijsters,stil of van de wijs Wind wist niet van wanten bleef steken in z'n gril Het scheepje aan de wal gebonden droomde zich…

Je opent dat wat dicht heet het landschap, de weg waarlangs ooit bomen geplant De kant als zoom ermee gesierd bomen in gelid als een erewacht En dan....…

Herfst weerspiegelt zich in de koele waterloop Het zijn de verstarde bomen bomen zonder enig blad De bomen op rij -als tinnen soldaatjes- bekijken zich in het blauw van de stroom Het is echt een droom hierlangs te lopen m'n ogen als op steeltjes.…

Soms valt het licht er zonder splinters gruzelementen Soms staat het licht weer op poetst zich schoon de aarde van de duivel of het stof van een demon Soms valt het licht samen met een gedicht dat zegt iets van de dichter.…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

Kijk daar.... een nest met een ooievaar Ik kan m'n ogen nauwelijks geloven Je denkt aan kinderen je dochters, pasgeboren Die op hun beurt de ooievaar ook zagen Ik wil mijn gade vragen of zij hem -vanuit haar standpunt- misschien beter kan zien.…

Op vakantie waren wij op reis in 'n deel van onze buur: Duitsland Uit folder en boek hebben we ons ingelezen gezocht en gevonden Waar bergwanden oprijzen van hoogten niets te vrezen bezochten we Hun kastelen en paleizen met puntige daken uit vervlogen tijden zagen we er Koene ridders te paard en jonkvrouwen die -in modern…

als zonnemist verglijdend dalen kleuren groen en teer het donkere licht versnijdend onder zware takken neer een huis tegen de hemel van ochtendblauw met wit gevlekt verbreekt de ronding van de heuvelrand net iets te dwingend neergezet de lange holle weg met zwoele warme wind beschutting van de volle heg de speelse kreten van een kind…

Hier mag je grazen het sappig gras voor m´n voeten Het hek de weidepalen waarlangs prikkelend draad Het is als een brede straat voor het grazend vee Schapen, koeien paarden, geiten om het even Hier buigen ze naar moeder aarde Overtuigd van de waarde de kop te buigen Als ware het omwille van louter lijfsbehoud.…

zal ik niet aan dit landschap zand schuurt tussen m'n tanden.…

De zee wil je bevaren het zeegat uit voorbij havenhoofden Het water... komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…