Alle inzendingen over netbal viel verkeerd

ze zijn er ondersteboven van de natuurliefhebber die zijn voet plant op het verkeerde moment op het verkeerde pad…

Ik had iets willen zeggen wat jij verkeerd verstond toen jouw woorden vielen buiten zinnen...op de grond langzaam raap ik de scherven bijeen van wat ik dacht dat er was maar misschien dat het nooit bestond het leven valt niet in rechte banen, want alleen en in tranen, schrijf ik op de beslagen ramen waarachter jij verdween waarom…

toekomstdromen haar spot voor hem was aanstootgevend als ‘t schip deinst legt men t roer verkeerd aan hij gaf haar breezerij zij bleef een scharrelkip dan bond hij haar als boegbeeld voor zijn schip Het lachen zou haar nu wel snel vergaan…

De pinguin was minister-president Hij had het druk met soebatten en sussen Hij streek de plooien glad, terwijl de mussen Van ’t dak vielen, dood, volgens Jan van Gent Dat weet hij aan klimaat en kampement Verkeerde dakbedekking, uitlaatgassen Van stinkdieren die zich niet wilden wassen Jan was een aanwinst voor het parlement ‘Wat doen we…

mooiste klanken de geur van het pas gemaaide gras liet weten dat het gras in hoge nood verkeerde we hoorden de smeekbeden van onze dromen we zouden het niet vergeten…

Wanneer verkeer, verkeerd is, is men in opperste staten. Als echter de gelukzaligheid verkeert is "verkeerd" ineens als een ballon opgelaten!…

beperkten zorgde schaduw voor contrast dat heerlijk verkoelend werkte alleen in het spel van onze ogen vonkte de spanning in fraaie met emotie gevulde bogen in een kleurrijk veld vol opgeschoten bloemen dansten geuren om ons heen op zoek naar de oase waar liefdeswater een mogelijke toekomst zal ontsluiten voor zielen die vielen…

Aan hen die vielen wordt gedacht, aan hen die sneuvelden een dag gewijd, ze worden herdacht Aan hen die in ’t oorlogsgeweld ’t leven lieten op barbaarse wijze, voor hen die vielen, voor hen die sneuvelden Er staan monumenten er worden kransen gelegd, er worden stiltes gehouden voor hen die sneuvelden voor hen die vielen…

heb kleuren verdiept met magie vormen exceptioneel geproportioneerd de lichtval is het mysterie van schaduw beklemt in irrationaliteit bewegen verstilt in fixeren maar als men kijkt in bewogenheid vloeit alles tot totaliteit ik schilder mijn ziel in een magisch realistische wereld niemand ziet de kop die toen viel…

of daaruit nog wat te winnen viel, ik hoed het denken van mijn zwijgen, was vergeten dat het weelderig gras zich opricht na de daad en opnieuw tot dwaze dromen rijgen, pas daarna viel ik stil.…

het gras is groen geschoren op het veld van eer de witte kruizen dragen namen van de helden uit weleer door hen die vielen zijn wij opgestaan nog altijd doet hun lijden zeer…

welke ons hart hebben geraakt zij droegen hun eigen kleuren over ruwe weidse velden die niet door hen was overzien zij hebben hun eigen blaadjes niet zelf gesloten in het licht dat scherper was dan de bliksem waar de donder altijd hoorbaar blijft tranen zijn er niet voor niets en voeren emoties af zolang ze af te voeren zijn uit het…

Zij hebben de kern van ons hart geraakt droegen hun eigen geliefde kleuren waarvan takken traag en uitentreuren op velden verbleven; onaangeraakt ons verbonden onuitwisbaar klaaglied heeft ieder bij de lurven gegrepen wanhopig in maandenlange repen van niet te stollen tranen van verdriet hoe ijzig behouden hooggeplaatste waarin finaal vergane…

het gekwelde leven onder een duister oppervlak de vliegende paradox tegen wil en dank het stormend stenen hoofd als wankel monument luid kloppende harten gestolde angst in open monden de afgescheurde takken van steile rotswanden alles viel uiteen…

We vierden ieder jaar 'voor hen die vielen'. Ik vond het wel een beetje raar, had daar nog nooit iemand zien vallen. Het monument staat er nu nog. Het kruis gebroken wit. De letters donkerder maar toch nog steeds: 'voor hen die vielen'. De dag erna ontsnapten we. Mijn moeder zei: "waar ga je heen?"…

weer bronst en huilt de klok zijn klank van verre morgens zij vielen voor het knielen nu stilstaan is te laat het brons dat zacht herdenken huilde laat morgen toch bevrijding luiden…

huilde hij zichzelf in slaap alles leek verloren hoe kon hij nog verder zonder zijn bezit, zijn hart? weggenomen en aan stukken gereten alsof zij een weerwolf was die huilde wanneer de maan opkwam haar nagels scherp de tanden ontbloot, griezelig gewoon de pijn van verlating nestelt doordringt zijn huid baant zich een weg naar binnen…

De engel viel aan, mijn bloed drupte in de sneeuw -- tot de zon opkwam.…

ze was door de mand gevallen het viel allemaal op één dag ze liet steken vallen dat viel blijkbaar niet in goede aarde alles viel in het water toen ze ook nog over iets gevallen was je kon inmiddels een speld horen vallen er vielen woorden noch klappen ze dacht: ik viel niet één keer in de rede viel ik daarom misschien…

Uw computer is geïnfecteerd, alles gaat verkeerd, malicious software. Het is natuurlijk niet verkeerd, Als je wat Engels hebt geleerd.…

de bomen op de weg geplant en altijd op de verkeerde plekken in de verkeerde tijd en aanwezig waar niet verwacht. Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies.…

stekende pijlen geen rust alleen een oneindig zwarte diepte ze viel en viel geen hand om haar te begleiden... een harde vuist geen vrienden alleen een oneindig zwarte diepte ze viel en viel ontelbaar veel dromen een nachtmerrie geen mooie droom gekregen alleen een oneindig zwarte diepte ze viel en viel…

Een verkeerd woord en nu is het over. Raar en erg vaag. Onduidelijk en toch zo duidelijk. Nu is alles vreemd. Een lach en nu niet langer, een fout van beiden. Alles is anders. Ik ben afgeknapt, jij ook. Vreemd maar normaal. Wat leefde is nu dood. Erg kort en de kracht viel mee. Toch was het er echt.…

Matthijs van Nieuwkerk zou bij RTL Herstarten, maar ‘de timing is verkeerd’ DWDD heeft lang gedomineerd Maar medewerkers vonden het een hel Het kijkcijferkanon sprong in het oog De wegkijkcijfers waren torenhoog…

Hoe mooi had het kunnen zijn Als sommige dingen In een ver verleden Niet hadden plaatsgevonden En ik dus Omonwonden vast kon stellen Dat tot op heden Er nooit iets was gebeurd En geen ‘Niet getreurd’ Of ‘Hee het komt wel goed’ Niet dus…

Een vriend die mij pas ontvlood Hoort nog lang niet in de dood Hij was een aardig heel goed mens Kende bij iedereen zijn grens Toch moest hij dapper gaan sterven Zodat anderen zijn ruimte erven Zo gaat het leven immers door Al stelt mij deze heengang zwaar teloor Want liever had ik dat men de echte bozen Naar eer en geweten juist eerder…

Maar als ik weer op zoek ga naar een nieuwe weg, zal ik dan weer het verkeerde pad betreden? Ja,ik zal dan weer het verkeerde pad betreden. Want sommigen zijn geboren voor het geluk, maar ik niet…

er ging weer van alles verkeerd in ons landje zo werd er beweerd maar hij wist hoe dat kwam de premier was te tam men verwacht nu wat wilders vond geert…

grond splijt waar ze lopen, haastig,en is slechts een kleine stap van het omgewoelde pad, wat de ene is en de ander slechts mag hopen, naarstig zoekend zonder spijt, blijkt de afstand tussen hen niet ver, die zich in de soort herkend, verstoord de evolutie hun tred, wankelend naar het beginpunt van een grenzeloze end, vast op een verkeerde…

Maar verdomd zul je net zien mij krijg je echt niets geleerd dit is mijn allereerste gedicht en ik doe precies beide nu verkeerd…