Netgedichten

netgedicht (nr. 61.346):

Open

Je opent
dat wat dicht heet
het landschap, de weg
waarlangs ooit bomen geplant

De kant als zoom
ermee gesierd
bomen in gelid
als een erewacht

En dan....
een novembernacht
waarin wind opsteekt
niet wil gaan liggen

Het duwen en trekken
wonderwel gelukt
de takken naakt nu
zonder enig opschik

Het goud
dat uit kruinen
wordt geblazen
met windkracht zes? zeven?

Zonder herfstkleuren
valt niet te leven
herfst sluit haar boek
de omslag wordt je

door 'n windvlaag....
uit beide handen gerukt.